باز هم گور دخمه ای زیبا که در ایران عزیز ما نیز به وفور یافت می شود.به دقت به ویدیو توجه کنید نکات مهم در یادگیری درست در این کلیپ توجه به اشکال هندسی صخره هاست...به دقت به اشکال هندسی و شیارهای پله ای بالای ورودی توجه کنید...
در این کلیپ کوتاه شما تلاش عده ای برای یافتن حفره ورودی یک قبر صخره ای را مشاهده خواهید کرد که تلاش این گروه به نتیجه خواهد رسید .حفره ورودی به وسیله خاک استتار شده بود.مشاهده این کلیپ به دوستان در گمانه زنی درست یاری رسان خواهد بود .بی شک بهترین لحظه در زندگی کاری یک جستجوگر این صحنه خواهد بود .
آداب تدفین و گنج و دفینه یابی باستان
مرگ و مراسم تدفین در ایران باستان به آثار بجای مانده، آئین‌ها و عقاید مردم ساکن فلات ایران در ارتباط با مرگ و مردگان می‌پردازد. ایرانیان در دوره‌های باستان گاه جسد را با موم می‌پوشاندند و آن‌گاه آن را دفن میکردند چنانکه در جنوب ایران متداول بود. گاه جسد را می‌سوزاندند و این عمل به دلیل فراوانی چوب و وجود جنگل بیشتر در جنوب دریای مازندران و دیگر مناطق پرجنگل انجام میشد. گاهی نیز اجساد را در دخمه‌هایی می‌گذاردند تا طعمهٔ لاشخورها شوند.
گاه نیز اموات را در تابوت‌ها یا کوزه‌های سفالین دفن میکردند. پس از فراگیری دین زرتشت و هنگامی که این دین به صورت دین رسمی ایرانیان درآمد، سوزاندن، غرق کردن و به خاک سپردن جسد گناه بزرگی شمرده شد. در آیین زرتشت آتش و آب و خاک مقدس هستند اگر جسد را مدفون کنند خاک را آلوده ساخته‌اند و اگر در آب غرق کنند آب را ناپاک نموده‌اند و اگر در آتش بسوزانند با آلوده ساختن این فروغ آسمانی بزرگترین معاصی صورت گرفته‌است. به عقیدهٔ پیروان مزدیسنا باید جسد را در دسترس مرغان و جانوران لاشه‌خور قرار داد و یا بالای برج‌های خاموشی در معرض نابودی گذاشت.
قبور حفره ای در گنج و زیرخاکی
این قبور همانند قبور حفره‌ای ساده با خاکبرداری از زمین شکل گرفته و دارای بافت معماری خاصی نیستند و اندازهٔ آنها هم به قامت انسان که دفن میشود، بستگی دارد .
در اطراف این قبور و روی آنها تخته سنگهایی قرار می‌دادند و مرده را به صورت چمباتمه و از پهلو به طرف جهات اصلی می خوابانیده اند .
آنان با این کار می خواستند آرامگاهی نظیر خانه‌های جهان زندگان به مردگان بدهند .گاهی هم دیواره‌ها و با کف قبر را سنگ فرش میکردند که نشانهٔ فرد از مقام در اجتماع ( در زمان حیاتش ) بوده است .
گاهی هم از این قبور به عنوان قبرهای خانوادگی استفاده میکردند به این ترتیب که گاهی مرده اول را با لایه‌ای از خاک می پوشانیدند و مرده دوم را قرار می‌دادند و گاهی هم وسایل درون گور و استخوانهای مرده اول در گوشه‌ای از قبر جمع کرده و مرده دوم را قرار می‌دادند.
جوغن یا نماد آخر در گنج و دفینه مقبره
برای یافتن نشانه آخر ، آشنایی با اعتقادات و آداب تدفین و همچنین دوره خاکسپاری فرد و شناخت علایم ابتدایی برای رمز گشایی درجه و مرتبه فرد مدفون ، بسیار کمک خواهد کرد .
نشانه آخر و تمام کننده ، در چند نوع طبقه بندی می شود .
نشانه آخر در تشخیص مقبره ها ، نشانه آخر در تشخیص قبور مهم ، نشانه آخر در تشخیص چاه ها ، نشانه آخر در قلعه ها و تپه ها ، نشانه آخر در دفینه ای که به قصد دفینه و پس انداز قرار داده شده ، نشانه آخر در .......
