قبرستان عجیب گنج و دفینه در خلخال
قبرستانی در روستای شمس آباد شهرستان خلخال
قرار دارد که بیش از 1300 سال قدمت دارد. این 1300 سال از روی خط کوفی
نوشته شده روی سه مقبره از مقبره های این قبرستان برآورد شده است. بر اساس
عقاید مردم منطقه در صورتی که سر قوچی که بر روی یکی از مقبره های این قبرستان قرار دارد در رودخانه شسته شود باران خواهد بارید.
دفینه و گنج قبر گبری
قبرهای گبری معمولا در نقاط بلند و روبه دره قرار دارند. اکثرآ دارای جنس هستند روی هر قبر با تخته سنگ پوشانده میشده که حتی با یک میلگرد هم میتوان قبر گبری را پیدا کرد….در فقیرترین قبر انان یک یا دو کاسه سفالی قرار دارد و قشر متوسط و پولدار انان لوازم شخصی انان هم قرار داده میشد مانند زیورالات،خنجر،سپر و در معدودی از انان نسخه گنج مربوط به اموال شخص مرده و در برخی از انان اسب یا قاطر یا سگ شخص هم با او بخاک میسپردند(این اجناس فقط بخاطر اعتقاد مردمان آنزمان به زندگی پس از مرگ بوده)
عزیزان بیشتر قبرهای خالی از شیی ممکن است مربوط به کودکان و نوزادان کمتر از دو سال باشد ویا تعدادی از آنها کاملا فرسوده واز بین رفته باشند همچنین این امکان وجود دارد که این گروه از قبرها حاوی هدایا ومواد از بین رفتنی چون غذا و یا اشیای ساخته شده از پارچه وگیاه بوده اند که در طی زمان از بین رفته و یا اصولا متعلق به گروهی از افراد جامعه یا اعتقاداتی متفاوت با دیگران بوده یا افراد فقیر باشند بنابراین قبرهای آنان خالی از هرگونه هدیه ویا نذر بوده است
گورستان سفید چاه که به "گورستان سپید"
نیز شهرت دارد، در شهرستان بهشهر، بخش یانه سر، روستای سفید چاه واقع شده
که مربوط به دوره تیموریان است و اولین قبرستان مسلمانان در ایران است.
اسم
روستای سفیدچاه را گورستان اسرارآمیزش سرزبان ها انداخته. در منطقه گلوگاه
بهشهر، تقریبا کسی نیست که چیزی از داستان های شگفت انگیز گورستان تاریخی
این روستا نشنیده باشد. مردم گلوگاه از ۵۰ پارچه آبادی دور و اطراف، مرده
هایشان را به دوش می گیرند و الله اکبرگویان به سفیدچاه می آورند تا جایی
در گورستان این روستا برایشان دست و پا کنند. آنها معتقدند که خاک سفید این
روستا نمی گذارد اجساد مردگانشان بپوسد.
گورستان پرطرفدار سفیدچاه روز
به روز بزرگ و بزرگ تر می شود و کم کم خانه ها و زمین ها را پس می زند تا
برای مردگان جا باز کند. این گورستان به جز خاک سفیدرنگش، یک تفاوت دیگر هم
با دیگر گورستان های ایران دارد؛ در بخش تاریخی گورستان، تقریبا تمام سنگ
قبر ها بالای سر مزار متوفیان سر پا ایستاده اند. سنگ قبرهایی که هر کدام
تابلوی اعلاناتی هستند برای شناساندن شخصیت فرد متوفی.
سرشناس ترین
اهالی گورستان روستای سفیدچاه ۳ نواده امام موسی بن جعفر(ع) هستند؛
ابراهیم(ع)، منصور(ع) و عبدالرحمان(ع) که از ظلم و جور خلفای مستبد فراری
شدند و برای همین در این دیار ماندند. از جمله دیدنی های مقبره این ۳ تن،
صندوقچه ای چوبی است که اهالی روستا مانند چشم هایشان از آن محافظت می کنن.
