نشانه ردپا در گنج و دفینه یابی
در خصوص رمزگشایی ردپای برهنه انسان و همینطور برخی چاروق ها ، باید به زمان حک شدن آن ، پی برد .
در ایران عزیزمان سه دوره با کاربردهای
مختلف از این نماد ( ردپا و چاروق ) استفاده شده است . از آنجا که مطلب
سنگینی خواهد بود به ذکر دو دوره از استفاده این نماد ، خواهیم پرداخت .
دوره دوم استفاده این نماد ، شامل اواخر هخامنشیان ، کل دوره سلوکیان ، اشکانیان و در آخر ساسانیان و به صورت پراکنده در زمان حکومتهای اسلامی ، بوده است . این دوره دارای هدایاست .
دوره سوم استفاده از این نماد ، به دوره
اسلامی می رسد . نکته بسیار جالبی در استفاده این نماد در دوره اسلامی وجود
دارد که به آن به صورت مختصر می پردازیم .
در زمان حمله اعراب به ایران و شکست ساسانیان ، اعراب کمر به قتل فرهنگ و تمدن ایران و ایرانی
بستند . این رویه اعراب ، در بسیاری از مراکز فرهنگی و هنری و .... به کار
گرفته می شد . زیرا ایرانیان خود را بسیار بالاتر و متمدن تر از اعراب می
دیدند ( البته به حق بالاتر بودند و هستند ) . اعراب مهاجم ، با سخیف شمردن
ایرانیان ، در عرصه های مختلف ، قصد حکومت کردن بر ایرانیان داشتند .
عموم مردم ایران ، برای حفظ فرهنگ و تمدن و
آثار کهن خود ، به صورت خود جوش ، در مناطق مختلف کشور ، به فریب اعراب و
مهاجمان عرب پرداختند .
اعراب با معرفی دین جدید و همچنین معرفی
پیامبر و بزرگان ( چه نظامی و چه مذهبی ) وارد کشور شدند . ایرانیان نیز
برای مصون نگه داشتن هر چیزی ، از بزرگان مذهبی زمانه خود ، تا آثار
باستانی موجود را به همین مواردی که مورد تایید اعراب بود وصل می کردند تا
امنیت حاصل شود . برای مثال مقبره کوروش را ، با نام
آرامگاه مادر سلیمان نبی معرفی کردند تا هم از تخریب مصون باشد و هم
بتوانند مراسمات مذهبی را انجام دهند . از این دست موارد ، بسیار زیاد است .
بسیاری از بزرگان مذهبی ایرانی و آرامگاهشان ، همینگونه مصون ماند .
ردپای برهنه یکی از همین موارد بود . ردپاهای موجود را ، ایرانیان ، برای اعراب ردپای واقعی اشخاص مورد تایید اعراب معرفی کردند . هنوز هم در برخی نقاط کشور ، ردپای حک شده توسط بشر را ، به جای ردپای واقعی فلان سردار عرب و یا فلان روحانی مذهبی می شناسند .
البته و صد البته ردپای بزرگان
دینی و مذهبی وجود دارد که بسیار هم متبرک است ولی مارا با این ردپاها کاری
نیست و صحبت ما پیرامون ردپاهایی است که توسط بشر حک شده و بسیار هم شبیه
رد پای واقعی بزرگان دینی است .
تا این دوره ردپاها دارای هدیه هستند .
نسل بعدی که حاکمان عرب بر ایشان حکم
میراند تحت تاثیر همین القائات بود . بعد از چند نسل به طور کلی ،
ایرانیانی که کمتر به پیشینه خود آشنایی داشتند به واقعی بودن ردپاها معتقد
شدند . بسیاری از ایرانیانی که به روحانیون و بزرگان مذهبی اسلام ،
علاقمند شده بودند و بسیار طالب آن بودند که فلان فرد مذهبی و روحانی ،
دارای ارج و قرب بیشتری نسبت به روحانیون دیگر باشد اقدام به حکاکی جای پا
به صورت دستکن ، بر روی سنگها کردند و آن را به عموم مردم ، ردپای واقعی
روحانی مذکور معرفی کردند و آن را موهبتی از جانب خدا دانسته و بر امتیازات
روحانی مذکور می افزودند . مردم عادی نیز ، پیرامون آن حلقه زده و آنرا
معجزه ای می دانستند و نذر و نیاز می کردند و این نذورات ، به جیب همان
اشخاصی سرازیر میشد که ردپاها را در زمین خود حک میکردند و آنرا ردپای فلان
امامزاده معرفی می کردند .
