سوال کاربر : با سلام خد مت شما استاد عزیز این سنگ زن باردار که دستش هم روی شکم هست نشان چیه ؟
پاسخ استاد : روبروی این زن بدنبال تپه باشید وسط تپه در عمق سیزده متری بدنبال مجسمه مادر و فرزند باشید.آثار شناسی,علامت گنج,علامت دفینه,سنگ آثار,سنگ بار,نشانه گنج,نشانه دفینه,علامت شناسی,جوغن, زن باردار.لاکپشت.سنگ لاکپشت.الله معبد.خدایان ایران
شما با دو سفید خانه روی هم دیگه مواجه هستید البته در عمق پایین شاید تا پانزده متر ولی این مکان شما دارای یک تونل ورودیه که در سمت آفتاب درآمد این لاکپشت وجود داره اگر مکان شما خاکی باشه تا فاصله هفت الی ده متری لاکپشت به سمت طلوع هست که باید مکان را پیدا کنید که معمولا دارای یک نشانه مثل یک تختگاه یا یک تورفتگی زمین هست ولی اگر سنگیه زیر یک سنگ خاص و بزرگ که باید زیر سنگ را کار کنید به عمق نهایتا 4 الی 7 متر .ورودی تونل با سنگچین پلمپ باشه بعد از باز کردن تونلی دارید که پر از خاک نرمه و با حدود چهل پله به دوتا اتاق دو طبقه برسید.البته اگر درخت قدیمی داره زیر درخت را برای تونل بکاوید .موفق باشید تله داره و در مسیر تونل احتمال وجود استخوان جمجمه حیوانات چون خوک و سگ و دندان حیوانات داخل خاک نرم نیز هست. اگر به جسد نیم تنه رسیدید زیرش تله هست موفق باشید.آثار شناسی,علامت گنج,علامت دفینه,سنگ آثار,سنگ بار,نشانه گنج,نشانه دفینه,علامت شناسی,جوغن.لاکپشت.سنگ لاکپشت.سنگ محراب.دولاکپشت
سئوال کاربر :
با سلام و خسته نباشید، یک قلعه قدیمی ،که از روی یک کوه تا پایین آن تشکیل شده از خانه های سنگی که دیوار بعضی از خونه ها هنوز مشخصه ، از قلعه که پایین میای میرسی به یه زمین صاف و هموار که تعداد زیادی قبر گبری در آنجا وجود دارد ،اما وقتی که میری به طرف قلعه جای که زمین هموار توام میشود به یک تپه میرسی که در کنارش یک سنگ وجود دارد که شکل یک آدم روی آن رسم شده ، و در بالای کوهی که قلعه روی آن ودور آن واقع شده دو تا حوض ساروجی وجود دارد ، یکی سمت شرق که کمی بزرگتر از دیگری ست و یکی هم سمت جنوب که به شکل تنور هستش ،میخواستو بفهمم چیزی هست یا نه ؟
پاسخ :
سلام قلعه ها اسرار زیادی دارند و دفینه های بسیاری دارند از دفینه های سردستی بگیرید تا خزانه اصلی که حد اقل 50 متر زیر قلعه هاستند با پله های بسیار سخت و سردابه ایی .از دفینه های سردستی می توان به همین دفینه های کف حوض اشاره کرد .دفینه زیر برجکهای نگهبانی البته نه همشون یک حساب و کتاب هندسی خاص دارند .و چند جای دیگه اشاره کرد .آثار شناسی,علامت گنج,علامت دفینه,سنگ آثار,سنگ بار,نشانه گنج,نشانه دفینه,علامت شناسی,جوغن, قلعه.برجک نگهبانی.دفینه قلعه.لاکپشت.سنگ لاکپشت.شتر.سنگ شتر .
دوست عزیز این سنگ شما قایق کوچک یا کشتی
سنگ هست اگر نوک قایق شما به سمت جنوب هست از نوک تیز قایق بین پنج و نیم
الی هفت متر یک خزانه بار دارد در عمق تا شش متر
ولی اگر نوک قایق به
سمتی غیر از جنوب هست باید به همین متراژ گفته شده بر گردید به سمت پشت
قایق به همون شش متر یک خزانه دارد.آثار شناسی,علامت گنج,علامت دفینه,سنگ
آثار,سنگ بار,نشانه گنج,نشانه دفینه,علامت شناسی,جوغن, ارسال توسط
بابک.لاکپشت.سنگ لاکپشت.سنگ کشتی.سنگ قایق.
