کشف دفینه و گنج در غار
۱۷
بهمن
کشف دفینه و گنج در غار
، برای دسترسی به غار از مسیر پلدختر و از طریق جاده ی شوسه ای که در حاشیه شمالی رودخانه کشکان است، پس از طی 12 کیلومتربه دهکده ی قشلاقی به نام دره باغ می رسیم.
از این آبادی تا دهانه غار مسیری است کوهستانی که باید پیاده طی شود. کوه آهکی مّلِه که غار باستانی کلماکره در سطح روبه آفتاب آن قرار گرفته است، از غرب شهرستان پلدختر آغاز شده و با انحرافی اندک از شرق به جانب شمال شرقی کشیده شده است.
رود خانه های کشکان وسیمره در جنوب کوه مله به هم می پیوندند و در امتداد کبیرکوه که در مقابل آن قد برافراشته است، جریان می یابند.
در حصوص این اثر اعجاب انگیز یک کارشناس ارشد باستان شناسی می گوید: غار کلماکره به ارتفاع 550 متر بلندتراز سطح دشت در سمت شرقی یکی از آخرین دره های صخره ای آن واقع شده است. دهانه غار به سمت غرب باز شده و در دل صخره به سوی شرق ادامه می یابد.
سعیدحیدری ادامه داد: دهانه های تقریبا دوقلوی غار در پناه پوز صخره ای شیب دار با دیدی کاملا کور قرار گرفته است، به همین دلیل تا کنون دهانه های آن از نظرها پنهان مانده است؛ بنابراین از هر نظرمأمن بسیارمطمئنی برای اختفا وشرایط اضطراری به حساب می آید.
وی بیان کرد:کلماکره از سه کلمه ی جداگانه کل، ما، وکره تشکیل یافته است. کل در گویش مردم لرستان نوعی حیوان حلال گوشت کوهی با شاخ های کمانی روبه بالا، و نرینه بز کوهی است.)) کلمه ما با توجه به مفهوم محلی به صورت پسوند"مان" به معنای مأوا و مکان ومحل استقرار به کار برده می شود. ترکیب این دو کلمه به معنای مأوای بز کوهی قلمداد می شود.
این کارشناس ادامه داد: گویا یک شکارچی محلی در تعقیب یک بزکوهی به این غار پرماجرا دست یافته است. کلمه ی کره نام درختی است مشابه درخت انجیر وظاهرأ تفاوتی با آن ندارد فقط میوه آن نامرغوب و غیرخوراکی است.
حیدری یادآورشد: در بدو ورود به غار با این درخت مواجه می شویم. در مجموع می توان نتیجه گرفت که کلماکره به معنای((مأوای کل و درخت انجیر))است یا به تعبیری روشن تر اختصاصات غار را نشان می دهد. از نظر مختصات جغرافیایی این غار دارای طول جغرافیایی47:37:25 وعرض جغرافیایی33:11:43 می باشد وارتفاع آن از سطح دریا1270 متر است.
این کارشناس با بیان اینکه دهانه ی غار حدود30 متر پایین تر از قله کوه وتقریبا در محل تلاقی دیوارهای دره ای است که درضلع شمالی کوه وجود دارد،گفت: غار در قسمت شرقی و بر روی دیواره ای که از بالا تا انتهای دره به شکلی کاملا مسطح کشیده شده است. پیشانی غاریک و نیم متر جلوتراز پایین دهانه بوده واین خودیکی از ویژگی های این غار محسوب می شود. همین موضوع هم علت پنهان ماندن آن از دیدگاه رهگذران احتمالی یا شکارچیان وشبانان بوده است.
وی تصریح کرد: بررسی های انجام شده مبین این مطلب است که غار کلماکره هیچ گاه راه سهلی نداشته واز دیربازدست یابی به آن مشکل بوده است.برای ورود به غار جز فرود از این ارتفاع وگذشتن از باریکه راهی بزرو به طول 10متربه سمت ورودی دهانه ی غار راه دیگری وجود ندارد. طول دهانه غار حدود 20 متر وارتفاع آن بین 1تا7 متر است.
سعیدحیدری اظهار کرد: ورودی در جنوب دهانه قرار گرفته و کم ترین ارتفاع را دارد. نور طبیعی تاعمق 10 متری دهانه در این تالار رفت وآمد را ممکن می سازد ولی از آن پس تاریکی محض بوده و بدون استفاده از نور مصنوعی امکان پیشروی وجود ندارد.)) دسترسی به فضای داخلی غار که از چهار تالار نسبتا بزرگ تشکیل شده و برخی ورودی های حفره ای آن نزدیک80 سانتی متر است، بسیار دشوار است. چند آبچال کوچک وبزرگ ومملو از آب در تالارهای دوم، سوم وچهارم غار دیده می شود.
وی بیان کرد: به نظر می رسد اشکال بعضی از استالاگمیت ها نتیجه ی دخالت مصنوعی انسان درآن پیداست، به عنوان مثال ظرف سفالین شکسته موجود در تالار دوم روی استالاگمیت ها قرارگرفته که شکل آنها دقیقا شبیه کوزه ای بزرگ، سالم ومصنوع بشر است، که به مرور زمان روی آن را لایه ای از رسوبات آهکی پوشانده وقندیل آویزان شده آن شکل نامنظمی به خود گرفته است.
این غار به طور تصادفی توسط یک شکارچی محلی در پاییز سال 1368خورشیدی کشف شد. از آن پس مورد تعرض قرار گرفت وغارت شد. به دنبال کشف غار گزارش هایی به دست آمد که منجربه کشف وضبط غیرمترقبه مجموعه ای ارزشمند از اشیای تاریخی وفرهنگی از وابستگان شکارچی شد.
