نشانه های گنج و زیرخاکی
نشانه های گنج و زیرخاکی
پلنگ در مقایسه با دیگر گربه‌سانان پاهایی کوتاه، بدنی کشیده و جمجمه‌ای بزرگ دارد.موفقیت بالای این گونه در حیات وحش تا حدی به قابلیت‌های شکارگری فرصت‌طلبانه‌اش، انطباق‌پذیری‌اش با زیستگاه‌های مختلف، امکان دویدن با سرعت ۵۸ کیلومتر در ساعت، توانایی بی‌نظیرش در بالارفتن از درخت حتی در حالی که لاشهٔ بزرگی را با خود حمل می‌کند و همچنین توانایی شناخته‌شده‌اش در حرکت پنهانی مربوط می‌شود. هنگام راه رفتن آنچنان به نرمی و بی سر و صدا حرکت می‌کند که هیچ وقت صدای پایش شنیده نمی‌شود. پلنگ قلمرو خود را مانند سایر اعضا خانواده گربه‌سانان با ادرار علامت‌گذاری می‌کند. همچنین درختان خاصی را با پنجه علامت می‌گذارد. اندازه قلمرو پلنگ از فصلی به فصل دیگر و نیز با توجه به زیستگاه تغییر می‌کند.
اغلب طعمه کشته شده ممکن است به سنگینی خود او باشد را به بالای درخت می‌برد و آن را روی شاخه‌ها جای می‌دهد. در این جا شکار دور از دسترس لاشه‌خوارانی مانند کفتارها و شغال‌ها حفظ می‌شود.پس از یک وعده غذایی، پلنگ معمولاً برای نوشیدن آب به کنار یک گودال می‌رود.پلنگ‌های تنها، گاهی برای انواع خاص غذا، طعمه‌های ویژه‌ای را می‌پسندند.امکان دارد که این به دلیل انسان خوارشدن بعضی از آنها باشد که وقتی یک بار گوشت انسان را چشیده‌اند، به آن علاقمند شده باشند. با این حال پلنگ‌های آدم‌خوار کاملاً نادرند.بابون‌ها، انواع میمون‌ها، گراز، مرغان زمینی و انواع علف‌خواران از طعمه‌های پلنگ محسوب می‌شوند.