برای رفتن به روستای سفیدچاه، باید با قطار، وسیله شخصی یا اتومبیل کرایه ای به بهشهر بروید.
وسیله
نقلیه شخصی: از بهشهر به بعد باید به دل جنگل سرسبز بخش «یانه سر» بزنید
تا بعد از طی ۲۰ کیلومتر جاده پیچ درپیچ آسفالته، به گلوگاه برسید، بعد از
گلوگاه، روستای «نیالا» در مسیرتان قرار می گیرد و بالاخره سفیدچاه در
حاشیه جاده از راه خواهد رسید.گورستان.گورستان سفید چاه.قبرستان سفید
چاه.قبر های باستانی.قبر گبری.گبری.گنج یابی .گور دخمه.تپه های
باستانی.بهشهر.
این تصویر پایین نقشه گنج نیست و فرد یک سرباز معمولی بوده که در درگیری ( احتمال زیاد ) کشته شده است و همانجا دفن شده .
شمشیری که اشاره شد به احتمال زیاد هفت جوش هست و آن سنگی که فرمودید ، سنگ سرنیزه است که متعلق به اجداد مرده است و گاها پانصد تا هزار سال قبلتر از مرگ فرد مدفون ، ساخته و مورد استفاده بوده و نسل به نسل به او رسیده و جنبه اعتقادی مذهبی دارد . این نوع قبور فقط در نیمه شمالی و غربی کشور وجود دارد ( حداقل بنده نه دیدم و نه شنیدم که در جاهای دیگر باشد ) و معمولا آخرین بازمانده یک خانواده اگر میمرد تبر و یا سرنیزه ای که از اجدادشان رسیده را با او دفن می کردند ( اکثرا تبر بدون دسته وجود دارد ) در غیر اینصورت به نسل بعدی میدادند . دو دیدگاه در مورد این قبور وجود دارد . اول آنکه این افراد با دفن یادگار پدرانشان ، از حمایت و پشتیبانی اجدادشان در دنیای دیگر بهره ببرند و دوم آنکه حدود قبر یک خانواده را نشان میدهد که یعنی فقط تا اینجا قبرهای خانواده فلانی ادامه دارد . حداقل قدمت این سنگ سرنیزه ، قرن نهم یا هشتم قبل از میلاد است یعنی نزدیک به سه هزار سال قبل . توصیه میکنم آن سنگ سرنیزه را به گونه ای که به شما و زمینتان آسیبی نرسد به میراث بدهید .شمع سوز. دفینه یابی.گنج یابی.قبر سردار.قبرستان گبری.قبر گبری.هدایای قبر.
نخیر نقشه گنج نیست و فرد یک سرباز معمولی بوده که در درگیری ( احتمال زیاد ) کشته شده است و همانجا دفن شده .
چه قبرهایی دفینه دارند؟
برای پاسخ این سئوال ، فقط کافیست نگاهی به تاریخ و زمان بکار گیری طلا در دوره های مختلف بیاندازیم .
مطمئنا زمانی که در ایران طلا وجود نداشت نباید انتظار داشته باشیم که در قبور ایشان طلا پیدا کنیم . مصریان و سومریان ، در این مورد از ایران پیشی گرفته اند و مصریان در حدود چهار هزار سال است که از طلا استفاده میکنند البته در اوایل به کار گیری طلا در مصر ، این فلز مختص فرعون و خانواده او بود و دیگران حق استفاده از آن را نداشته اند .
در هر حال ، قبل از هخامنشیان حدود سه هزار سال قبل ، ایرانیان از مس و مفرغ و آهن و برنج ، برای تزئینات و همچنین لوازم جنگی استفاده میکردند پس قبوری که منتسب به مهر پرستان ابتدایی و همچنین چند ایزدان باستان است، دارای طلا نیست زیرا در این دوره ها اصلا طلا وجود نداشت .