سرپرست اداره کل میراث فرهنگی لرستان نیز به ایسنا گفت:اولین اشیای ضبط شده توسط کمیته انقلاب اسلامی پلدختر شامل ماسک طلایی از چهره انسان، سه عدد گوش کوچک حیوان از جنس نقره، سه عدد گوش بزرگ حیوان از جنس نقره، دو عدد میله فلزی منحنی داس مانند، سه قطعه شمش نقره و... هستند. گودرزی بیان کرد: علی رغم درگیری های جدی وعملی میراث فرهنگی محل با آثار وتبعات ناشی از آن قسمتی از این مجموعه به دست قاچاقچیان افتاده و به صورت غیر قانونی به خارج از کشور منتقل شد.
وی ادامه داد: در این راستا در پشت سر تاجران اشیای هنری گروه های مختلفی از دلالان، مال خرها، دزدها، جاعلان آثار هنری وحفاران ساده لوح وجود داشتند که مناظر و نمادهای زیبا را تبدیل به ویرانه های مخروبه کردند.
گودرزی ادامه داد: بسیاری از اشیا به خارج از کشور راه یافت وتعدادی از آنها در قالب یک نمایش ویژه در نیویورک، لس آنجلس، لندن و وین در معرض دید عموم گذاشته شدند. تعداد قابل توجهی از این اشیا توسط یک تاجر عتیقه که سالیان دراز است با باستان شناسی ایران درگیر است، گردآمد وآنهارا در کتابی تحت عنوان((گنجینه کوه ها و هنر مادها)) در لندن به چاپ رسیده است.
سرپرست اداره کل میراث فرهنگی لرستان یادآور شد: برخی از اشیا این مجموعه توسط گالری هنر عتیقه فنیکسphoenix که در ژنو ونیویورک دفتر دارد، خریداری شده است. از سوی دیگر، قسمت اعظم این گنجینه باتلاش مقامات مسوول ضبط و در مالکیت موزه های خرم آباد و موزه ی ملی ایران قرار گرفت.
گودرزی عنوان کرد: در تیر ماه 1371خورشیدی رسول بشاش پژوهشگر ایرانی ماموریت یافت که تعدادی از کتیبه های اشیا منسوب به غار را مورد مطالعه قرار دهد. اولین گزارش در مورد غار کلماکره را حسین غضنفری ارایه دادند وسپس در سالهای 1371 و1372 طی دو فصل نصرت الله معتمدی در این غار دست به کاوش زد که متاسفانه هیچ نتیجه ای مبنی بر کشف اشیا در بر نداشت.
وی گفت: بنابراین قبل از اینکه باستان شناسان بتوانند فهرستی از آثار موجود در غار را تهیه کنند، این غار مورد هجوم و تخریب روستاییان وچپاولگران آثار باستانی قرار گرفت و صدها اثر باستانی آن را به تاراج بردند. از سوی دیگر مناظر ونمادهای بسیار بدیع وزیبای غار می تواند از مواریث ارزشمند طبیعی کشور به شمار آید. هم چنین وجود آثار وبقایای گذشته، ارزش فرهنگی نیز به آن داده است.
سرپرست اداره کل میراث فرهنگی لرستان افزود: بسیاری از پدیده های توصیف ناپذیر وطبیعی این مکان شگفت انگیز وآثار 2700 ساله آن به امید گنج یابی توسط شکارچیان آثار عتیقه منهدم شده است.
وی گفت: صحنه هایی رویایی از استالاگمیت ها و استالاکتیت های طلایی رنگ غار، حوضچه های پر از آب، دهلیزها و حفره هایی که مکان مخفی نمودن اشیای درون غار بوده اند، از جلوه های منحصر به فرد این غار شگفت انگیز است که چشم هر بیننده ای را صیقل می دهد.
مدیر قلعه فلک الافلاک خرم آباد نیز گفت: بیش از یکصد اثراز غار کلماکره در گنجینه این قلعه نگهداری می شود.
دیانوش چراغی افزود:بیش از یکصد اثرکشف شده از غار کلماکره پلدختر در گنجینه قلعه نگهداری می شود که تعدادی از آنها نیز در موزه ایران باستان (موزه ملی) نگهداری می شوند.
وی با بیان اینکه اکثر اشیای کشف شده که در قلعه نگهداری می شوند از جنس نقره هستند اظهارکرد: بر اساس مستندات باستان شناسی اکثر اشیایی که در گنجینه قلعه فلک الافلاک نگهداری می شوند جام و از جنس نقره اند که بر روی آنها خط میخی نگاشته شده و مشخص می کند این اشیا کشف شده مربوط به تمدن ایلام نو قبل از هخامنشیان یعنی نیمه اول هزاره اول پیش از میلاد بوده است.
