در خصوص رمزگشایی ردپای برهنه انسان و همینطور برخی چاروق ها ، باید به زمان حک شدن آن ، پی برد .
در ایران عزیزمان سه دوره با کاربردهای مختلف از این نماد ( ردپا و چاروق ) استفاده شده است . از آنجا که مطلب سنگینی خواهد بود به ذکر دو دوره از استفاده این نماد ، خواهیم پرداخت . دوره دوم استفاده این نماد ، شامل اواخر هخامنشیان ، کل دوره سلوکیان ، اشکانیان و در آخر ساسانیان و به صورت پراکنده در زمان حکومتهای اسلامی ، بوده است . این دوره دارای هدایاست .
دوره سوم استفاده از این نماد ، به دوره اسلامی می رسد . نکته بسیار جالبی در استفاده این نماد در دوره اسلامی وجود دارد که به آن به صورت مختصر می پردازیم .
در زمان حمله اعراب به ایران و شکست ساسانیان ، اعراب کمر به قتل فرهنگ و تمدن ایران و ایرانی بستند . این رویه اعراب ، در بسیاری از مراکز فرهنگی و هنری و .... به کار گرفته می شد . زیرا ایرانیان خود را بسیار بالاتر و متمدن تر از اعراب می دیدند ( البته به حق بالاتر بودند و هستند ) . اعراب مهاجم ، با سخیف شمردن ایرانیان ، در عرصه های مختلف ، قصد حکومت کردن بر ایرانیان داشتند .
عموم مردم ایران ، برای حفظ فرهنگ و تمدن و آثار کهن خود ، به صورت خود جوش ، در مناطق مختلف کشور ، به فریب اعراب و مهاجمان عرب پرداختند .
اعراب با معرفی دین جدید و همچنین معرفی پیامبر و بزرگان ( چه نظامی و چه مذهبی ) وارد کشور شدند . ایرانیان نیز برای مصون نگه داشتن هر چیزی ، از بزرگان مذهبی زمانه خود ، تا آثار باستانی موجود را به همین مواردی که مورد تایید اعراب بود وصل می کردند تا امنیت حاصل شود . برای مثال مقبره کوروش را ، با نام آرامگاه مادر سلیمان نبی معرفی کردند تا هم از تخریب مصون باشد و هم بتوانند مراسمات مذهبی را انجام دهند . از این دست موارد ، بسیار زیاد است . بسیاری از بزرگان مذهبی ایرانی و آرامگاهشان ، همینگونه مصون ماند .
ردپای برهنه یکی از همین موارد بود . ردپاهای موجود را ، ایرانیان ، برای اعراب ردپای واقعی اشخاص مورد تایید اعراب معرفی کردند . هنوز هم در برخی نقاط کشور ، ردپای حک شده توسط بشر را ، به جای ردپای واقعی فلان سردار عرب و یا فلان روحانی مذهبی می شناسند .
البته و صد البته ردپای بزرگان دینی و مذهبی وجود دارد که بسیار هم متبرک است ولی مارا با این ردپاها کاری نیست و صحبت ما پیرامون ردپاهایی است که توسط بشر حک شده و بسیار هم شبیه رد پای واقعی بزرگان دینی است .
تا این دوره ردپاها دارای هدیه هستند .
نسل بعدی که حاکمان عرب بر ایشان حکم میراند تحت تاثیر همین القائات بود . بعد از چند نسل به طور کلی ، ایرانیانی که کمتر به پیشینه خود آشنایی داشتند به واقعی بودن ردپاها معتقد شدند . بسیاری از ایرانیانی که به روحانیون و بزرگان مذهبی اسلام ، علاقمند شده بودند و بسیار طالب آن بودند که فلان فرد مذهبی و روحانی ، دارای ارج و قرب بیشتری نسبت به روحانیون دیگر باشد اقدام به حکاکی جای پا به صورت دستکن ، بر روی سنگها کردند و آن را به عموم مردم ، ردپای واقعی روحانی مذکور معرفی کردند و آن را موهبتی از جانب خدا دانسته و بر امتیازات روحانی مذکور می افزودند . مردم عادی نیز ، پیرامون آن حلقه زده و آنرا معجزه ای می دانستند و نذر و نیاز می کردند و این نذورات ، به جیب همان اشخاصی سرازیر میشد که ردپاها را در زمین خود حک میکردند و آنرا ردپای فلان امامزاده معرفی می کردند .
