عتیقه :: کسب درآمد اینترنتی و خانگی ، استخدام

کسب درآمد اینترنتی و خانگی ، استخدام

آموزش کسب و کار اینترنتی ، یافتن کار و شغل ، استخدام ، کسب درآمد خانگی

کسب درآمد اینترنتی و خانگی ، استخدام

آموزش کسب و کار اینترنتی ، یافتن کار و شغل ، استخدام ، کسب درآمد خانگی

استخدام ، آموزش کسب درآمد آنلاین ، کسب پول و ثروت ، درآمد اینترنتی آسان ، کسب درآمد راحت ، کسب پول میلیونی ، کسب سرمایه میلیاردی

۲۹۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «عتیقه» ثبت شده است

کاربرد تکنولوژی در دفینه و گنج یابی


در دفینه یابی مدرن در کنار علائم شناسی باید از تجهیزات پیشرفته گنج یابی نیز کمک بگیریم که مهمترینش دستگاه های نقطه زنی هستند.

 

در عصر ما که از دانش و تکنولوژی بیشتر استفاده می شود ، در زمینه گنج یابی نیز باید از تکنولوژی های روز بهره مند شویم . در کنار مزایای تکنولوژی معایبی هم وجود دارد که به خاطر همین باید از تکنولوژی + دانش و اطلاعات را بایکدیگر استفاده کنیم. فرض کنیم که پیشترفته ترین تجهیزات گنج یابی را دارید ، خوب ! آیا میدانید که در اراضی کجاها را باید کاوش کنید؟!
اگر نتوانید محل کاوش را انتخاب کنید تجهیزات گنج یابی هیچ کمکی به شما نخواهد کرد ، چی را؟ چرا؟ چگونه؟ شما باید بدانید که کجاها را جستجو خواهید کرد، برای این کار شما باید اطلاعاتی در مورد باستانشناسی و  ژئوفیزیک داشته باشید . هر چند اگر کم هم باشد باید اطلاعاتی در این زمینه داشته باشید

دستگاه های مختلف گنج یابی و فلزیابی با مارک های مختلف در بازار به فروش می رسد که ۹۰ درصد این دستگاه ها بیشتر از ۱ متر عمق کاوش مفید ندارند! در موقع خرید دستگاه حتما به این موارد توجه کنید. فلزیاب را با تست زیر خاک بخرید ، به جدول عمق فلزیاب توجه کنید مثلا دیدید که در مورد یک فلزیاب نوشته فلز۱۰در۱۰ را در۱۵۰ سانتی متر میزند همان متراژ را از فروشنده بخواهید که تست کند و بدانید که آیا همان متراژ را میزند یا نه.  در موقع تست به ثبات وپایداری فلزیاب توجه کنید بدین صورت که فلزیاب را روشن کنید و بگذارید در همان حالت بماند اگر بوق اضافی نزد بدانید دارای ثبات و پایداری خوبی است . همچنین دارای تفکیک بالا با درصد خطای کم باشد که این را با تست میتوانید بفهمید و بتواند فلزات با ارزش را در صفحه نمایش دیجیتال نمایش دهد. در غیر اینصورت دستگاه رفیق نیمه راه شما خواهد بود و عملا هیچ کمکی به شما نخواهد کرد

یکی از مهمترین مسئله هم این است که حتما باید کار با دستگاه را بصورت کامل یاد بگیرید و یا کسانی که آشنایی کامل با دستگاه دارند از آنها  کمک بگیرید ، در غیر اینصورت به جمع آوری  میخ و نعل اسب ادامه خواهید داد! این را هم فراموش نکنید که دستگاه ها دفینه را برای شما پیدا نمی کنند بلکه دستگاه ها فقط جاهایی را که شما پیدا کردید وتعدادی از شک شبهات شما را تست خواهد کرد ، و کارتان را آسانتر خواهد کرد

اگر موقع استفاده از دستگاه  نتوانسید هیچ گونه سیگنالی دریافت کنید، ولی در محدوده کاوش شما نشانه های خاص بر روی سطح زمین هست که باعث می شود خیالتان راحت نشود ،
یعنی در صورتی که هنوز علامت سوال در ذهن شما وجود دارد از آن محدوده فریم به فریم عکس تهیه کنید ، تصایری که تهیه کرده اید برای پیدا کردن یک راه حل بارها و بارها به آن نگاه کنید. در صورتی که نتوانستید رمزگشایی کنید از یک فرد متخصص کمک بگیرید

بهترین روش برای موفقیت استفاده از روش های باستان شناسی است.

    • تذکر مهم : برای آشنایی با اسرار گنج یابی و آموزش دفینه یابی به کتاب های (پکیچ آموزش گنج یابی در ایران،  چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین و به ویژه پکیچ آموزش گنج یابی در ایران) در فروشگاهی که لینک و بنرش در داخل وبلاگ وجود دارد، مراجعه کنید...

       

      مجموعه کامل آموزش گنج یابی در ایران (پکیچ زیرخاکی و گنج مشک آبادی)‎ کاملترین و تنها اثر منحصر به فرد است که تمام منابع موثق آموزشی و کاربردی را یکجا دارد. کاملترین منبع تمام منابع گنج یابی است.


منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/
  • گوهر گوهرها

نماد و نشانه صلیب در گنج و دفینه



بیشتر ما این علامت را درقبرستان مسیحیان میبینیم .میگویندکه در دوران مسیحیت این علامت استفاده شده حدود2000 سال پیش اما گاهاجاهایی را ما میبینیم که تا 3000 سال قدمت دارند و علامتی بشکل+ مشاهدهمیشود واین یعنی ...
اما در مکانهای پربار هم این علامت به کار برده شده.
در تفسیر این علامت خیلی باید دقت کرد < چون مهم این است تشخیص دهیم این علامت به مال تعلق دارد یا نشان سنگ مزاراست>
گاهی به معنی اشاره به جای دیگر است: یعنی هر 4 ساق صلیب را اندازه بگیر هر کدام که بزرگتر بود به آن طرف برو.
گاهی آن ساق که کوچکتر است مسیر را نشان میدهد.
اگر هر 4 ساق هم اندازه بود به همانجا اشاره دارد.
خیلی باید دقت کرد .
باید یک کارشناس حتما در کنارتان باشد.
صلیبها به شکلهای خیلی متنوعی طراحی شده اند.
در آذربایجان این صلیبها از دوران بیزانس به یادگار مانده اند.
صلیبها گاهی درکنارشان علامت دومی هم دارند مثل یک+ یاo
که به مامقیاس میدهند.
به سر خاچ باید دقت کنید که بسته باشد.
اگه خاچ ما تکی بود درست است 1-3-5-7-11
بهدنبال مزار باشید.

    • تذکر مهم : برای آشنایی با اسرار گنج یابی و آموزش دفینه یابی به کتاب های (پکیچ آموزش گنج یابی در ایران،  چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین و به ویژه پکیچ آموزش گنج یابی در ایران) در فروشگاهی که لینک و بنرش در داخل وبلاگ وجود دارد، مراجعه کنید...

       

      مجموعه کامل آموزش گنج یابی در ایران (پکیچ زیرخاکی و گنج مشک آبادی)‎ کاملترین و تنها اثر منحصر به فرد است که تمام منابع موثق آموزشی و کاربردی را یکجا دارد. کاملترین منبع تمام منابع گنج یابی است.


منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/
  • گوهر گوهرها

خواب گنج و دفینه بزرگ

چشم، چشم را نمی‌بیند. سیاهی کاملا بر زمین سایه انداخته است؛ اما مردها که از قبل همه چیز را با هم هماهنگ کرده‌اند، تاریکی را به نور ترجیح می‌دهند. بیل و کلنگ بسرعت از صندوق بیرون می‌آید، چند فانوس و کمی طناب و البته اصل کاری هم. هوا تب دارد و سکوت با صدای خش‌خش پای مردها بر هم می‌خورد. هیس... به هم نگاه می‌کنند، اینجاست. ضربات سنگین کلنگ بر سر سخت زمین می‌کوبد و چاله‌ای را شکل می‌دهد. نقشه از درون جیب یکی از مردها بیرون می‌آید. باید کمی آن‌طرف‌تر باشد. این را یکی از مردها می‌گوید و به علامت قرمز روی نقشه اشاره می‌کند. دوباره کلنگ‌ها راه زمین را طی می‌کنند. چاله عمیق‌تر می‌شود و شکل گودال به خود می‌گیرد. اینجاست، این را یکی دیگر از مردها می‌گوید.

سرگروه دستور توقف می‌دهد؛ مثل این‌که نوک تیز کلنگ به جسمی سخت اصابت کرده است. چشم‌ها برق می‌زند و خون زیر پوست‌ها می‌دود. برای گود کردن کنده‌شان از دست کمک می‌گیرند. نفس‌ها به شماره می‌افتد. جسم سخت رخ نمایان می‌کند و فانوس پرده از چهره‌اش می‌اندازد. نفس‌ها با نوای آه از گلو خارج می‌شود. اینجا هیچ چیز نیست الا یک تخته سنگ. کافی است ماموری از نیروهای یگان حفاظت از میراث فرهنگی باشی تا برای چند بار در طول عمر شغلی‌ات این صحنه‌ها را دیده باشی، صحنه‌هایی که در آن وسوسه‌شدگان ثروت پاشنه را ور کشیده و با قافله بخت همراه می‌شوند تا شاید از کوران حوادث احتمالی باری پر بار به خانه ببرند.

ولی آرزوها خیلی زود دود می‌شود و به هوا می‌رود. در بازار یافتن گنج، گرگ‌های زیادی خفته‌اند و چنگ و دندان‌هایشان آنقدر برنده است که هر تازه‌کاری را حتی به بهای ستاندن جان از معرکه به در می‌کنند. البته تازه کارهایی که زیاد سمج نباشند و موی دماغ نشوند، احتمال جان سالم به در بردن‌شان بیشتر است. ولی این عده فریبی می‌خورند که ته آن چیزی جز معامله تمام هستی‌شان با نقشه‌های جعلی و اجناس قلابی نیست. اما اگر این معامله باخت باخت هم باشد، کسی که وسوسه ثروتمند شدن همه وجودش را گرفته، حاضر است ریسک هم بکند، اما تاوان ریسک کردن سنگین است.

راسته منوچهری، پاتوق وسوسه‌شدگان ثروت

در خیابان منوچهری درست آنجایی که مغازه‌های چند میلیاردی کنار هم چیده شده‌اند، دستفروشانی هستند که می‌توان از زیر زبانشان حرف‌هایی درباره نقشه‌های گنج بیرون آورد. البته آنها بسختی به رهگذران و جویندگان نقشه‌های گنج اعتماد می‌کنند؛ چرا که خوب می‌دانند افتادن در این معرکه چه خطراتی دارد.