یافته‌های باستانشناسی حاکی از آن است که دشت توس در دوران پیش از تاریخ از نظر وضعیت اقلیمی و شرایط زیست محیطی با زمان حال تفاوت بسیاری داشته است. سنگ نگاره موسوم به «سنگ شتر» از جمله این کشفیات است که در فاصله‌ی حدود 800 متری از جاده مشهد – شاندیز در نزدیکی روستای دهنو واقع میباشد. این نقش‌ها بر روی یک صخره بزرگ و تعدادی قطعه سنگ کوچکتر پیرامون آن ایجاد شده که حدود 94 نقش بر روی آنها شناسایی شده است. نقش‌های مورد اشاره، شامل شیر، بز کوهی، گاو میش کوهان‌دار، آهو، علامت‌ها و تصاویر انسان شکارگر با تیر و کمان بوده و به احتمال فراوان متعلق به دوران نوسنگی است
جنگل ها
جنگل ها یکی از جاهایی هستند که اکثر دفینه ها در آن دفن شده اند.در دفینه های جنگل به جای درختان رایج آنجا , تنها درختانی بالغ که احیانا در کنار مسیر قرار دارند ترجیح داده می شود.در جنگلها مناطق پیچ و یا جاهایی که موقع نگاه کردن شبیه یک روستا هستند اهمیت دارند. جستجوگران گنج باید از جای جنگل های قدیمی نیز اطلاعات کافی و خوبی داشته باشند.
آبشارها
ابشار یکی از مکانهای مهم برای پنهان کردن دفینه است.معمولا اموال مخفی شده بیرون آبشار قرار داده میشود. براساس تجربه ها نقاطی که در اطراف آبشار به مسافت ۳۰ الی ۱۵۰ قدم به چشم می خورد بیشتر ترجیح داده می شود.اگر به صورت محموله ی بر روی صخره دفن شده باشد باید محلی که امکان اختفای محموله در آن وجود دارد به طور حتم تصویر سازی شده باشددر چنین مکانهایی علامت گذاری ماهی بیشتر حائز اهمیت است زیرا ماهی اولین نمادی است که با آب ارتباط دارد.ماهی ترسیم شده ونشانه های مکمل اطراف آن باید بطور صحیحی مورد بررسی قرار گیرند. آبشار بخاطر جو سرسبز و جنگلی ملی مساعد برای اختفاء بوده است.
دفینه پل
علامت پل خیلی مهم است چون خود آن نشانه دفینه است , در این حالت تمامی سنگهای پل به یک رنگ هستند ویکی فقط در جای مخفی رنگش فرق می کند. ولی اگر این علامت موجود بود باید از دستگاه استفاده نمود , حال اگر یکی از سنگ ها رنگش فرق کرد آن را در می آوریم که پشت آن حتما جایی که آب نمی خورد یا خود دفینه و کتیبه است که باید این نقطه را بطور کلی متوجه شویم که دفینه پل یعنی :”هزینه بازسازی پل که اکثرا سکه خالص است”.
دفینه مخفی مار
ماری که بحالت تراشیده شده باشد و در حالت تدافعی قرار دارد علامت دوم آن در فاصله ای حدود ۳۰ متری یک سنگ نعلی شکل است که حالت کنده شده دارد که دو شاخک نعل به غاری پنهان اشاره می کند.غار مد نظر مابین صخره ها پنهان شده و با چشم مسلح قابل رویت نیست.با مقداری تمرکز مابین صخره ها به غاری دست خواهید یافت که بصورت دراز می باشد و دارای یک تاقچه می باشد.در سر در ورودی غار هم تصویر سرباز با نیزه را خواهید یافت.وقتی به انتهای غار می رسید به بن بست می رسید.پشت این دیوار به یک اتاق مخفی می رسید که دارای بار بزرگی است.سربار مار پشت تاقچه پنهان شده است وبصورت خمره درباری می باشدتله غار هم تله ای سخت است که بدون کارشناس نباید داخل رفت چون گرفتار تله و طلسم مورد نظر می شوید.
برجک قلعه
برجک قلعه یکی از مکانها برای دفینه است.چون نگهبان همیشه در آن حضور داشته واز مال محافظت میکرده.بارآن سبک و عمق کمتر از دو متر میباشد.در بعضی اوقات به تخته سنگی بر خواهید خورد که زیر آن اتاقک مخفی وجود دارد.تمام برجها بار ندارند و فقط بعضی از انها اینطور است.
شیوه دفینه و گنج یابی در گذشته
درسته که در گذشته مثل الان دستگاهای گنج یاب یا فلزیاب پیشرفته وجود نداشته اماکاشفان گنج در روزگاران بسیار دور هم برای خود روش های داشتند که خیلی از شما دوستان تا به حال نشنیده اید یکی از این روش ها شاقول است . البته شاقول هایی که در موردش می خواهیم در اینجا صحبت کنیم دستگاههای فلزیاب شاقولی امروزه از گذشته سر چشمه گرفته شده . در گذشته به این روش رایج بوده که یک قطعه طلا مثلا به اندازه ی یک انگشتر در زیر زبانشان قرار می دادند و یک قطعه طلای دیگر که به آن یک زنجیر طلا یا مس نصب می کردند تقریبا طول سیم مس یا زنجیر طلا به اندازه ی ۳۰ cm و نزدیک محل که می شدند بلافاصله از این روش استفاده می کردند . کار این شاقولی ها این طور بوده که وقتی نزدیک هدف می شد قطعه طلای نصب شده به سیم مس خودشو می کشه به سمت هدف مثل یک آهن ربا و اگر روی هدف قرار می گرفت به صورت دایره شروع به چرخش می کرد و اگر غیر اینصورت بود به صورت لوزی یا تخم مرغی شروع به چرخش می کرد .البته کارهای دیگری هم میکردن مانند داستان جیوه که هنوز هم مورد بحث و اختلاف شدیدی هست.
جاهای پر بار ایران پس از اصفهان و شیراز عبارت است از:
شمال ایران استان گیلان و مازندران ، استان لرستان ، استان کردستان و استان تهران و آذربایجان شرقی و غربی و کرمان .
