دفن
مردگان مسیحی در زمانی که این دین بتازگی در حال گسترش بود، با امروز
متفاوت است. در گذشته مسیحیان در جنگ‌ها و رویدادهای مختلف به طور
دسته‌جمعی کشته و در گورهای مخفی دفن می‌شدند. این مقابر دخمه‌ای که امروزه
به عنوان هنر دوران نخست مسیحیت به شمار می‌رود، کاتاکومب نام داشت.
کاتاکومب به صورت شبکه‌ای گسترده از دالان‌های بسیار باریک و اتاقک‌های
زیرزمینی بود. هنرمندان مسیحی در این دخمه‌ها داستان‌هایی از کتاب مقدس و
زندگی عیسی مسیح را به تصویر می‌کشیدند.
اما امروزه در دین مسیحیت رسم بر این است که فرد محتضر را با روغن مخصوص «تدهین» می‌کنند و به این ترتیب وی را برای مرگ آماده می‌سازند. در بین ارامنه ایران رسم بر این است که کشیش بر بالای سر فرد محتضر دعا می‌خواند و هنگامی که شخص فوت میکند او را به قبرستان می‌برند و در تابوت می‌گذارند و در آرامگاه‌های مخصوص که در کنار کلیسا قرار دارد، دفن می‌کنند. قبل از دفن هر کدام از نزدیکان مشتی خاک یا گلی روی تابوت می‌ریزند. ارامنه پس از دفن فرد متوفی و قبل از آنکه غذایی صرف کنند، این دعا را می‌خوانند: «ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد، باشد که ملکوت تو بر روی زمین چنان‌که در آسمان است بیاید و اراده تو برقرار گردد، نان کفاف ما را روز به روز به ما بده و گناهان ما را ببخش...»
منابع :
ـ باورها و آیین‌های یهودی، آلن آنترمن، رضا فرزین، انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، 1385.
ـ سیر هنر در تاریخ 2، امیر حسین ذکر گو، انتشارات مدرسه 1380.
ـ آیین‌های خاکسپاری، لوئیس وینسنت توماس، ترجمه محمدحسین ناظمی، مجله حکمت و معرفت، مرداد 1391.
هما شهرام‌بخت / جام‌جم
دوستان در این فیلم یک قبر عصر معاصر این آیین بعد از پانزده سال اقدام به بازگشایی می شود ...