مردی که بساطی جلوی پایش گسترده هم از آدم‌های آب زیرکاهی است که خیلی حرف نمی‌زند؛ اما پس از سماجت بسیار اعتراف می‌کند که هر از چند گاهی کلاهبردارانی پیدا می‌شوند و نقشه‌های قلابی گنج را به فریب‌خوردگان ثروت می‌فروشند. او از قیمت این نقشه‌ها هم باخبر است و می‌گوید با صد هزار تومان هم می‌شود نقشه‌ای نیم بند دست و پا کرد. البته جوانی دیگر که کمی بالاتر بساط کرده، اطلاعاتش دقیق‌تر است و در لابه‌لای گفته‌هایش بیان می‌کند که کسانی هستند که نسخه‌های قدیمی مربوط به اجدادشان را به منوچهری می‌آورند و با آب و تاب فراوان از اموالی می‌گویند که زیر خاک مخفی شده است. او معتقد است این نسخه‌ها مربوط به زمان‌هایی است که آدم‌های چند سده پیش به دلیل آشفته شدن اوضاع مملکت مثلا به دلیل بروز جنگ دارایی‌های خود را زیر خروارها خاک پنهان کرده‌اند و حالا نوادگان آنان می‌آیند تا دارایی‌های اجداد خود را به نام گنج به فریب‌خوردگان ثروت بفروشند. اما بی‌شک اینان نیز چیزی واقعی در بساط ندارند و دام فریب را برای ساده‌لوحان پهن کرده‌اند.

این آدم‌های فریب‌خورده

جویندگان گنج ویژگی‌های دیگری هم دارند. آنها نه خسته می‌شوند و نه کلافه. آنها در دنیای موهوم خویش، خود را می‌بینند که لابه‌لای انبوهی از سکه‌های باستانی یا ظروف مرصع قهقهه می‌زنند و خوشحالند از این‌که برای همیشه با فقر خداحافظی می‌کنند.

آنان برای محقق شدن این آرزویشان هم که شده، کوله‌باری مهیا می‌کنند و راه دشت و کوه و بیابان را طی می‌کنند تا به گنجی که همیشه آن را پنهان شده در زیر اندام ماری بزرگ می‌پندارند، دست یابند. جویندگان گنج به همه جا سرک می‌کشند وگام به گام همراه حوادث تاریخی حرکت می‌کنند تا پا جای پای بزرگانی بگذارند که روزی روی همین خاک ثروت انبوهی داشته‌اند.

او شاید شدت توهماتش به اندازه‌ای باشد که گمان می‌کند اگر گوش را به زمین بچسباند، صدای زنگوله شتر‌های قارون را که روزی زمین او را بلعیده است، می‌شنود. پس مقصد جوینده گنج مشخص است. هر جایی تمدن کهن ایران به آنجا رسیده باشد، محل خوبی برای یافتن گنج است. البته مسوولان میراث فرهنگی هیچ گاه بوضوح حاضر به معرفی محل دقیق استقرار تمدن‌ها و بقایای احتمالی شهرهای باستانی نیستند؛ چراکه به گمان آنان بیان این نام‌ها تنها جویندگان گنج و البته آنهایی را که شاید دنبال آن نیستند، وسوسه می‌کند. اما کسی که انرژی‌اش را برای یافتن ثروت مردمان کهن صرف می‌کند، حتما تاریخ‌خوان دقیقی نیز هست. جویندگان گنج اغلب می‌دانند به کدام سو باید بروند، مگر این‌که شیادان فرهنگ دزد آنها را گمراه کنند.

«90 درصد کسانی که دنبال گنج هستند، می‌بازند و از 10 درصدی که به چیزی می‌رسند، 5 درصدشان گرفتار قانون می‌شوند و از 5 درصد باقیمانده فقط 2 درصد به اشیای قیمتی می‌رسند. اما این آمار برای جویندگان گنج اسباب تنبیه نیست. آنها نه به پند کارشناسان، بلکه به مغناطیسی جلب می‌شوند که از دل زمین برمی‌آید.»

اینها گفته‌های عسکر مرادی، کارشناس یگان حفاظت از میراث فرهنگی است. او معتقد است هیچ کدام از نقشه‌هایی که می‌توان با ترفند از منوچهری و سیداسماعیل خریداری کرد، مورد تایید کارشناسان نیست؛ چراکه کلاهبردارانی که این نقشه‌ها را می‌کشند، نه خط می‌شناسند و نه زبان، برای همین خطوطی را سر هم می‌کنند تا افراد بی‌اطلاع را به دام بیندازند. مرادی البته تعداد فریب‌خوردگان را آنقدر زیاد می‌داند که نمی‌تواند آمار دقیقی درباره آنها بدهد. این در حالی است که کسانی که کلاهشان برداشته شده است؛ چون خود را نیز متهم می‌دانند، از ترس سازمان میراث فرهنگی اطلاعی نمی‌دهند؛ هرچند اگر اطلاع نیز بدهند کاری از دست کسی بر نمی‌آید و کلاهبردار پول‌ها را با خود برده است.