البته این به این منظور نیست که در جاهای دیگر ایران اشیاء عتیقه وجود ندارد ولی به مراتب کمتر از این مکانها هست.
در
اکثر مناطق ایران حفاری به صورت گسترده انجام شده و خیلی از نشونه ها و
علائم از بین رفته است ولی اگر شما یک حفار خوب باشید همیشه می توانید از
کوچکترین علائم بزرگترین نتیجه ها رو بگیرید و خود را به هدف نزدیک کنید.
جاهائی که رفت و آمد سهل هست و کار حفاری انجام دادن راحت ، اکثرا بارهایشان رفته
است و جاهائی که کار کردن سخت و راه آن بسیار سخت و خطر ناک هست از نظر
حفاری به مراتب سالم تر مانده و کمتر از جاهای دیگر دست خورده و بار آنها
کمتر رفته است.
به همین دلیل استان لرستان و کردستان که کوهستانی از نقاط درگر سالم تر مانده.
اهمیت آب در دفینه یابی
آب
ماده ای بدون مزه و بدون بو است که برای تمام شکل های حیات لازم است .آب
برای زندگی انسانها از اهمیت بالایی برخوردار است . به همین خصوص جایی که
آب هست زندگی و جایی که زندگی هست فرهنگ و مدنیت هم خواهد بود . فرهنگ ها
ومدنیت هایی که با بودن آب تشکیل می شوند از خود آثارهایی بجا خواهند گذاشت
.همین آثارهای بجا مانده به ما درباره چگونگی زندگی انسانها در آن دوران
اطلاعات خواهد داد
مصالحی که برای ساخت یک بنا استفاده می شود حدود ۲ – ۳
برابر مصالح برای ساخت آن بنا از آب استفاده می شود. در دوران باستان
امکان حمل خاک ، سنگ ، خشت و سایر مصالح به دوردست ها ممکن بود ولی حمل آب
به این راحتی ها نبود به همین دلیل شهرک سازی ، سازه های مختلف ، کشاورزی و
دامداری در مجاورت منابع آب قرار می گرفت ، دفینه – گنج و یا بررسی های
باستانشناسی سطح بر اساس منابع آب ساخته شده باشد . چون آب وجود دارد ،
جایی که آب هست زندگی و جایی که زندگی هست فرهنگ و مدنیت هم خواهد بود .
جایی که مدنیت هست از آنها آثارهایی بجا خواهد ماند و از آثارها میتوانیم
اطلاعات در مورد انسانها و رفتارهای اجتماعی و اقتصادی مردم بدست
بیاوریم.مسئله مهم که مربوط به دفینه یابی می شود ، اشیاء مختلف استفاده
شده و بجا مانده از آن دوران است.اگر آب نباشد ممکن نیست اولین استفاده شان
آب بوده و یا آثاری بجا مانده از منبع آب باید باشد ، در غیر این صورت
آدرس اشتباه است و در جای اشتباهی توقف کرده ایم!
دفینه نزدیک چشمه و شمع سوز
در
مکانهایی که چشمه قدیمی دارد و دارای حداقل دو درخت کهنسال می باشد معمولا
دارای دفینه ای بسیار کم عمق هستند و اگر در گذشته مورد حفاری واقع نشده
باشند، گنجینه خوبی نصیبتان خواهد شد.
کافی است دو درخت در نزدیکی چشمه
یا قنات بیابید که بیش از ۳۰۰ سال قدمت داشته باشند و هر دو در راستای مسیر
قبله قرار گرفته باشند و معمولا یکی از این درختان را مقدس دانسته و به آن
دخیل (پارچه سبز) می بندد و در اطراف شمع روشن می کنند.
به کنار درختی
که به قبله نزدیکتر است رفته و پشت به قبله کرده و یک قدم بزرگ به سمت درخت
اول بردارید و جلو پای چپ و نیم متر جلوتر آن را بکاوید اگر در عمق ۷۰
سانتی یا نهایت ۱ متری یک دیگ یا یک کوزه کوچک از طلا و سکه وجود دارد.
اگر کوزه کوچک باشد، ومثلا ۱۳۵ سکه وجود داشته باشد و به رمز ابجد بوده و به معنی این است: هل کفی؟
و
بنابرین شما سر باری را گرفته اید و دفینه اصلی در اطراف است و باید به
دنبال سه سنگ بزرگ یا سه درخت بگردید که یک مثلث متساوی الاضلاع را تشکیل
دهند و …
در هر صورت نزدیک به چشمه هم از احتمالات مهم هست.
امنیت جانی در دفینه یابی و کمک های اولیه:
هر
موقع اشیایی را پیدا کردید با دست برهنه لمسش نکنید اگر اشیاء کشف شده در
یک مکان پلمپ شده هست باز کنید کمی هوا بخورد بعد داخل شوید . بدون ماسک به
مناطق بسته وارد نشوید بیشتر گازها میتواند انسان را مسموم کند ، این
مسمومیت ها بیشتر با مونوکسید کربن است وقتی این گازها جای خود را با خون
عوض می کند و باعث میشود که خون نتواند به اعضای حیاتی بدن اکسیژن حمل کند
در نتیجه باعث مسمومیت و حتی مرگ شخص میشود ، تجزیه اعضای بدن و دفینه ای
که به مدت زیاد در فضای بسته مانده است و فلزات مختلفی که اکسید می شود.