در تعاریف عرفی واژه گان ، به درگذشتگان باستان که مسلمان نبودند گبری میگفتند .ولی در حال حاضر به اشتباه در بین عموم رایج است که ایشان کافر و بی دین بوده اند . در زبان آریاییان ، گبر به معنای مرد آمده است .
در باور عموم به مردگان و درگذشتگانی که به روش مسلمان تدفین نشده اند یعنی به سمت قبله خاک نشده اند گبری و به محل دفنشان قبور گبری می گویند . از نظر ایشان گبریان شامل زرتشتیات و یهودیان و ......ساکنان باستان بوده اند . ولی آنها بر خلاف باور عموم کافر نبوده اند بلکه برخی از ایشان یگانه پرست و یکتاپرست بوده اند چه بسا ایمانی قویتر از من و شما نیز داشته اند .برای اثبات آن نیز کافیست به منشور کوروش نگاهی بیاندازیم همچنین در کتیبه ها و سنگ نوشته های باستان نیز وحدانیت موجود بوده است .
به طور صحیح تر ، مقابر و قبوری که به قبل از زرتشت منسوبند که شامل مهرپرستان و چند ایزدان باستان هستند گبر اطلاق می شود .
دلیل عمده این القاب به بعد از سقوط دولت ساسانی بر می گردد . ایرانیان از دیرباز به تمدن و پیشینه خود با افتخار می نگریستند و خود را در مواقعی برتر از برخی اقوام می شمرده اند مثل عمل خسروپرویز در برابر نامه حضرت محمد .
بعد از دولت ساسانی ، قوم حاکم برای سخیف شمردن ایرانیان و خرد کردن افتخارات ایشان فرهنگ و تمدن آریایی را هدف گرفتند و چه بسا موفق هم شدند . القابی مانند عجم و مجوس و گبر و تازی و ... از این قبیل می باشند .
گبریان در دوره های مختلف روش تدفین متفاوتی داشتند که در مطالب بعد در مورد آنها به اختصار توضیحاتی خواهم داد.شمع سوز. دفینه یابی.گنج یابی.قبر سردار.قبرستان گبری.قبر گبری.هدایای قبر.
گوردخمه خشایارشا در نقش رستم
گوردخمه‌های هخامنشی برخلاف گوردخمه‌های مادها، شکلی یکسان داشته و طرحی از صلیب دارند. ورودی گوردخمه معمولاً در محل تلاقی دو خط صلیب واقع بوده و در اطراف آن بر روی خط افقی صلیب، نیم ستون‌هایی کنده شده‌است. بر قسمت بالایی صلیب شامل یک نقش برجسته ظریف و بخش پایینی آن معمولاً فاقد هر تزئینی بوده‌است. اغلب گوردخمه‌های هخامنشی در نقش رستم و نقش رجب متمرکز هستند
نخستین نمونه این گوردخمه‌ها مربوط به داریوش بزرگ بوده و سایر نمونه‌ها از آن تقلید نموده‌اند. آخرین گوردخمه هخامنشی مربوط به داریوش سوم است که کار حجاری آن (ظاهرا با حمله اسکندر مقدونی به ایران) ناتمام مانده و فقط در قسمت بالای آن نقش شاه را در مقابل آتشدان نشان می‌دهد. تعداد قبور در گوردخمه‌های هخامنشی از دو قبر تا ۹ قبر متفاوت است
با توجه به
این واقعیت که داریوش سوم تنها شش سال حکومت کرد و با توجه به میزان حجاری
ناتمام انجام شده در مقبره وی، به نظر می‌رسد که کار ساخت هریک از این
گوردخمه‌ها بیش از ده سال به طول می‌انجامیده‌است
پس از هخامنشیان
با حمله اسکندر به ایران و پیدایش سلسله‌های سلوکیان و اشکانیان، نقش مذهب در سلطنت بکلی کمرنگ شد. سلوکیان یونانی (جانشینان سلوکوس یکم) بوده و مذهبی متفاوت با ایرانیان داشتند. منابع کافی در خصوص دین و مذهب اشکانیان نیز وجود ندارد. به گونه‌ای که گمان می‌رود آنان مختلف‌الدین بوده و مردگان خود را (برخلاف زرتشتیان) به طرق گوناگونی دفن می‌کرده‌اند. بنابراین از این دوران گوردخمه‌ای به شکلی که در دوران هخامنشیان یا مادها برای شاهان ساخته می‌شده، یافت نشده‌است. صرفا دخمه‌های عمومی به دو شکل درون خاک و درون سنگ برای رعایای زرتشتی ساخته می‌شده و پس از قراردادن تعداد معینی از اجساد، درب آنها با سنگ و آهک مسدود می‌شده‌است