او به همین دلیل معتقد است نباید گول افراد فالگیر یا کسانی که درویش مسلکند و ادعای اطلاع از غیب را دارند خورد. ولی کسی که عزمش را برای کسب ثروت آن‌هم از نوع باستانی‌اش جمع کرده، هرگز به این حرف‌ها اعتماد نمی‌کند. او می‌داند که در طول تاریخ گنج‌های شاهان ایرانی بویژه در زمان‌هایی که کشور با بحران مواجه می‌شده، جایی امن‌تر از عمق زمین نداشته‌اند. آنها همچنین می‌دانند که به واسطه تاریخ پر فراز و نشیب ایران مردم بویژه ثروتمندان اشیای قیمتی خود را به دست خاک یا شکاف دیوار می‌سپرده‌اند تا با رفع اوضاع بحرانی دوباره به سراغش بروند. البته از آنجا که ایرانیان باستان به زندگی پس از مرگ نیز باور داشتند بخشی از اجناس قیمتی‌شان به همراه آنان دفن می‌شده، پس امروز گورستان‌های باستانی هم جاذبه‌ای وصف‌نشدنی برای جویندگان گنج است.

اما یک جوینده گنج هر چقدر هم که تیزهوش باشد، اگر حرفه‌ای و عضو باندی خاص نباشد، بالاخره در دام فریب می‌افتد. تشخیص اصالت نقشه‌ها و اجناس به دست آمده از حفاری‌ها یکی از دام‌های همیشه پهن است. کارشناسان و صاحب‌نظران تاریخ و فرهنگ به هیچ وجه اصالتی برای نقشه‌های گنج قائل نیستند؛ چرا که باور دارند با گذشت سالیان متمادی و روی دادن حوادث متعدد مجالی برای بقای نقشه‌های گنج نمانده است.

فلزیاب، جانشین مطمئن نقشه

ولی همیشه یک راه گریز هست. اگر نقشه‌ها جواب ندهند، فلزیاب‌ها کمک خوبی هستند. برخلاف نقشه‌ها پیدا کردن فلزیاب کار سختی نیست. کافی است صفحه‌های روزنامه را ورق بزنی یا گشت و ‌گذاری در اینترنت داشته باشی. البته قانون مصوب سال 79 تولید و فروش فلزیاب را محدود کرده؛ به طوری که استفاده از این دستگاه‌ها بدون اجازه سازمان میراث فرهنگی ممنوع است. با این حال هنوز فلزیاب‌ها در سطح کشور به طور گسترده به فروش می‌رسد.

متقاضی خرید فلزیاب نسبت به خریدار نقشه گنج کار آسانی دارد، چون باید آگهی‌های برخی روزنامه‌ها را وارسی کند و به شماره تلفنی که همیشه از نوع اعتباری است زنگ بزند. آن وقت از پشت تلفن فروشنده با صراحت از جنس‌های مرغوبی می‌گوید که در اختیار دارد و در اسرع وقت با پیک به در خانه می‌فرستد. البته معلوم نیست این همه جسارت از کجا آب می‌خورد؛ چون بر اساس آیین‌نامه هیات وزیران، خرید و فروش و نگهداری و تبلیغ هر گونه فلزیاب ممنوع است؛ اما دادفر کارشناس یگان حفاظت میراث می‌گوید هستند شرکت‌هایی که پیش از سال 79 و پیش از تصویب قانون ممنوعیت خرید و فروش فلزیاب‌ها از وزارت صنایع و معادن مجوز گرفته‌اند و حالا حتی به دادگاه کشاندن آنها نیز راه به جایی نمی‌برد؛ چرا که دادگاه نیز به خاطر قانونی بودن آنان و این‌که قانون سال 79 عطف به ماسبق نمی‌شود، حکم را به نفع آنان صادر می‌کند. اما کسانی که درخواست مجوز برای خرید و نگهداری فلزیاب‌ها دارند، طبق قانون حتما باید نهادی دولتی باشند و از طریق حراست آن نهاد مورد تایید واقع شده باشند. دادفر وقتی این مراحل را تشریح می‌کند، می‌گوید پس از تکمیل فرم، نوع دستگاه و مشخصات آن مورد بررسی کارشناسان قرار می‌گیرد تا مشخص شود که این فلزیاب همانی است که در نامه درخواست آمده است، آن‌گاه تمام مدارک برای فرمانده یگان استان فرستاده می‌شود تا آنها نیز صحت آن را تایید کنند.

ولی در این میان یک نقطه کور وجود دارد و آن فروشندگانی هستند که در صفحات روزنامه‌ها یا اینترنت مجال حضور می‌یابند و بی‌هیچ تردیدی فلزیاب‌هایشان را که به درد حفاری و گنج‌یابی هم می‌خورد، عرضه می‌کنند. دادفر می‌گوید: پیش از این در توافقی که با وزارت ارشاد و اداره کل تبلیغات آن صورت گرفته، مدتی جلوی آگهی‌های آنها در روزنامه‌ها گرفته شد، اما الان باز هم مدتی است که این آگهی‌ها دوباره سربلند کرده‌اند و معلوم نیست از کجا مجوز می‌گیرند.
انگار جویندگان گنج هرچند که پا در ورطه خلافکاری می‌گذارند اما آدم‌هاییهستند که از نوعی اعتیاد رنج می‌برند

بسیاری از کارشناسان معتقدند درباره فلزیاب‌ها وجود خلاءهای قانونی در قوانین جزایی ایران باعث شده است استفاده از فلزیاب‌ها چوب هر دو سر طلا باشند و تکلیفشان مشخص نباشد. هیات وزیران اواخر اردیبهشت 82 به پیشنهاد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت، ماده واحده قانونی را به تصویب رساند که بر اساس آن ضرورت دریافت مجوز برای ساخت، خرید و فروش، نگهداری، تبلیغ و استفاده از دستگاه فلزیاب تشریح شد.

