دوستان باز یک قبر باز شده (چهار چینه سنگی ) که مربوط به کشور همسایه اما چون در ایران عزیز ما این گونه قبور با این نوع ساختار زیاد است برای آگاهی دوستان قرار دادم.برای یافتن این نوع قبور توجه به شیبها و پستی و بلندی زمین الزامی است
یک نمونه دیگر از کارهای باز شده که این نوع قبور با این نوع ساختار در ایران ما هم بسیار یافت می شود.ویدیوی خوبیست که پیشنهاد میکنم حتما تماشا کنید .در این ویدیو کار باز کردن یک قبر را به خوبی نشان می دهد.به یاد داشته باشید تماشای این نوع ویدیو ها در تشخیص و گمانه زنی درست بسیار موثر است...
قبرستان گنج و دفینه خلخال
قبرستان گنج و دفینه و بار و زیرخاکی. گنج بزرگ . کتاب گنج . کتاب دفینه . زیرخاکی و عتیقه
دوستان باز هم یک سری کارهای باز شده که چون بی شباهت به کارهای باز شده در ایران ما نیست قرار دادم تا شما عزیزان قدرت گمانه زنی بهتری پیدا کنید.این نوع قبور اتاقکی کوچک در جنگل که دراقلیم معتدل و مرطوب ایران ما نیز مشاهده گردیده است.هنگام مشاهده این فیلم حتما به موقعیت قرارگیری قبور و پوشش گیاهی اطراف و پستی و بلندی های اطراف توجه خاصی نمایید و چندین بار این فیلم مشاهده و نکته برداری کنید ...امیدوارم بتوانم سهم کوچکی در اصولی کردن و ارتقای دانش هموطنانم داشته باشم ...
باز هم گور دخمه ای زیبا که در ایران عزیز ما نیز به وفور یافت می شود.به دقت به ویدیو توجه کنید نکات مهم در یادگیری درست در این کلیپ توجه به اشکال هندسی صخره هاست...به دقت به اشکال هندسی و شیارهای پله ای بالای ورودی توجه کنید...
دفن مردگان مسیحی در زمانی که این دین بتازگی در حال گسترش بود، با امروز متفاوت است. در گذشته مسیحیان در جنگ‌ها و رویدادهای مختلف به طور دسته‌جمعی کشته و در گورهای مخفی دفن می‌شدند. این مقابر دخمه‌ای که امروزه به عنوان هنر دوران نخست مسیحیت به شمار می‌رود، کاتاکومب نام داشت. کاتاکومب به صورت شبکه‌ای گسترده از دالان‌های بسیار باریک و اتاقک‌های زیرزمینی بود. هنرمندان مسیحی در این دخمه‌ها داستان‌هایی از کتاب مقدس و زندگی عیسی مسیح را به تصویر می‌کشیدند. اما امروزه در دین مسیحیت رسم بر این است که فرد محتضر را با روغن مخصوص «تدهین» می‌کنند و به این ترتیب وی را برای مرگ آماده می‌سازند. در بین ارامنه ایران رسم بر این است که کشیش بر بالای سر فرد محتضر دعا می‌خواند و هنگامی که شخص فوت می‌کند او را به قبرستان می‌برند و در تابوت می‌گذارند و در آرامگاه‌های مخصوص که در کنار کلیسا قرار دارد، دفن می‌کنند. قبل از دفن هر کدام از نزدیکان مشتی خاک یا گلی روی تابوت می‌ریزند. ارامنه پس از دفن فرد متوفی و قبل از آن‌که غذایی صرف کنند، این دعا را می‌خوانند: «ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد، باشد که ملکوت تو بر روی زمین چنانکه در آسمان است بیاید و اراده تو برقرار گردد، نان کفاف ما را روز به روز به ما بده و گناهان ما را ببخش...»
منابع :
ـ باورها و آیین‌های یهودی، آلن آنترمن، رضا فرزین، انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، 1385.
ـ سیر هنر در تاریخ 2، امیر حسین ذکر گو، انتشارات مدرسه 1380.
ـ آیین‌های خاکسپاری، لوئیس وینسنت توماس، ترجمه محمدحسین ناظمی، مجله حکمت و معرفت، مرداد 1391.
هما شهرام‌بخت / جام‌جم
دوستان در این فیلم یک قبر عصر معاصر این آیین بعد از پانزده سال اقدام به بازگشایی می شود ...
در این کلیپ کوتاه شما تلاش عده ای برای یافتن حفره ورودی یک قبر صخره ای را مشاهده خواهید کرد که تلاش این گروه به نتیجه خواهد رسید .حفره ورودی به وسیله خاک استتار شده بود.مشاهده این کلیپ به دوستان در گمانه زنی درست یاری رسان خواهد بود .بی شک بهترین لحظه در زندگی کاری یک جستجوگر این صحنه خواهد بود .
آداب تدفین و گنج و دفینه یابی باستان
مرگ و مراسم تدفین در ایران باستان به آثار بجای مانده، آئین‌ها و عقاید مردم ساکن فلات ایران در ارتباط با مرگ و مردگان می‌پردازد. ایرانیان در دوره‌های باستان گاه جسد را با موم می‌پوشاندند و آن‌گاه آن را دفن می‌کردند چنانکه در جنوب ایران متداول بود. گاه جسد را می‌سوزاندند و این عمل به دلیل فراوانی چوب و وجود جنگل بیشتر در جنوب دریای مازندران و دیگر مناطق پرجنگل انجام میشد. گاهی نیز اجساد را در دخمه‌هایی می‌گذاردند تا طعمهٔ لاشخورها شوند.
گاه نیز اموات را در تابوت‌ها یا کوزه‌های سفالین دفن می‌کردند. پس از فراگیری دین زرتشت و هنگامی که این دین به صورت دین رسمی ایرانیان درآمد، سوزاندن، غرق کردن و به خاک سپردن جسد گناه بزرگی شمرده شد. در آیین زرتشت آتش و آب و خاک مقدس هستند اگر جسد را مدفون کنند خاک را آلوده ساخته‌اند و اگر در آب غرق کنند آب را ناپاک نموده‌اند و اگر در آتش بسوزانند با آلوده ساختن این فروغ آسمانی بزرگترین معاصی صورت گرفته‌است. به عقیدهٔ پیروان مزدیسنا باید جسد را در دسترس مرغان و جانوران لاشه‌خور قرار داد و یا بالای برج‌های خاموشی در معرض نابودی گذاشت.