البته نباسد فراموش کنید که علاوه بر اینها ممکن است بعضی قبرها و اشیاء
داخلش با مواد سمی آغشته شده باشد ، از لحاظ امنیت شخصی باید همیشه دستکش
پلاستیکی و ماسک ضد گاز همرا خود داشته باشید . وقتی به دفینه رسیدید نباید
هیجان زده شوید . در هر صورت اگر اتفاقی افتاد فرد قربانی را با سرعت به
نزدیکترین مرکز درمانی برسانید
زخم های کوچک خارجی: فشار کوتاه مدت می
تواند به راحتی موجب لخته شدن خون شود و هیچ زمان لخته روی خون را تمیز
نکنید. اگر زخم کثیف باشد با آب و صابون شتشو کنید . روی زخم را با پارچه
تمیز و بدون میکروب پانسمان کنید . اگر زخم در دست یا پاها باشد زخم را
بالاتر از قلب بگیرید این کار باعث میشود خون زودتر بند آید. نباید به روی
زخم هر نوع دارو یا… بمالیم
زخم های بزرگ خارجی : اگر زخم خیلی بزرگ
باشد ممکن است باعث شوک شود . سعی کنیم تا خونریزی را متوقف کنیم . درصورت
لزوم رگ را محکم ببندید.
مسمومیت: استفراغ بکند . برای رقت موادی که
وارد بدن شده مقدار زیادی آب نوشیده شود.اگر هوشیاری خود را از دست داده و
تشنج دارد یا مواد نفتی نوشید است سعی کنید استفراغ کند. کسانی که با گاز
سمی مسموم شده است آن را به فضای باز بیاورید تا اکسیژن زیاد و تازه تنفس
کند
گزش حشرات:
– بدون استفاده از دست خود حشره را دور کنید.
– زخم را با مقدار زیادی آب و صابون بشویید.
– منطقه را سرد نگه دارید.
– زخم را با نوار ببندید.
– در نیش عقرب ممکن است به سرم نیاز داشته باشید.
– هر چه سریتر به دکتر سربزنید.
مارگزدیدگی:
نشانه ها: درد، جای دو تا دندان و خود مار
– شستشوی زخم با صابون و آب فراوان.
– منطقه گزیدگی را از بدن پایین و بدون حرکت نگه دارید.
– به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید.
گنج و دفینه گذاری یهودیان
آموزش نوع دفینه گذاری یهودیان (کلیمی ها ) :
تجارب بیشتری که در دفینه ها و نشانه های یهودی وجود دارد را در این قسمت برایتان بازگو میکنیم و این خلاصه تجارب شخصی بوده و بر هر احدی لازم می باشد که این مورد را در صفحه 358 کتاب اسرار نسخه ها ( گنج نامه زرین ) مشاهده می کنیم ....حال به شرح این روش می پردازیم.
1- دفینه یهودی در عمق بسیار زیاد قرار دارد و عمق آن از 6 متر متجاوز خواهد بود. بعد از آن به بار می رسید.
2- یهودیان از سنگ چخماق یا احیانا سنگ کوارتز دار در ورودی غارها یاپر کردن غارها و اتاق ها از آن استفاده می کردند که این کار باعث محکم بودن می شود...این سنگ ها و صخر ها در عمل بعضی از فلزیاب و طلایاب ها اختلال و پارازیت ایجاد می کردند زیرا قوی بود.
3- غار یهودی گرانبها و دفینه دار اغلب بطور کامل با سنگ چخماق بزرگ و گاهی اوقات با سنگهایی که وزن آن بیش از یک تن بود پر یا پلمپ می شد.
4- یهودیان دو سرداب درست می کردند یکی برای گمراهی که حاوی تله بود و دوم که شما را بسوی هدف میبرد و اما آن هم خطرناک بوده و تله ای در سقف کار گذاشته شده است و آن سنگ بزرگی است که اطرافش سنگ کوچکی بوده و به مجرد حفر برای تنظیف سرداب از بالا به پایین می افتد....خیلی مواظب باشید
5- طلای یهودی مرصود (تله و طلسم دار ) بود....رصد آن قوی و از نشانه های مخصوص که به این مورد اشاره می کند سنگ نگاره ( چشم ) است و در هر حالی حصار دائمی لازم و ضروری است.
6- قبل از وصول به هدف و دفینه شما طبقه ای از صخره و سنگهای مثلثی شکل خواهید دید که موضعش در روی کروکی نشان داد شده است.
7-رسیدن به دفینه یهودی محتاج صبر و استقامت است....پس ما بعد از 4 سال به آن رسیدیم و به عمقی که متجاوز از 5 متر بود کاویده و به سردابی که نشانه ستاره 5 پر و ستاره داوودی که در اول سرداب بود رسیدیم اما آن با نوعی از سنگ و صخره و خاک آلقآسی پلمپ شده بود....عمل مقداری سخت است
این تصویر کروکی از غارهای یهودیان و نوع طبقاتی که ما اکثر اوقات با آن روبرو شدیم می باشد...امیدواریم که مثمر ثمر واقع شود
از تمامی افرادی که از این مطلب استفاده می کنند خواهشمندیم که منبع مطلب هم ذکر گردد.
به
گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، هیات عمومی دیوان عدالت اداری مصوبه
16 مهر ماه 1386 هیات وزیران را مبنی بر این که « اموال فرهنگی ، تاریخی
منقول زیر خاکی جزو اموال دولت است» ابطال کرد.