در آن زمان وزارت صنایع و معادن مکلف شد ضوابط اعلام شده از سوی سازمان میراث فرهنگی را هنگام ثبت اعلامیه تاسیس به متقاضیان ساخت دستگاه‌های فلزیاب ابلاغ کند. در پایان این بند آمده بود که صدور پروانه بهره‌برداری برای این واحدها منوط به موافقت سازمان میراث فرهنگی کشور خواهد بود، اما این‌که این مصوبه چقدر ضمانت اجرایی داشته، بحثی است که کارشناسان یگان حفاظت میراث فرهنگی هنوز از آن به عنوان مشکلی در پیش روی خود یاد می‌کنند. در واقع آن‌گونه که دادفر می‌گوید، قوانین موجود نه تنها بازدارنده نیست، بلکه راه گریزی برای بسیاری از حفاران غیرمجاز است که در دل تاریخ و تمدن این سرزمین دست به کار کاوش می‌زنند.

فلزیاب با مجوز تحویل در منزل

از همان ابتدای تماس می‌فهمد که آدم تازه کاری هستم. آخر وارد شدن در بازار خرید و فلزیاب‌ها نیز کلی مهارت می‌خواهد. شماره‌اش را از اینترنت پیدا کرده‌ام، بدون هیچ نام و نشانی. او فقط 0936 است چون می‌خواهد شناخته نشود و جنسش را در کمال آرامش بفروشد. وقتی از او درباره قیمت‌ها می‌پرسم، می‌گوید تازه کاری نه؟ ولی من لو نمی‌دهم که هیچ چیز از گنج و گنج‌یابی نمی‌دانم.

«قیمت‌ها متفاوت است از یک میلیون تومان تا 80 میلیون، بستگی به کارایی‌اش دارد، اما با یک گنج‌یاب 8 میلیون تومانی کارت را راه بینداز.» اینها را فروشنده بی‌نام و نشان می‌گوید و در ضمن تاکید می‌کند که مجوز هم دارد. البته به قانونی بودن مجوز او شک می‌کنم؛ چرا که یگان حفاظت میراث فرهنگی تنها به نهاد‌های دولتی مجوز می‌دهد و آنها که بی نام و نشان بر صفحه اینترنت ظاهر می‌شوند و بساط می‌کنند، هرگز دستشان به مجوزهای قانونی نمی‌رسد. وقتی به او می‌گویم که من می‌دانم مجوزش قانونی نیست، یکه‌ای می‌خورد و به مشتری بودنم شک می‌کند؛ اما فقط خیلی کوتاه می‌گوید که فروشنده‌های فلزیاب از ضعف قانون استفاده می‌کنند و نان زن و بچه‌هایشان را درمی‌آورند.

فلزیاب، جرم در لباس قانون

البته فروشنده‌ها و واردکننده‌های فلزیاب‌ها هم راست می‌گویند وقتی قانون تکلیفشان را روشن نکرده است که بالاخره می‌توانند این دستگاه‌ها را وارد کنند یا نه یا وقتی که دستگیرشان می‌کنند، اما پس از مدتی با جریمه‌ای اندک دوباره آزادشان می‌کنند، آنها چاره‌ای جز دورزدن قوانین موجود ندارند. صفحات ضمیمه آگهی‌های یکی از روزنامه‌های پرتیراژ کشور را که ورق بزنید، پر است از آگهی‌هایی که در مورد فلزیاب‌ها منتشر شده‌اند. البته روزنامه‌ها را نمی‌توان در این میان چندان مقصر دانست، چون فروشندگان فلزیاب عنوان می‌کنند مجوزی در دست دارند که خیال همه را از هر بابتی راحت می‌کند. اما واقعیت این است که بر اساس قوانین موجود باید همه مجوزها به تایید سازمان میراث فرهنگی برسد و اکنون مسوولان این سازمان اعلام می‌کنند که برای هیچ کدام از فروشندگان مجوزی صادر نشده است.

در حال حاضر ساخت، تولید، ورود فلزیاب و همه موارد مربوط به این دستگاه حتی تبلیغات در مورد فلزیاب‌ها باید با نظارت سازمان میراث فرهنگی صورت بگیرد، اما در قانون کلمه جرم همراه این کلمات نیامده و تنها در قانون فعلی اشاره شده که تمامی موارد باید با نظارت سازمان میراث فرهنگی صورت بگیرد و از آنجا که اکنون هیچکدام از فروشندگان فلزیاب مجوزی از سازمان ندارند، پس همه آنها مجرمند. اما این مجرمان که قانون زیاد در موردشان شفاف نیست، خیلی راحت فعالیت می‌کنند و کمتر به چنگ قانون می‌افتند؛ چرا که همان‌گونه که دادفر می‌گوید، قانون فعلی ضمانت اجرایی ندارد و مجازاتی در آن پیش‌بینی نشده است.