آخرین نشانه به محل کاوش شما و همچنین نوع دفینه ای که به دنبال آن هستید متفاوت است .
از مقبره ها شروع می کنیم . نشانه آخر مقابر ، بستگی به زمان و دوره تدفین و همچنین ، مکانی که شما در آن قرار گرفته اید دارد . به این مفهوم که ، در زمینهای صخره ای و کوهستانی غرب و شمال غرب نوع خاصی از مقابر ساخته می شده که به تناسب آن نشانه های آخر خاص خود را داشته و در دشت های جنوب و جنوب غربی ، نوعی دیگر ، با علایمی دیگر به چشم میخورد . در شرق کشور نیز به همین ترتیب می باشد .
مقبره ها در دو نوع کلی ساخته می شدند یا درون کوه و دامنه کوه ، یعنی بالاتر از سطح زمین ، و یا در زیر سطح زمین ساخته می شدند . از آنجا که طبق اعتقادات ، این مقبره ها باید 12000 سال ( در تدفین ها به طور کامل توضیح داده میشود ) دوام بیاورد ساختار بسیار مستحکمی دارند بالاخص مقابر کنده شده در کوه ها .
مقبره هایی که در بالای سطح زمین است نیز خود دو نوع درب دارند . یا در دل صخره ها دربی همرنگ صخره های مجاور دارند که با ساروجی همرنگ پلمپ شده اند و یا درب ورودی آن در زیر خاک مدفون است .
آن دسته که دربی بر دل صخره دارند بسیار راحت تر از دسته دومی ، قابل تشخیص هستند . این مقابر دارای علایم و نمادهای حیوانی هستند و علایم آن تا شعاع یک متری ادامه دارد فقط باید چشمی کاوشگر داشت تا به نتیجه رسید . جوغن بزرگ و هوا کش از مشخصه های قابل تشخیص هستند . معمولا با این دسته از مقابر ، هیچ مشکلی نخواهید داشت زیرا در امتداد نگاه نمادهای حیوانی هستند و چیدمانی مشخص دارند.
دسته دوم از مقابر روی سطح زمین ، آن دسته از مقابرند که یا به علت شسته شدن خاک از ارتفاعات و رسوب بر روی درب مقبره ، قابل تشخیص نیستند و یا درب آن به صورت مخفی در زیر خاک قرار دارد . این دسته از مقابر نیز با کمی دقت ، قابل رمز گشایی است . این دسته نیز مانند دسته اول ، دارای نماد حیوانی هستند و این علایم تا یک متری آن ادامه دارد دقیقا به مانند دسته اول ، دارای هواکش و بعضا جوغن یا اسکنه هستند فقط درب آن قابل رویت نیست . نکته اصلی اینجاست : شما تا یکی دو متری درب با استفاده از علایم ابتدایی آمده اید حال نمی دانید کجا درب ورودی است و از آنجا که درب این مقابر ، بسیار مهم است ( زیرا از طریق سقف و یا کناره ها ، قابل نفوذ نیستند ) کاوش شما متوقف میشود .
نشانه های درب آن چیست ؟ نشست بی دلیل زمین در شعاع یک یا دو متری ، بر آمدگی بی دلی در شعاع دو متری ، خاک دستی و روشن تر از محل ، سنگی قابل جابجایی که نیمی از آن داخل زمین است ، سنگ های کبود رنگ که با سنگ های منطقه همخوانی ندارد ، بوته هایی که در جهت جریان باد به طور کلی خم شده و ریشه سستی دارند ، بوته های روشن تر از بقیه محل ها و تردد موشهای سفید بزرگ و خاکستری روشن بزرگ و ..... اینها همه نشانه های عمومی درب هستند ولی از همه مهمتر ....
در باستان ، رسمی وجود داشته که بسیار قوی جریان داشته و اجرا میشده که برای جویندگان راه گشاست .