در
متن رای رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، آمده است: نظر به این که در
خصوص مصوبه شماره 112907/ت38339هـ- 16/7/1386 هیأت وزیران، دایر به این که «
اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی جزء اموال عمومی و مالکیت آنها
متعلق به دولت جمهوری اسلامی ایران است» قائم مقام دبیر شورای نگهبان به
موجب نامه شماره 48465/31/91- 7/8/1391، نظر فقهای شورای نگهبان، را به این
شرح که « اطلاق مصوبه مذکور نسبت به مواردی که اموال فرهنگی، تاریخی منقول
ملک شخصی اشخاص یا جزء موقوفات است، خلاف موازین شرع شناخته شد.» ابلاغ
کرده است، بنابراین در اجرای حکم مقرر در تبصره 2 ماده 84 و ماده 87 قانون
تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392و مستند به بند 1
ماده 12 و مواد 88 و 13 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری حکم
به ابطال مصوبه از تاریخ تصویب صادر و اعلام می شود.
موضوع رأی: ابطال تصویب نامه شماره 112907/ت 28339ه مورخ 16/7/1386 هیئت وزیران که بیان داشته اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی جز اموال عمومی ومالکیت آنها متعلق به دولت جمهوری اسلامی ایران است .
شاکی: احمدرضا جهان اندیش
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
گردش
کار: شاکی به موجب دادخواست تقدیمی ابطال تصویب نامه شماره
112907/ت28339هـ- 16/7/1386 هیأت وزیران را خواستار شده و در جهت تبیین
خواسته اعلام کرده است که:
" با اهداء سلام و تحیات
احتراماً خاطر عالی مستحضر است:
الف)
بخش بزرگی از اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیر خاکی مالک خصوصی دارند و
متعلق حقوق خصوصی اشخاص هستند. مانند اموالی که در موزه های حضرت احمد ابن
موسی(ع)، آستان قدس رضوی(ع) و حرم مطهر حضرت معصومه(س) وجود دارند و به
عناوین مختلف مثل هبه و وقف به آن جا تقدیم شده است.
همچنین اموالی که
متعلق به ایرانیان زرتشتی، کلیمی، مسیحی و یا اشخاص حقیقی و کلکسیونرها است
و در موزه ها و اماکن شخصی مربوط به خودشان نگهداری می شود.
به استناد آیه شریفه (188) از سوره مبارکه بقره:
« ... من اموال الناس ...» ترجمه: «... اموال مردم....»
شرع
مقدس اسلام، اصل مالکیت و حقوق خصوصی اشخاص بر اموال را امضا و محترم
شمرده است، تا آن جا که حضرت علی(ع) که درود خدا بر او باد فرمود:
« ... والله لو اعطیت الاقالیم السبعه بما تحت افلاکها، علی ان اعصی الله فی نمله اسلبها جلب شعیره ما فعلته...»
«
... به خدا سوگند، اگر هفت اقلیم را با آنچه در زیر آسمانهاست به من دهند
تا خدا را نافرمانی کنم که پوست جوی را از مورچه ای ناروا بگیرم، چنین
نخواهم کرد...»
بنابراین طبق شرع مقدس اسلام، اموال فرهنگی، تاریخی
منقول زیر خاکی که دارای مالک خصوصی هستند به وسیله اشخاص ثالث، بدون اسباب
و لوازم شرعی لازم، قابل تملک خصوصی نیستند.
به استناد ماده (7) از
قانون راجع به حفظ آثار ملی مصوب 12/8/1309: « اموال منقوله که از آثار ملی
محسوب و مالکیت خصوصی داشته باشد باید در فهرست جداگانه به ترتیبی که در
ماده سوم مقرر است ثبت شود.»
به استناد ماده (12) آیین نامه مدیریت،
ساماندهی، نظارت و حمایت از مالکان و دارندگان اموال فرهنگی – تاریخی منقول
مجاز مصوب 10/5/1384: «... ثبت اثر در فهرست آثار ملی خدشه ای به مالکیت
مالک وارد نخواهد کرد و ...» قانون و مقررات نیز مالکیت و حقوق خصوصی اشخاص
بر اموال فرهنگی، تاریخی منقول را پذیرفته و محترم شمرده اند.
در نتیجه
از آن جا که طبق فتوای مراجع بزرگ تقلید، قوانین جمهوری اسلامی ایران واجب
الاطاعه هستند، نادیده گرفتن مالکیت و حقوق خصوصی اشخاص بر اموال فرهنگی،
تاریخی منقول زیرخاکی از این جهت نیز خلاف شرع مقدس اسلام است.
لیکن برخلاف موارد مذکور مصوبه معترضٌ عنه، به طور اطلاق مالکیت اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی را
متعلق به دولت که خود دارای شخصیت حقوقی مستقل هستند تلقی کرده است، اعم
از این که این اموال مالک خصوصی داشته باشند و یا این که مالک خصوصی نداشته
باشند.
بنابراین مصوبه مذکور به دلیل نادیده گرفتن اصل مالکیت و حقوق خصوصی اشخاص بر اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی، خلاف شرع مقدس اسلام است.
به
نظر می رسد که توجه به نظریه ( مرحله اول) شورای نگهبان به شماره
23177/30/86- 26/8/1386 در خصوص لایحه دو فوریتی استفساریه ماده (26) قانون
مدنی ضروری و مفید است.
ب) بخش بزرگ دیگر از اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی مالک خصوصی ندارند و به دلیل این که جزء اموال عمومی هستند، داتاً قابلیت تملک خصوصی را نداشته است و داخل در اموال بیت المال هستند.
مانند
کتیبه های گلی دوره هخامنشی که در کاوشهای سالهای 1312 تا 1316 در
زیرزمینهای تخت جمشید کشف شده اند و اکنون برای ترمیم و تحقیق به صورت
امانت به بخش باستان شناسی دانشگاه شیکاگو سپرده شده است.