با ظهور
ساسانیان، مذهب زرتشتی در ظاهر مجددا ارزش یافته و حتی دولت مرکزی در
بخش‌هایی از کشور همچون گیلان، مهرپرستان را تحت فشار قرار داد. ولی با این
وجود، ساخت گوردخمه‌های دوران هخامنشی دیگر رواجی نیافت و ساخت دخمه‌های
عمومی تا قرنها پس از حمله اعراب به ایران ادامه پیدا کرد. درحال حاضر هنوز
در برخی مناطق ایران٬ به‌ویژه در غرب٬ گوردخمه‌ها برای خاکسپاری مرده‌گان
استفاده میشود. مثلا در خرم‌آباد برخی خانواده‌ها بجای ایجاد قبر تازه٬
مرده را در گوردخمه خانوادگی قرار می‌دهند که به آن لَحَک می‌گویند.راهیم
ادهم درباره حقایق اشباحی که این افراد
عرضه می کنند می فرماید:
١-
شبح و تصاویری که که احضارکنندگان ِ روح به نمایش می گذارند، نوعی
فریب و نیرنگ است . صور و اشباح آن ها یک تکه پارچه ی بافته شده
نازک یا یک ماده نایلونی است که آن را داخل دهان یا بینی یا گوش
یا لباس های خود مخفی کرده و با ترفندهای ماهرانه ای آن را بیرون می
آورند.
٢- یا اینکه این اشباح
و صور مواد شیمیایی هستند که وسیط (مدیوم ) آن ها را به بدن خود
مالیده است و این مواد از بدن او بخار می شوند و دوربر او را مانند دودی
رقیق احاطه می کنند. برای تایید این سخن کسی که آنجا است اگر این
شبح را دست بزند قادر به گرفتن آن نیست ، چونکه این ها مواد شیمیایی
هستند که از بدن او بخار شده اند همان گونه که نفتالین بخار می شود.
٣- بعید نیست که این صور و اشباح جن هایی باشند که در جلسه احضار روح مجسم و
آشکار می شوند.
گورْدَخمه دخمه‌ای است که در صخره‌ها، کوه‌ها و یا تپه‌ها برای خاکسپاری مردگان ساخته می‌شده‌است. گور دخمه ها اغلب در ارتفاعات قرار دارد به طوری که بدون طناب و آویزان شدن از پرتگاه راه دیگری برای ورود وجود ندارد.
گوردخمه‌های زیادی از دوران مادها و پس از آنان در سراسر ایران یافته شده‌است. با این وجود، بجز یک گوردخمه صخره‌ای در تپه حسنلو، هیچ گوردخمه دیگری مربوط به دوران پیش از مادها در ایران یافت نشده‌است. برعکس گوردخمه‌های زیادی از دوران پیش از ماد، در مناطق تحت نفوذ اورارتو (اطراف دریاچه وان در ترکیه امروزی) یافت شده‌است. به این ترتیب می‌توان نتیجه گرفت که گوردخمه‌ها بیش از آنکه ریشه و منشاء آشوری و مادی داشته باشند، به هنر معماری اورارتوها مرتبط هستند. به گوردخمه استودان (استخوان+دان) و گاهی به باور غلط «خرفت‌خانه» نیز گفته میشود.
گوردخمه مادها
گوردخمه سکاوند
گوردخمه های یافت شده از دوران مادها نوع تکامل یافته هنر اورارتویی
هستند. زیرا برخلاف گوردخمه های دوره اورارتو، اغلب دارای نقش برجسته و
تزیینات معماری مانند ستون و نیم ستون بوده و براساس اهمیت فرد دفن شده و
همچنین تاریخ ساخت، دارای نمای ورودی متفاوت هستند. برخلاف گوردخمه های
هخامنشیان که صاحبان شان مشخص و معلوم هستند، گوردخمه های دوران ماد را نمی
توان به شخص خاصی منسوب کرد. از طرفی به لحاظ مورد دستبرد قرارگرفتن در
طول تاریخ، نمی توان در رابطه با چگونگی تدفین یا ماهیت اشیای همراه مرده
در گوردخمه های این دوره، اظهارنظر کرد. این گوردخمه ها براساس نمای ورودی
به طور کلی به سه دسته مختلف تقسیم می شوند.