برای تمامی مقابر ، تاکید میکنم تمامی مقابر ، مکانی می ساختند یا مکانی انتخاب می کردند که بتوانند مراسم مذهبی را اجرا کنند . در این مراسم ها فضایی برای آتش روشن کردن به جهت نور ( مثل جوغنهای افقی ) و فضایی برای تجمع و دعا کردن باید باشد . یک نکته که کمتر به آن پرداخته می شود این است که ایرانیان این مراسم را در حضور نمادها و در جلوی رویت نمادهای مقدس انجام می دادند . یعنی اگر یک مقبره ای که درب آن باز شده باشد را بیابید و در جلوی ورودی به طوری که کمر شما به سمت داخل مقبره باشد متوجه خواهید شد که تمامی عناصر موجود در اطراف ، به گونه ای چیده شده اند که انگار در حال نگاهبانی و یا رویت درب ورود هستند . نمادها در حال نگهبانی یا رویت مقبره هستند . همانجا یعنی جلوی درب ورودی مکانی بوده که فرد مذهبی آن دوران ، قرار میگرفته و مشغول دعا خواندن و تحویل دادن روح فرد متوفی به خدایان میشده است . پس به راحتی میتوان از این ترفند استفاده کرد تا درب ورودی را یافت . فرض کنید شما از مقبره بیرون آمدید بهترین منظره برای شما کجاست و یا بهترین نقطه برای نگهبانی دادن نمادها و رویت نمادها ، کجاست زیرا همه نمادها و عناصر موجود به سمت درب ورود نشانه رفته اند حتی چیدمان سنگها و تراش خوردن سنگها بی دلیل صورت نگرفته است . برای درب ورودی فاصله ای کمتر از 5 متر با خود مقبره در نظر بگیرید . مقابر عمدتا تونلهای طولانی ندارند . تونلهای طولانی ، مختص دفینه زاغه و یا غار هاست که معمولا در جلوی درب آنها نگهبان و یا خود سازندگان غار دفن شده اند .
قبرها و گورستان های دارای گنج و دفینه
مطمئنا زمانی که در ایران طلا وجود نداشت نباید انتظار داشته باشیم که در قبور ایشان طلا پیدا کنیم . مصریان و سومریان ، در این مورد از ایران پیشی گرفته اند و مصریان در حدود چهار هزار سال است که از طلا استفاده میکنند البته در اوایل به کار گیری طلا در مصر ، این فلز مختص فرعون و خانواده او بود و دیگران حق استفاده از آن را نداشته اند .
در هر حال ، قبل از هخامنشیان حدود سه هزار سال قبل ، ایرانیان از مس و مفرغ و آهن و برنج ، برای تزئینات و همچنین لوازم جنگی استفاده میکردند پس قبوری که منتسب به مهر پرستان ابتدایی و همچنین چند ایزدان باستان است، دارای طلا نیست زیرا در این دوره ها اصلا طلا وجود نداشت .
از زمان هخامنشیان به بعد ، طلا وارد گردونه فلزات ایران شد . ( البته برخی از باستان شناسان اعتقاد دارند که طلای ایرانی ، پانصد سال قبل از هخامنشی در ایران وجود داشته ولی در مقیاس بسیار کم )
پس قبوری که منتسب به دوره قبل از هخامنشیان باشد ، در بهترین حالت دارای ابزار آلات و یا وسایل تزئینی مسی یا مفرغی و یا ....است . این قبور از نظر میراث فرهنگی دارای ارزش هستند ولی از نظر من و شما نه . ادوات مسی بدون شک اکسیده شده و نمی توان آن را ذوب کرد و به مس رسید . خواهشا این قبور را باز نکنید . نشانه ای که می توان آن را به کار گرفت این است که ظهور فلز طلا ، تقریبا با رسمی شدن خط میخی هم زمان است . به راحتی می توان اینطور استنباط کرد که اگر در قبور خط به کار رفته باشد احتمال وجود دفینه بیشتر است البته فقط احتمال .
ایران عزیزمان ، طبق برآوردهای باستان شناسان ، بین هفت هزار تا دوازده هزار سال تمدن در خود نهفته دارد و بسیاری از این قبور هنوز هم وجود دارند که مربوط به هزاران سال پیش است . این قبور را باز نکنید .
وجود دفینه در قبور و مقابر مربوط به حدود دو هزار و هفتصد سال پیش تاکنون است . حال چگونه می توان فهمید که این قبور متعلق به چه زمانی است ؟
یکی از راه ها وجود خط است .