این دوره از ردپاها ، دارای هدیه نیست بلکه برای منفعت شخصی فرد یا افرادی حک شده و عموم مردم هم بی اطلاع از این موضوع ، نذر و نذور میکنند .
حال چگونه میتوان فهمید که ردپا متعلق به چه دوره ای است ؟
ردپاهایی که جنبه بهره برداری از نذورات دارند و خالی از هدایاست دارای چند مشخصه کلی هستند . اکثر این نمادها روی سنگ های کبود رنگ حکاکی شده اند . سنگ یشم یکی از موارد پرکاربرد این نماد است . تمامی این نمادها روی سطح زمین هستند یعنی شما نماد جای پای جعلی را روی تنه صخره به صورت عمودی نخواهید دید . پای خود را در تمامی این نمادها قرار دهید در ارتفاع قرار ندارد . بسیار خوش تراش و بدون علایم مشخصه دیگر است .
بهترین نقطه موجود و بهترین شکل موجود آن ، حک شده به طوریکه انسان به حقیقی بودن آن شک میکند . با این علایم به دنبال دفینه نباشید هیچ چیز گیر شما نخواهد آمد .
گاها در دوره های بعد از اسلام ، نماد ردپا به همراه هدیه هم کشف شده که نشان می دهد در برخی نقاط ایران ، هنوز رسوم گذشته پابرجا بوده است البته بسیار کم و به ندرت این اتفاق خواهد افتاد نکته ای که می توان به آن اکتفا کرد آن است که به همراه رد پای انسان ، نشانه های دیگری هم یافت شود که نشان دهنده وجود هدایا باشد .
حال بپردازیم به دوره دوم استفاده این نماد و اصلی ترین دوره آن :
ردپای برهنه و گاها چاروق به همین ترتیب ، به دو صورت کلی دیده می شود . روی سطح زمین و دیگری در بلندی ( تنه صخره و یا ...)
رد پای راست روی سطح زمین تفسیر ساده ای دارد . پای راست روی زمین ، معمولا نشانه وجود قبر است نه مقبره . هرجا که پای چپ فرود آمد هدف است . اگر شرایط قبر را نداشت در کمتر از پنج متری به سمت انگشتان قبری خواهید یافت .
اگر در کمتر از بیست سانتی متری ردپا اسکنه وجود داشت بدون شک با هدیه روبرو خواهید شد در راستای اسکنه حرکت کنید کمتر از بیست متر فاصله دارید .
ردپای چپ روی زمین نیز مشابه همین تفسیر است با این تفاوت که فاصله هدیه کمی کمتر است .
ردپاهایی که در امتداد هم هستند و به گونه ای برداشت می شود که در حال نشان دادن راه هستند نیز وجود دارد و فاصله هدیه را به ما گوشزد میکند . هرچه تعداد ردپا بیشتر باشد فاصله بیشتر خواهد بود .
ردپای حک شده بر بلندی و تنه صخره ها به دو صورت رمز گشایی می شود اگر به صورت مورب موجود باشد محل تلاقی همان صخره با زمین ورودی شماست . ردپا بر روی صخره موید وجود مقبره ای زیر همان صخره یا داخل همان جاست .
در هر صورت ردپای حک شده مورب در بلندی به صورت تنها ، مسیر نمی دهد بلکه تاکید بر وجود مقبره در همانجا دارد . مگر اینکه علایم دیگری همراه آن باشد .
ردپای حک شده به صورت صاف بر بلندی در گاهی مواقع مسیر رانشان میدهد اسکنه یکی از موارد پرکاربرد این نماد است . در مسیر اسکنه باید دنبال نشانه آخر بود .
معمولا ردپا دارای هدیه است .
دوره ای دیگر هم ردپا کاربردی بوده که از نظر تاریخی مهم است ولی از نظر مادی خیلی ارزشمند نیست که به آن نمی پردازیم . رد پا و پنجه دست ، علایمی هستند که در دوره های مختلف ، کاربرد مختلف داشتند و بحث بسیار گسترده ای است به همین دلیل به صورت تیتر وار بیان شد تا موجبات خستگی دوستان را فراهم نیاورد . به امید آن که به کار آید.
![[تصویر: 001.jpg]](http://1doost.com/Files/Pictures/1390/09/03/Nagshe_rostam/001.jpg)