گوردخمه مادها
–
گوردخمه هایی که در نمای ورودی دارای ستون آزاد هستند. گوردخمه فخرگاه یا
دخمه سنگی با شماره ثبت ملی ۲۸۸ (۱۵ کیلومتری شمال شرقی مهاباد)، گوردخمه
صحنه (۶۰ کیلومتری راه کرمانشاه به همدان در محل سراب صحنه) و گوردخمه دکان
داوود (نزدیکی سرپل ذهاب) از این جمله اند.
– گوردخمه
هایی که به جای ستون آزاد، در دوطرف نمای ورودی آنها دو نیم ستون تزیینی در
کوه کنده شده است. از این نوع گوردخمه ها می توان به گوردخمه دا و دختر در
نزدیکی ممسنی استان فارس با شماره ثبت ملی ۲۹۹ و گوردخمه آخور رستم در هشت
کیلومتری جنوب تخت جمشید اشاره کرد.
–
گوردخمه های ساده که فاقد ستون یا نیم ستون بوده و عمدتا در منطقه کردستان
یافت شده اند. گوردخمه سکاوند در ۱۵ کیلومتری هرسین کرمانشاه، گوردخمه
دیره در نزدیکی روستای دیره سرپل ذهاب و گوردخمه سرخ ده که در ۱۹ کیلومتری
گوردخمه سکاوند است از این جمله اند.
گوردخمه اسحاق وند
پس از هخامنشیان
با
حمله اسکندر به ایران و پیدایش سلسله های سلوکیان و اشکانیان، نقش مذهب در
سلطنت به کلی کمرنگ شد. سلوکیان یونانی بوده و مذهبی متفاوت با ایرانیان
داشتند. منابع کافی درخصوص دین و مذهب اشکانیان نیز وجود ندارد. به گونه ای
که گمان می رود آنان مختلف الدین بوده و مردگان خود را برخلاف زرتشتیان به
طرق گوناگونی دفن می کرده اند. بنابراین از این دوران گوردخمه ای به شکلی
که در دوران هخامنشیان یا مادها برای شاهان ساخته می شده، یافت نشده است.
صرفا دخمه های عمومی به دو شکل درون خاک و درون سنگ برای رعایای زرتشتی ساخته می شده و پس از قرار دادن تعداد معینی از اجساد، در آنها با سنگ و آهک مسدود می شده است. با ظهور ساسانیان، مذهب زرتشتی در ظاهر مجددا ارزش یافته و حتی دولت مرکزی در بخش هایی از کشور همچون گیلان، مهرپرستان را تحت فشار قرار داد. ولی با این وجود، ساخت گوردخمه های دوران هخامنشی دیگر رواجی نیافت و ساخت دخمه های عمومی تا قرن ها پس از حمله اعراب به ایران ادامه پیدا کرد. در حال حاضر هنوز در برخی مناطق ایران به ویژه در غرب گوردخمه ها برای خاکسپاری مردگان استفاده می شود. مثلادر خرم آباد برخی خانواده ها به جای ایجاد قبر تازه، مرده را در گوردخمه خانوادگی قرار می دهند که به آن لَحَک می گویند.
یافتن مکان گنج و دفینه با شتر
نماد شتر در حالات مختلفی وجود دارد که برخی از آنها که در ایران بیشتر هستند را بررسی خواهیم کرد . با فرض آنکه علامت دیگری همراه شتر نباشد . معمولا افعی نیز همراه شتر هست .
تندیس شتر و یا شتر حفر شده هر دو به معنی وجود گنج و دفینه است . فقط یک درصد نشانه های شتر آنهم فقط تندیس شتر در اندازه بزرگ ، علامت راه کاروان و وجود کاروانسرا است .اکثرا علامت شتر به معنی وجود دفینه است .