راه دیگر وجود قبرستان است . یعنی زمانی که ایرانیان تصمیم گرفتند که مردگان خود را در مکان خاص دفن کنند . زیرا پیشینیان معمولا در خانه هایشان دفن میکردند .
راه دیگر برای فهمیدن عمر این قبور ، کتابخانه ها و کتابهای خطی بومی است .
تاریخ منطقه و همچنین اتفاقاتی که در منطقه افتاده بسیار کار گشاست .
این قبور معمولا مدور حفر می شدند .دارای سنگهای بزرگ و همچنین دارای عمق کم هستند . فرد مدفون به جهت خاصی خوابانده نشده و اگر سه قبر شکافته شود می بینید که در سه جهت مختلف دفن شدند . خلاصه به طور کل اگر این نوع قبور را ببینید خودتان متوجه خواهید شد زیرا استخوانها نیز به زمین چسبیده و در حال جذب به زمینند . و بسیاری نشانه های دیگر که به آن در مطالب بعد خواهیم پرداخت .
معمولا قبور دوره سلوکیان واواخر اشکانیان و دوره هخامنشیان دارای بهترین هدایا هستند .در ادوار پس از ساسانی و طلوع اسلام ، دفینه گذاری از قبور و مقابر به مکانهای دیگر منتقل شد ولی بطور کامل و تمام ، قبور ایرانی خالی از هر وسیله ای دفن نمیشدند بلکه میترا پرستی و میتراییوم ها تا چند قرن وجود داشتند و به شیوه باستانی خود تدفین میکردند .
سنگ قبر در گنج و دفینه یابی
سنگ گور یا سنگ قبر، سنگی است که آن را برای یادبود کسانی که درگذشته‌اند؛ بر روی یا بالای گور می‌گذارند.
در ایران سنگ گور را به فرم خوابیده بر روی گور می‌گذارند اما در کشورهای فرنگی و همچنین ایران در گذشته‌ای نزدیک، سنگ گور به فرم ایستاده بالای گور جای دارد. در گذشته معمولاً از سنگی کوچک و بدون کنده کاری بر بالای قبر برای مشخص ساختن تنها محل دفن استفاده میشد. اما به مرور بر روی سنگ قبر نام و نام خانوادگی فرد فوت شده نیز حک می‌گردید. در حال حاضر بر روی سنگ قبر اطلاعات، نوشته و عکس‌های مختلفی حک میشود. این امر باعث شده تا به امرور ابعاد سنگ قبر بزرگتر شود.
سنگ گور معمولاً دارای اطلاعات زیر است:
1. نام و نام خانوادگی
2. تاریخ زادروز
3. تاریخ درگذشت
4. سروده و یا گفتاری پرمعنا دربارهٔ فرد درگذشته
5. نماد و نشانه‌های تصویری بر مبنای مواردی چون: آیین، ملیت، شغل، علاقه‌مندی، اماکن متبرکه و تصاویر مناظر، عکس متوفی.
6. آیه‌ای از قرآن در سنگ قبرهای اسلامی
گنج و دفینه در قبرهای گبری
آیا همه قبرهای گبری دارای دفینه هستند؟
باید توجه داشته باشید که هر قبر و مقبره ای دارای دفینه و اموال نیست و در هر گورستان باستانی یک یا چند تا از قبر های آن دارای اموال است. چرا که در زمان باستان ثروت و طلا و جواهرات و تجملات خاص قشر حاکم و در راس آنها شاه یا حاکمان و در وحله دوم درباریان و سرداران بوده است و مردم عادی و زحمت کش نهایتا یا کشاورز و دامپرور بوده و یا پیشه ور و مستخدم و کنیز و … بوده اند و بدیهی است که در زمان مرگ نیز، نه اموال دندان گیری داشتند و نه نزدیکان متمولی داشته اند که برایشان هدایایی ارزشمند بیاورند و در کنارشان قرار دهند!!پس حتم داشته باشید که اگر پس از مرگ من و سالها بعد عده ای قبر مرا بشکافند، همان اندازه نصیبشان می شود که شما در حفاریهای بدون تفکر و مشورت در میان گورهای گبری نصیبتان می شود! پس بیهوده خود را خسته و وامانده ننمایی.