در این میان قیمت فلزیاب‌ها نیز تابع هیچ قانونی نیست؛ به طوری که در فرم‌هایی که به دست کارشناسان یگان حفاظت میراث فرهنگی می‌رسد این فلزیاب‌ها قیمتی معادل 2 تا 3 میلیون تومان دارند، ولی وقتی به بازار آزاد می‌رسند تا 50 60 میلیون نیز می‌رسند.

این در شرایطی است که عده‌ای کلاهبردار نیز افراد ساده‌لوح را اغفال می‌کنند و یک دستگاه فلزیاب را با تمام دارایی آنها معاوضه می‌کنند همان‌گونه که چندی پیش در یکی از روستاها پیرمردی تمام گوسفندانش را به پسرش داد تا او با رویای پیدا کردن گنج همه هستی پدر را با فلزیابی که حتی کار با آن را نمی‌دانست مبادله کند.

فصل نهم قانون مجازات اسلامی

ماده 559 قانون مجازات اسلامی می‌گوید هر کس اشیا و لوازم و همچنین مصالح و قطعات آثار فرهنگی تاریخی را از موزه‌ها و نمایشگاه‌ها، اماکن تاریخی، مذهبی و سایر اماکن که تحت حفاظت یا نظارت دولت است سرقت کند یا با علم به مسروقه بودن، اشیای مذکور را بخرد یا پنهان دارد، در صورتی که مشمول مجازات حد سرقت نشود، علاوه بر استرداد آن به حبس از یک تا 5 سال محکوم مس شود.

ماده 560 نیز می‌گوید هر کس بدون اجازه از سازمان میراث فرهنگی کشور یا با تخلف از ضوابط مصوب و اعلام شده از سوی سازمان مذکور در حریم آثار فرهنگی تاریخی مبادرت به عملیاتی کند که سبب تزلزل بنیان آنها شود یا در نتیجه آن عملیات آثار و بناهای مذکور خرابی یا لطمه وارد آید، علاوه بر رفع آثار تخلف و پرداخت خسارت وارده به حبس از یک تا 3 سال محکوم می‌شود. ماده 562 نیز هرگونه حفاری و کاوش به قصد به دست آوردن اموال تاریخی، فرهنگی ممنوع بوده و مرتکب به حبس از 6 ماه تا 3 سال و ضبط اشیای مکشوفه به نفع سازمان میراث فرهنگی کشور و آلات و ادوات حفاری به نفع دولت محکوم می‌شود. چنانچه حفاری در اماکن و محوطه‌های تاریخی که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است یا در بقاع متبرکه و اماکن مذهبی صورت گیرد، علاوه بر ضبط اشیای مکشوفه و آلات و ادوات حفاری، مرتکب به حداکثر مجازات مقرر محکوم می‌شود. به این ترتیب هرکس اموال تاریخی فرهنگی موضوع این ماده را حسب تصادف به دست آورد و طبق مقررات سازمان میراث فرهنگی کشور نسبت به تحویل آن اقدام نکند، به ضبط اموال مکشوفه محکوم می‌شود.

اعتیادی به نام گنج‌یابی

اما انگار جویندگان گنج هرچند که پا در ورطه خلافکاری می‌گذارند، آدم‌هایی هستند که از نوعی اعتیاد رنج می‌برند. شهروز پرورش، روانشناس بالینی این عقیده را دارد. او می‌گوید وسوسه‌شدگان گنج دچار نوعی اعتیاد شده‌اند یعنی چیزی شبیه مواد مخدر که روانشان را درگیر کرده است. او می‌گوید چنین آدم‌هایی عملکردشان در تمام امورات زندگی پایین می‌آید و ذهنشان درگیر توهمات می‌شود؛ به طوری که مدام خود را در حالتی می‌بینند که مشغول کندوکاو هستند و چیزی پیدا می‌کنند که زندگی‌شان از این رو به آن رو می‌شود.

به گفته پرورش، البته در دنیای واقعیت چون می‌گردند و چیزی نمی‌یابند دچار درماندگی می‌شوند و پس از مدتی افسرده می‌شوند و رفتارهای تکانه‌ای پیدا می‌کنند. یعنی چون آنان با ناکامی مواجه می‌شوند و ناکامی نیز یکی از علت‌های پرخاشگری است آنان در زندگی خانوادگی نیز دچار اختلالات شدید می‌شوند و دیگر وقتی برای رسیدگی به مسائل خانوادگی پیدا نمی‌کنند. اینها همه یک معنی دارد که شهروز پرورش آن را در قالب حرکت نکردن در سیستم طبیعی جمع می‌کند. به گفته او، در سیستم طبیعی رشد و پیشرفت تابع یک فرایند است که ار صفر شروع می‌شود و پس از تلاش به نقاط بالا می‌رسد؛ اما آنهایی که می‌خواهند یکباره به ثروت برسند، این مسیر را طی نمی‌کنند و دچار خیالپردازی مرضی می‌شوند و روز‌ها با خیال رسیدن به گنج دست به کولیگری روانی می‌زنند و فکرشان را متمرکز یافتن گنج و این‌که چطور آن را خرج کنند، می‌کنند. این روانشناس در خصوص علت روی دادن چنین روندی در ذهن و روح افراد نیز می‌گوید: علت این است که در این افراد شخصیت در روند سالم خود رشد نمی‌کند، یعنی آنها نیاموخته‌اند که چطور شبکه زندگی را به جلو ببرند؛ در حالی که بیشتر آنان نیز در هدف یابی دچار اشتباهند و هویتشان، نیازهایشان و توانایی‌هایشان را نمی‌شناسند. در واقع آنان در یک هویت معلق قرار دارند و حتی دست به قماربازی مرضی هم می‌زنند به دیگر سخن این افراد تنها شیفته ثروت نیستند، بلکه چندین اعتیاد را همزمان با هم دارند.