لازم به ذکر است که شتر هم مانند اکثر نمادهای حیوانی ، نشانه آخر نیست و باید در جهت نگاه شتر ( و گاها بسیار کم در جهت دم ) به دنبال علامت دیگر مثل شیار یا چلیپا یا مار چمبره زده به دور خود باشید . برای شتر نشسته ، فاصله کمتر از 20 گز و شتر درحال حرکت 100 گز را در نظر بگیرید و به دنبال نشانه بعد باشید . با متر زدن شتر چه گردن و چه دم ، فقط احتمال خطا را افزایش میدهید .
شتری که بر روی سنگ حفر شده نشانه وجود تندیس شتر در داخل مقبره یا اتاق ( و یا نشانه وجود نمادی حیوانی در داخل تونل یا اتاق که نشانه آخر است ) است و پس از ورود به اتاق باشتری نشسته ( یا همان نماد حیوانی که اکثرا مار افعی است ) روبرو خواهید شد که زیر گردن یا دم آن درب ورود به اتاق یا سرداب کوچکی زیر تندیس شتر اصلی خواهد بود. دفینه زیر شتر اصلی است ولی راه ورود به سرداب یا اتاق دفینه ٬ چند متر جلوتر از تندیس شتر است .نشانه بارز آنهم ، سنگی است تراش خورده ، که نیمی از آن داخل زمین قرار گرفته ولی قابل جابجایی است .
اگر تندیس شتر نشسته وجود داشت که بدون سر هم بود و فقط بدن و کوهان آن بود باز دفینه در زیر همان سنگ شتر وجود دارد.با این تفاوت که از همان بالا ، راه برای کاوش می دهد .
اگر سر شتر نشسته ، به سمت پایین بود به طوری که گمان میشود در حال خوردن علف است یا قصد خوردن علف دارد زیر گردن شتر کاوش شود .
اگر شتر به شکل ایستاده و در حال حرکت بود ( یعنی پاهای جلو در یک خط نباشند یکی جلوتر از دیگری باشد ، پاهای عقب حتی در یک امتداد هم نباشند باز شتر در حال توقف محسوب میشود ) اشاره به دور دارد و مکان هدف حدود 100 گز است و باید در مسیر نگاه شتر حرکت کرد تا به تل خاکی و یا سنگی با نشانه برسید پس از یافتن درب و شکستن پلمپ در سمت راستتان و بالا درون دیواره با سربار پلمپ شده روبرو خواهید شد .
اگر چند شتر پشت سر هم باشند ( به شرط آنکه آنجا مسیر کاروان و مسیر مالرو قدیمی نباشد ) در اطراف آخرین شتر به شعاع دو متر بکاوید . در غیر اینصورت به حالت شتر اول نظر کنید و آن را راهنما قرار دهید .
اگر شتر ایستاده بود و به روبرو نظر میکرد به فاصله کمتر از 25 متر به دنبال دربی باشید که اکثرا درون زمین خواهد رفت و در انتها به سمت خود تندیس شتر باید کاوش را ادامه دهید درون سرداب یا اتاق که رسیدید دیواره هایی که به سمت خود تندیس هستند را حتما با چکش پلاستیکی چک کنید . حتما بر روی درب نشانه ای خواهید یافت
اگر ساربان داشت و درحال حرکت هم بود فاصله 100 گز را برای یافتن نشانه بعدی در نظر بگیرید شتر درحال حرکت معمولا دفینه ای با ورودی تل خاکی دارد . با این حال خود را به جای دفینه گذار بگذارید تا بهترین نقطه را برای دفینه گذاشتن ، بیابید .آثار شناسی,علامت گنج,علامت دفینه,سنگ آثار,سنگ بار,نشانه گنج,نشانه دفینه,علامت شناسی,جوغن,لاکپشت.سنگ لاکپشت.شتر.سنگ شتر .
مکان گنج و دفینه در قبور گبری
قبرهای دفینه دار؟
برای پاسخ این سئوال ، فقط کافیست نگاهی به تاریخ و زمان بکار گیری طلا در دوره های مختلف بیاندازیم .
مطمئنا زمانی که در ایران طلا وجود نداشت نباید انتظار داشته باشیم که در قبور ایشان طلا پیدا کنیم . مصریان و سومریان ، در این مورد از ایران پیشی گرفته اند و مصریان در حدود چهار هزار سال است که از طلا استفاده میکنند البته در اوایل به کار گیری طلا در مصر ، این فلز مختص فرعون و خانواده او بود و دیگران حق استفاده از آن را نداشته اند .