از زمان هخامنشیان به بعد ، طلا وارد گردونه فلزات ایران شد . ( البته برخی از باستان شناسان اعتقاد دارند که طلای ایرانی ، پانصد سال قبل از هخامنشی در ایران وجود داشته ولی در مقیاس بسیار کم )
پس قبوری که منتسب به دوره قبل از هخامنشیان باشد ، در بهترین حالت دارای ابزار آلات و یا وسایل تزئینی مسی یا مفرغی و یا ....است . این قبور از نظر میراث فرهنگی دارای ارزش هستند ولی از نظر من و شما نه . ادوات مسی بدون شک اکسیده شده و نمی توان آن را ذوب کرد و به مس رسید . خواهشا این قبور را باز نکنید . نشانه ای که می توان آن را به کار گرفت این است که ظهور فلز طلا ، تقریبا با رسمی شدن خط میخی هم زمان است . به راحتی می توان اینطور استنباط کرد که اگر در قبور خط به کار رفته باشد احتمال وجود دفینه بیشتر است البته فقط احتمال .
ایران عزیزمان ، طبق برآوردهای باستان شناسان ، بین هفت هزار تا دوازده هزار سال تمدن در خود نهفته دارد و بسیاری از این قبور هنوز هم وجود دارند که مربوط به هزاران سال پیش است . این قبور را باز نکنید .
وجود دفینه در قبور و مقابر مربوط به حدود دو هزار و هفتصد سال پیش تاکنون است . حال چگونه می توان فهمید که این قبور متعلق به چه زمانی است ؟
یکی از راه ها وجود خط است .
راه دیگر وجود قبرستان است . یعنی زمانی که ایرانیان تصمیم گرفتند که مردگان خود را در مکان خاص دفن کنند . زیرا پیشینیان معمولا در خانه هایشان دفن میکردند .
راه دیگر برای فهمیدن عمر این قبور ، کتابخانه ها و کتابهای خطی بومی است .
تاریخ منطقه و همچنین اتفاقاتی که در منطقه افتاده بسیار کار گشاست .
این قبور معمولا مدور حفر می شدند .دارای سنگهای بزرگ و همچنین دارای عمق کم هستند . فرد مدفون به جهت خاصی خوابانده نشده و اگر سه قبر شکافته شود می بینید که در سه جهت مختلف دفن شدند . خلاصه به طور کل اگر این نوع قبور را ببینید خودتان متوجه خواهید شد زیرا استخوانها نیز به زمین چسبیده و در حال جذب به زمینند . و بسیاری نشانه های دیگر که به آن در مطالب بعد خواهیم پرداخت .
معمولا قبور دوره سلوکیان واواخر اشکانیان و دوره هخامنشیان دارای بهترین هدایا هستند .در ادوار پس از ساسانی و طلوع اسلام ، دفینه گذاری از قبور و مقابر به مکانهای دیگر منتقل شد ولی بطور کامل و تمام ، قبور ایرانی خالی از هر وسیله ای دفن نمیشدند بلکه میترا پرستی و میتراییوم ها تا چند قرن وجود داشتند و به شیوه باستانی خود تدفین میکردند.
گنج و دفینه یابی در قبور
افرادی که
قصد حفاری قبور را دارند حتما به این نکته توجه کنند که بعضی مواقع حفاران
بوی تعفن اجساد را با بوی گازی که ناشی از بار است اشتباهی تشخیص می دهند
حتما به یاد داشته باشید در مواقعی که بیماری واگیر دار غیر قابل درمانی
وارد یک تمدن میشد بعد از مرگ آنها را با هم و به صورت دست جمعی دفن می
کردند که ویروسها حتی بعد از هزاران سال هنوز هم قابل انتقال هستند اگر به
اینچنین موردی بر خوردیدحتما از دستکش و ماسک استفاده کرده و بلافاصله بعد
از حفاری استحمام نمایید.جایی که بار دارد حتما اثار و علایم در منطقه باید
باشد و در بین حفاری هم باید چند لایه های خاک که امیدوارکننده باشد
برخورد کنید اما اگر این موارد نبود ممکن است قبرستان دسته جمعی مربوط به
بیماران باشد حتما دقت نمایید.........
گنج, گنجینه, دفینه, بار, زیرخاکی