این دوره از ردپاها ، دارای هدیه نیست
بلکه برای منفعت شخصی فرد یا افرادی حک شده و عموم مردم هم بی اطلاع از این
موضوع ، نذر و نذور میکنند .
حال چگونه میتوان فهمید که ردپا متعلق به چه دوره ای است ؟
ردپاهایی که جنبه بهره برداری از نذورات
دارند و خالی از هدایاست دارای چند مشخصه کلی هستند . اکثر این نمادها روی
سنگ های کبود رنگ حکاکی شده اند . سنگ یشم یکی از موارد پرکاربرد این نماد
است . تمامی این نمادها روی سطح زمین هستند یعنی شما نماد جای پای جعلی را
روی تنه صخره به صورت عمودی نخواهید دید . پای خود را در تمامی این نمادها
قرار دهید در ارتفاع قرار ندارد . بسیار خوش تراش و بدون علایم مشخصه دیگر
است .
بهترین نقطه موجود و بهترین شکل موجود آن ،
حک شده به طوریکه انسان به حقیقی بودن آن شک میکند . با این علایم به
دنبال دفینه نباشید هیچ چیز گیر شما نخواهد آمد .
گاها در دوره های بعد از اسلام ، نماد
ردپا به همراه هدیه هم کشف شده که نشان می دهد در برخی نقاط ایران ، هنوز
رسوم گذشته پابرجا بوده است البته بسیار کم و به ندرت این اتفاق خواهد
افتاد نکته ای که می توان به آن اکتفا کرد آن است که به همراه رد پای انسان
، نشانه های دیگری هم یافت شود که نشان دهنده وجود هدایا باشد .
حال بپردازیم به دوره دوم استفاده این نماد و اصلی ترین دوره آن :
ردپای برهنه و گاها چاروق به همین ترتیب ، به دو صورت کلی دیده می شود . روی سطح زمین و دیگری در بلندی ( تنه صخره و یا ...)
رد پای راست روی سطح زمین تفسیر ساده ای
دارد . پای راست روی زمین ، معمولا نشانه وجود قبر است نه مقبره . هرجا که
پای چپ فرود آمد هدف است . اگر شرایط قبر را نداشت در کمتر از پنج متری به
سمت انگشتان قبری خواهید یافت .
اگر در کمتر از بیست سانتی متری ردپا
اسکنه وجود داشت بدون شک با هدیه روبرو خواهید شد در راستای اسکنه حرکت
کنید کمتر از بیست متر فاصله دارید .
ردپای چپ روی زمین نیز مشابه همین تفسیر است با این تفاوت که فاصله هدیه کمی کمتر است .
ردپاهایی که در امتداد هم هستند و به گونه
ای برداشت می شود که در حال نشان دادن راه هستند نیز وجود دارد و فاصله
هدیه را به ما گوشزد میکند . هرچه تعداد ردپا بیشتر باشد فاصله بیشتر خواهد
بود .
ردپای حک شده بر بلندی و تنه صخره ها به
دو صورت رمز گشایی می شود اگر به صورت مورب موجود باشد محل تلاقی همان صخره
با زمین ورودی شماست . ردپا بر روی صخره موید وجود مقبره ای زیر همان صخره یا داخل همان جاست .
در هر صورت ردپای حک شده مورب در بلندی به
صورت تنها ، مسیر نمی دهد بلکه تاکید بر وجود مقبره در همانجا دارد . مگر
اینکه علایم دیگری همراه آن باشد .
ردپای حک شده به صورت صاف بر بلندی در
گاهی مواقع مسیر رانشان میدهد اسکنه یکی از موارد پرکاربرد این نماد است .
در مسیر اسکنه باید دنبال نشانه آخر بود .
معمولا ردپا دارای هدیه است .
دوره ای دیگر هم ردپا کاربردی بوده که از
نظر تاریخی مهم است ولی از نظر مادی خیلی ارزشمند نیست که به آن نمی
پردازیم . رد پا و پنجه دست ، علایمی هستند که در دوره های مختلف ، کاربرد
مختلف داشتند و بحث بسیار گسترده ای است به همین دلیل به صورت تیتر وار
بیان شد تا موجبات خستگی دوستان را فراهم نیاورد . به امید آن که به کار
آید.
منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/
در اصل، نماد دهان (r’i) بوده و 
نیز دیس واژه آب (nu) بوده است. این دو نشان و بسیاری دیگر از دیس-واژگان به تدریج تبدیل به آوانشانِ حرف نخست خود شده اند.
