سنگ گنج باستان تا امروز
ساکنان
شهر سوخته، مردمی صنعتگر بوده اند و تحقیقات روی اسکلت های باقیمانده از
آنها که هزاران سال از آرمیدشان در گور می گذرد، نشان می دهد مردمی سختکوش
بوده اند و به علت اشتغال به مشاغل سخت، بیشتر آنها در سن جوانی گرفتار
چسبندگی مهره های کمر و گردن بوده اند.
اما
این مردم پرکار، روحی لطیف و هنردوست نیز داشته اند که اشیای به جا مانده
از آنها همچنین زیورآلات و تزئیناتی که بخصوص برای زنان استفاده می شده،
نشان می دهد این مردم متمدن تا چه حد در شناخت سنگ های قیمتی، استخراج
آنها، تراش دادن سنگ ها و ساخت مصنوعات باارزش تبحر داشته اند.
در
کاوش ها از این شهر، مهره ها و گردنبندهایی از لاجورد و طلا کشف شده که
صنعتگران آن زمان برای ساخت آنها صفحه های طلا را به قطر کمتر از یک میلی
متر درمی آوردند و سپس از آنها لوله ای استوانه ای شکل می ساختند و با
رساندن دو سر این استوانه به هم، قطعه لاجوردی در میان آن کار می گذاشتند
تا به این طریق گردن زنان آن دوران خالی از زیورآلات گرانبها نباشد.
آنها
حتی پرنده خیال را فراتر از این حد به پرواز درآورده بودند و تبحر خود در
ساخت جواهرات و زیورآلات را در تولید پوشاک نیز ظاهر کردند به طوری که وقتی
گروه کاوش های باستان شناسی در شهر سوخته، یک گور باستانی متعلق به یک زن
را کشف کرد با اسکلتی روبه رو شد که لباسی شبیه ساری پوشیده بود و از روی
سینه تا پایین آن با پولک و سنگ های قیمتی تزئین شده بود. گویا جواهرات و
سنگ های باارزش جزئی از زندگی مردم این خطه از ایران باستان بوده است چون
تخته نردی که در این سرزمین نیز یافت شده تخته نردی باارزش از چوب آبنوس
است با ۲۰ خانه و ۶۰ مهره که مهره ها همه از جنس لاجورد، عقیق و فیروزه
بوده است.