در خصوص
جایگاه شرعی کارگزاران نسبت به اموال عمومی و احتیاط در مصرف بیت المال،
حضرت علی(ع) که درود خدا بر او باد، در جواب به عبدا.. بن زمعه که از یاران
امام بود و درخواست مالی داشت فرمود: « ان هذا المال لیس لی ولالک و انما
هو فیء للمسلمین،...» ترجمه: « این اموال که می بینی، نه مال من و نه از آن
توست، غنیمتی گرد آمده از مسلمانان است که با شمشیرهای خود به دست آورده
اند اگر تو در جهاد همراهشان بودی سهمی چونان سهم آنان داشتی وگر نه دسترنج
آنان خوراک دیگران نخواهد بود» و نیز فرمود: «... فانکم خزان الرعیه، و
وکلاء الامه و سفراء الائمه...» ترجمه: «.. همانان شما خزانه داران مردم و
نمایندگان ملت و سفیران پیشوایان هستید،...» لذا در جمهوری اسلامی ایران،
دولت و کارگزاران شرعاً مالک اموال عمومی نیستند، بلکه امین، وکیل و خزانه
دار ملت هستند.
به استناد ماده (26) قانون مدنی اصلاحی مورخ 14/8/1370
که طبق نظریه نهایی شورای نگهبان مغایر موازین شرع مقدس و قانون اساسی
شناخته نشده است« ... آثار تاریخی و امثال آنها و بالجمله آنچه از اموال
منقوله و غیر منقوله که دولت به عنوان مصالح عمومی و منافع ملی در تحت تصرف
دارد، قابل تملک خصوصی نیست و ...».
لذا از آن جا که طبق فتوای مراجع
بزرگ تقلید، قوانین جمهوری اسلامی ایران واجب الاطاعه هستند، این قانون نیز
که با نص صریح حق مطلب را اداء کرده است و این گونه اموال را به عنوان
مصالح عمومی و منافع ملی در تحت تصرف دولت قرار داده و قابلیت تملک خصوصی
را از این گونه اموال نفی کرده است، شرعاً واجب الاطاعه و تخطی از آن جایز
نیست.
بنابراین مصوبه معترضٌ عنه، که اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی را
جزء اموال عمومی و مالکیت آنها را متعلق به دولت تلقی کرده است، به جهت
تصور مالکیت بر اموال عمومی و فقدان قابلیت شرعی تملک و لوازم آن خلاف شرع
مقدس اسلام است.
چنانچه مالکیت دولت که دارای شخصیت حقوقی مستقل است بر
این گونه اموال عمومی فرض گرفته شود، آن گاه با استناد به حدیث نبوی: «
الناس مسلطون علی اموالهم» ترجمه: « مردم بر اموال خود تسلط دارند». این
گونه اموال قابلیت انتقال به غیر به وسیله دولت و قابلیت بازداشت به وسیله
اشخاص ثالث را پیدا می کنند، که این امر موجب ورود ضرر به حقوق عمومی و
تضییع حقوق ملت ایران می شود.
لذا با استناد به حدیث نبوی: « لاضرر و
لاضرار فی الاسلام» ترجمه: « زیان کردن و زیان رساندن در اسلام نیست». نیز
مالکیت دولت بر این گونه اموال عمومی توجیه شرعی ندارد.
ج) به نظر می رسد که حمایت از اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی در
برابر سرقت، صدور و مالکیت غیر قانونی و دفاع از آنها در دادگاههای
کشورهای خارجی و استرداد آنها به داخل کشور، مستلزم مالکیت بر آن اموال
نیست، مانند دفاع وکیل و امین از اموال مورد وکالت و امانت که مستلزم
مالکیت بر آن اموال نیست.
زیرا به استناد « کنوانسیون مربوط به اتخاذ
تدابیر برای ممنوع کردن و جلوگیری از ورود و صدور و انتقال مالکیت غیر
قانونی اموال فرهنگی، 1970 یونسکو» و « ماده واحده قانون الحاق دولت ایران
به آن در تاریخ 17/9/1353 شمسی»، طبق مواد (1-2) و (3) و (4ب و ج و هـ) و
(-6 ب) و (7 الف و ب-2) کشورهای عضو متعهد شده اند که برای ضبط اموال
فرهنگی مسروقه و غیر قانونی خارج شده و استرداد آنها به قلمرو ملی کشورهای
مبدأ تدابیر لازم را اتخاذ نمایند.
به استناد « کنوانسیون موسسه بین
المللی یکنواخت سازی حقوق خصوصی پیرامون اشیاء فرهنگی مسروقه یا غیر قانونی
خارج شده، 1995» و « ماده واحده قانون الحاق دولت ایران به آن که در تاریخ
23/6/1379 به تایید شورای نگهبان رسیده است». طبق بند ب از ماده (1)،
اشیاء فرهنگی غیر قانونی خارج شده، عبارتند از اشیاء فرهنگی که از سرزمین
یک کشور متعاهد برخلاف قوانین آن که ناظر بر صدور اشیاء فرهنگی است خارج
شده است.
به موجب بند (1) از ماده (5) هر یک از کشورهای متعاهد می تواند
از دادگاه یا مرجع ذی صلاح دیگر کشور متعاهد بخواهد دستور اعاده شیء
فرهنگی را که به طور غیر قانونی از سرزمین کشور درخواست کننده خارج شده،
صادر کند.