پرورش در ادامه با اشاره به این‌که این افراد بیشتر از مردان هستند به خانواده‌های آنان اشاره می‌کند و می‌گوید: بیشتر این افراد دچار شخصیت‌های ضداجتماعی هستند و خطر را به جان می‌خرند، پس خانواده‌هایشان نمی‌توانند آنان را کنترل کنند، پس لازم است بویژه پدر در الگودهی به آنان کوشا باشد. او با شبیه دانستن وضعیت جویندگان گنج با افرادی که در گلدکوئیست سرمایه‌گذاری می‌کنند، بیان می‌دارد که تمام این افراد درصددند تا با تشکیل گروه‌هایی کاذب و با سر دادن شعارهایی چون من می‌توانم و ما پیروز می‌شویم قصد رسیدن به ثروت دارند؛ در حالی که پویایی و پختگی گروه دارای اصولی است.

    • تذکر مهم : برای آشنایی با اسرار گنج یابی و آموزش دفینه یابی به کتاب های (پکیچ آموزش گنج یابی در ایران،  چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین و به ویژه پکیچ آموزش گنج یابی در ایران) در فروشگاهی که لینک و بنرش در داخل وبلاگ وجود دارد، مراجعه کنید...

       

      مجموعه کامل آموزش گنج یابی در ایران (پکیچ زیرخاکی و گنج مشک آبادی)‎ کاملترین و تنها اثر منحصر به فرد است که تمام منابع موثق آموزشی و کاربردی را یکجا دارد. کاملترین منبع تمام منابع گنج یابی است.


منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/

  • گوهر گوهرها

آرامگاههای سردابه ای در گنج و دفینه یابی

در این نوع تدفین ابتدا آرامگاهی ر در زمین ایجاد کرده و سپس با استفاده از تابوت اجساد را دفن می کردند. از این گروه تدفین در دو محل گلالک در شوشتر و شهر صنعتگران در شوش ، هفت نمونه به دست آمده است که پنج نمونه آن در گلالک قرار دارد. این آرامگاه ها با آرامگاه های یافت شده در ژالیمر سوریه قابل مقایسه اند و بهترین نمونه در پالیمر آرامگاهی است که در حفاریهای سال 1992 هیئت ژاپنی ان را شناسایی کرده اند.


آرامگاه های سردابه ای شوشتر در قسمت ورودی پله و در اتاق اصلی اغلب سه سکو دارند که روی آنها تابوتهای سفالینی را قرار داده اند.این تابوتها از دو نوع لعابدار و منقوش و بی لعاب ساده اند. معمولا زیر سکوها خالیست و در داخل انها جسد را به حالت آزاد دفن کرده اند. در این نوع ، در داخل تابوتها اشیای متنوعی شامل سفال ، اشیا شیشه ای ، سکه و زینت آلات به دست آمده است. سکه های بدست امده به پادشاهان الیمایی مربوط است. نوع دیگری از این ارامگاه ها بدون سکو بوده و پله های کمتری در قسمت ورودی دارند.در این آرامگاه ها تابوتها را روی کف قرار می داده اند ، علاوه بر این زیر کف هم تدفین انجام می شده است. در خارج از این آرامگاه ها تدفینه ای دیگری نیز شناسایی شده اند که همراه آنها ظروف سفالی لعابدار و بی لعاب به دست امده اند ، در مجموع در آرامگاه های سردابه ای جهت خاصی برای تدفین رعایت نشده است. آرامگاه های سردابه ای شهر صنعتگران شوش با نمونه های شوشتر شباهت دارند.

    • تذکر مهم : برای آشنایی با اسرار گنج یابی و آموزش دفینه یابی به کتاب های (پکیچ آموزش گنج یابی در ایران،  چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین و به ویژه پکیچ آموزش گنج یابی در ایران) در فروشگاهی که لینک و بنرش در داخل وبلاگ وجود دارد، مراجعه کنید...

       

      مجموعه کامل آموزش گنج یابی در ایران (پکیچ زیرخاکی و گنج مشک آبادی)‎ کاملترین و تنها اثر منحصر به فرد است که تمام منابع موثق آموزشی و کاربردی را یکجا دارد. کاملترین منبع تمام منابع گنج یابی است.


منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/
  • گوهر گوهرها

انوع نشانه و آثار گنج و دفینه

آثار در حفاری بر دو نوع می باشد :
آثار روی زمین
آثار زیر زمین

آثار روی زمین بیشتر در سندها و نسخه ها قید شده و مشخصه ولی آثار زیر زمین اصلا مشخص نیست و باید رمز گشایی بشه.

اکثر این علایم و آثار زیر به شکل سنگ حیوانات. اعضای بدن بویژه دست و پا و استخوان جمجمه و جوارح حیوانات

    • تذکر مهم : برای آشنایی با اسرار گنج یابی و آموزش دفینه یابی به کتاب های (پکیچ آموزش گنج یابی در ایران،  چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین و به ویژه پکیچ آموزش گنج یابی در ایران) در فروشگاهی که لینک و بنرش در داخل وبلاگ وجود دارد، مراجعه کنید...