در هر حال ، قبل از هخامنشیان حدود سه هزار سال قبل ، ایرانیان از مس و مفرغ و آهن و برنج ، برای تزئینات و همچنین لوازم جنگی استفاده میکردند پس قبوری که منتسب به مهر پرستان ابتدایی و همچنین چند ایزدان باستان است، دارای طلا نیست زیرا در این دوره ها اصلا طلا وجود نداشت .
از زمان هخامنشیان به بعد ، طلا وارد گردونه فلزات ایران شد . ( البته برخی از باستان شناسان اعتقاد دارند که طلای ایرانی ، پانصد سال قبل از هخامنشی در ایران وجود داشته ولی در مقیاس بسیار کم )
پس قبوری که منتسب به دوره قبل از هخامنشیان باشد ، در بهترین حالت دارای ابزار آلات و یا وسایل تزئینی مسی یا مفرغی و یا ....است . این قبور از نظر میراث فرهنگی دارای ارزش هستند ولی از نظر من و شما نه . ادوات مسی بدون شک اکسیده شده و نمی توان آن را ذوب کرد و به مس رسید . خواهشا این قبور را باز نکنید . نشانه ای که می توان آن را به کار گرفت این است که ظهور فلز طلا ، تقریبا با رسمی شدن خط میخی هم زمان است . به راحتی می توان اینطور استنباط کرد که اگر در قبور خط به کار رفته باشد احتمال وجود دفینه بیشتر است البته فقط احتمال .
ایران عزیزمان ، طبق برآوردهای باستان شناسان ، بین هفت هزار تا دوازده هزار سال تمدن در خود نهفته دارد و بسیاری از این قبور هنوز هم وجود دارند که مربوط به هزاران سال پیش است . این قبور را باز نکنید .
وجود دفینه در قبور و مقابر مربوط به حدود دو هزار و هفتصد سال پیش تاکنون است . حال چگونه می توان فهمید که این قبور متعلق به چه زمانی است ؟
یکی از راه ها وجود خط است .
راه دیگر وجود قبرستان است . یعنی زمانی که ایرانیان تصمیم گرفتند که مردگان خود را در مکان خاص دفن کنند . زیرا پیشینیان معمولا در خانه هایشان دفن میکردند .
راه دیگر برای فهمیدن عمر این قبور ، کتابخانه ها و کتابهای خطی بومی است .
تاریخ منطقه و همچنین اتفاقاتی که در منطقه افتاده بسیار کار گشاست .
این قبور معمولا مدور حفر می شدند .دارای سنگهای بزرگ و همچنین دارای عمق کم هستند . فرد مدفون به جهت خاصی خوابانده نشده و اگر سه قبر شکافته شود می بینید که در سه جهت مختلف دفن شدند . خلاصه به طور کل اگر این نوع قبور را ببینید خودتان متوجه خواهید شد زیرا استخوانها نیز به زمین چسبیده و در حال جذب به زمینند . و بسیاری نشانه های دیگر که به آن در مطالب بعد خواهیم پرداخت .
معمولا قبور دوره سلوکیان واواخر اشکانیان و دوره هخامنشیان دارای بهترین هدایا هستند .در ادوار پس از ساسانی و طلوع اسلام ، دفینه گذاری از قبور و مقابر به مکانهای دیگر منتقل شد ولی بطور کامل و تمام ، قبور ایرانی خالی از هر وسیله ای دفن نمیشدند بلکه میترا پرستی و میتراییوم ها تا چند قرن وجود داشتند و به شیوه باستانی خود تدفین میکردند.
در قدیم بیمه داشتیم از بیمه دوره هخامنشیان برای گارگران گرفته تا بیمه و مرخصی زایمان برای زنان کارگر .یکی از این بیمه ها بیمه اماکن بویژه پل ها بود . در ساخت پل مقداری طلا در پل ها جاساز میشد تا در زمان تخریب پل از آن سکه ها برای ساخت مجدد یا بازسازی آن استفاده شود . از مکانهای قرار دادن خمره سکه برای پل می توان به دوطرف تاج اصلی یا هلال اصلی پل و یا پایه اول پل نام برد.