بنابراین چون دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون موسسه
بین المللی یکنواخت سازی حقوق خصوصی .... (یونیدروآ) نیز ملحق شده است و
طبق این کنوانسیون، قوانین داخلی کشور خواهان استرداد اموال فرهنگی، معتبر
است، دیگر برای استرداد اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیر خاکی که به طریق
غیر قانونی از کشور خارج شده به داخل کشور نیازی به تغییر قوانین داخلی و
یا وضع مصوبه مبنی بر مالکیت دولت بر این اموال نیست، بلکه کافی است در
دادگاههای خارجی اثبات شود که دولت ایران به کنوانسیونهای مذکور ملحق شده و
مبدأ این گونه اموال کشور ایران و برخلاف قوانین داخلی، اموال فرهنگی از
کشور خارج شده است.
بنا
به مراتب معروض با استناد به اصل (170) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران،
این جانب نسبت به تصویب نامه شماره 112907/ت38339هـ- 16/7/1386 هیأت
وزیران، به دلیل مغایرت با شرع مقدس اسلام معترض و تقاضای ابطال آن قسمتهای
مصوبه که اموال فرهنگی، تاریخ منقول زیرخاکی را در مالکیت دولت تلقی کرده است می نمایم. "
متن تصویب نامه مورد اعتراض به قرار زیر است:
" با صلوات بر محمد و آل محمد
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
هیأت
وزیران در جلسه مورخ 1/7/1386 بنا به پیشنهاد سازمان میراث فرهنگی، صنایع
دستی و گردشگری و به استناد اصل 138 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تصویب
کرد:
اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی جزء اموال عمومی و مالکیت آنها متعلق به دولت جمهوری اسلامی ایران است.- معاون اول رئیس جمهور "
در
پاسخ به شکایت مذکور، معاون امور حقوقی دولت ( حوزه معاونت حقوقی رئیس
جمهور)، به موجب لایحه شماره 10673/15726- 1/6/1391 توضیح داده است که:
"
با احترام، عطف به اخطاریه مورخ 3/10/1390 موضوع دادخواست آقای احمدرضا
جهان اندیش به خواسته ابطال قسمتهایی از تصویب نامه شماره 112907/ت38339هـ-
16/7/1386 هیأت وزیران به شماره پرونده 9009980900072076 به استحضار می
رساند:
مراد هیأت دولت از وضع تصویب نامه یاد شده نفی مالکیت خصوصی
اشخاص نسبت به اموال فرهنگی و تاریخی منقول زیر خاکی که به موجب شرع مقدس
اسلام یا سایر قوانین و مقررات موجود، محترم و غیر قابل تعرض است، نبوده
است بلکه مقصود مصادیقی از این نوع اموال بوده که جزء اموال عمومی است. در
واقع تصویب نامه مزبور صرفاً در مقام بیان و تاکید بر این نکته بوده است که
مالکیت آن دسته از اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی که جزء اموال عمومی به شمار می روند، متعلق به دولت است.
با عنایت به مراتب فوق استدعای رد دعوای شاکی را دارد. "
در
خصوص ادعای مغایر بودن تصویب نامه شماره 112907/ت38339هـ- 16/7/1386 هیأت
وزیران با شرع مقدس اسلام، قائم مقام دبیر شورای نگهبان به موجب نامه شماره
4845/31/91- 7/8/1391 اعلام کرده است که:
" موضوع تصویب نامه شماره
112907/ت38339هـ- 16/7/1386 هیأت وزیران، در جلسه مورخ 5/7/1391 فقهای معظم
شورای نگهبان مورد بحث و بررسی قرار گرفت که نظر فقها به شرح ذیل اعلام می
شود:
اطلاق مصوبه مذکور نسبت به مواردی که اموال فرهنگی، تاریخی منقول ملک شخصی اشخاص یا جزء موقوفات است، خلاف موازین شرع شناخته شد. "
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رأی مبادرت میکند.
رأی هیأت عمومی
نظر به این که در خصوص مصوبه شماره 112907/ت38339هـ- 16/7/1386 هیأت وزیران، دایر به این که « اموال فرهنگی، تاریخی منقول زیرخاکی جزء
اموال عمومی و مالکیت آنها متعلق به دولت جمهوری اسلامی ایران است» قائم
مقام دبیر شورای نگهبان به موجب نامه شماره 48465/31/91- 7/8/1391، نظر
فقهای شورای نگهبان، را به این شرح که « اطلاق مصوبه مذکور نسبت به مواردی
که اموال فرهنگی، تاریخی منقول ملک شخصی اشخاص یا جزء موقوفات است، خلاف
موازین شرع شناخته شد.» ابلاغ کرده است، بنابراین در اجرای حکم مقرر در
تبصره 2 ماده 84 و ماده 87 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری
مصوب سال 1392و مستند به بند 1 ماده 12 و مواد 88 و 13 قانون تشکیلات و
آیین دادرسی دیوان عدالت اداری حکم به ابطال مصوبه از تاریخ تصویب صادر و
اعلام می شود./
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
محمدجعفر منتظری
سنگ مورد اشاره دفینه باید
بیشتر در منطقه تک باشه و به چشم بیاد البته همیشه اینطور نیست و گاهی روی
سنگها علامت رو در مکانی از سنگ قرار میدادند که عقل جن هم بهش نمیرسه و
به فکر برخی هم خطور نمیکنه که این نقطه سنگ هم علامت باشه ولی در کل
سنگهای دارای علامت خاص و یا به شکل تندیس خاص دفینه دارای مکان و نمای خاص هستند