       

      مجموعه کامل آموزش گنج یابی در ایران (پکیچ زیرخاکی و گنج مشک آبادی)‎ کاملترین و تنها اثر منحصر به فرد است که تمام منابع موثق آموزشی و کاربردی را یکجا دارد. کاملترین منبع تمام منابع گنج یابی است.


منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/
  • گوهر گوهرها

تخریب تاریخ به بهانه دفینه و گنج

 
محوطه باستانی مفیدی که دارای 58 سنگ نگاره بود و بر اساس مطالعات باستان شناسان 10 تا 12 هزار سال قدمت تاریخی داشت چند روز پیش توسط حفاران غیرمجاز به بهانه یافتن گنج یا کشف معدن تخریب شد.
 
خبرگزاری مهر: محوطه باستانی مفیدی که دارای 58 سنگ نگاره بود و بر اساس مطالعات باستان شناسان 10 تا 12 هزار سال قدمت تاریخی داشت چند روز پیش توسط حفاران غیرمجاز به بهانه یافتن گنج یا کشف معدن تخریب شد.

در تازه‌ترین اخبار معاون میراث فرهنگی استان یزد از شناسایی عاملان این تخریب خبر می‌دهد.

سنگ نگاره های مزرعه مفیدی اردکان توسط انجمن حامیان میراث کهن اردکان در سال 88 شناسایی شد و پس از آن، در تاریخ 27 اسفند ماه سال 1388 به شماره 27408 به ثبت ملی رسید.



این سنگ نگاره ها بر تکه هایی از سنگ صخره ای در فاصله نزدیک به 60 کیلومتری شهر اردکان قرار داشت. اما به دلیل ناتوانی اداره کل میراث فرهنگی استان یزد در تامین امنیت و حفاظت از آن، وجود این محوطه به منظور عدم آگاهی سودجویان از مکان دقیق آن چندان اطلاع رسانی نشد.



نقوش بز کوهی بعد از تخریب

با این حال دوستداران میراث فرهنگی هشدارهای لازم را بارها به صورت شفاهی و مکاتبه ای در مورد حفاظت از این منطقه اعلام کرده بودند، اما پاسخ قانع کننده ای دریافت نکردند.



سنگ نگاره بزکوهی قبل از تخریب

میراث دوستان نیز برای حفظ و نگهداری این سنگ نگاره ها دو راه حل پیشنهاد دادند. گروهی با توجه به سوابق قبلی و همچنین محدودیتهای سازمان میراث فرهنگی در حفظ و نگهداری این آثار اصرار بر انتقال این سنگ نگاره ها به مکانی مناسب در شهر اردکان داشتند.



برخی دیگر نیز با توجه به اصول جهانی میراث فرهنگی و محوطه های تاریخی بر باقی ماندن آثار در محوطه اصلی و عدم جابجایی آنها و لزوم حفظ و نگهداری در محل تاکید داشتند که با تخریب این سنگها متاسفانه فرصتها بر باد رفت.



محوطه بعد از تخریب

چرا که چند روز پیش عده ای ناآگاه با بیل مکانیکی و لودر محوطه پیش از تاریخ مفیدی را به طور کامل ویران و با خاک یکسان کردند.



برخی بر این عقیده هستند که این افراد به بهانه یافتن گنج در پس این سنگ نگاره ها بودند و برخی دیگر با توجه به معدن خیز بودن منطقه و فعالیت معادن مختلف بزرگ و کوچک در اطراف آن و فعالیتهای قانونی و غیرقانونی معدن یابان، گمان بردند که شاید این افراد برای یافتن معدن، کل محوطه را با بیل مکانیکی کندوکاو کرده اند.




سامان کارگر، معاون میراث فرهنگی استان یزد در این باره گفت: این تخریب و جابه جایی سنگ ها در محدوده 6 در 20 متر انجام شده است اما گروهی از باستان شناسان و کارشناسان میراث فرهنگی این موضوع را به صورت کارشناسی بررسی می کنند.

وی با اشاره به وجود محدوده کاوش معدن و ترانشه های اکتشافی معدن در این محوطه گفت: به احتمال زیاد، مخرب محوطه تاریخی مفیدی قصد سرقت سنگها و نقوش را نداشته بلکه هدفش کشف معدن بوده است با این حال یافتن گنج و آثار تاریخی نیز شاید دلیل دیگر وی بوده باشد.

کارگر گفت: علت تخریب، سرقت سنگ های تاریخی، میزان تخریب و محدوده تخریب شده جزو مواردی است که اداره میراث فرهنگی استان یزد آن را بررسی می کند. همچنین باستان شناسان نیز به دنبال پاسخ این سوال هستند که آیا سنگهای منقوش دیگری، زیر آوار مانده اند یا آنها هم مخدوش شده و به سرقت رفته اند.

وی از پیگیری های حقوقی در این باره خبر داد و افزود: عوامل این تخریب شناسایی شده اند.

کارگر درباره اینکه چرا به هشدارهای دوستداران میراث فرهنگی مبنی بر حفاظت از این محوطه تاریخی دور از دسترس توجه نشده است تا شاهد تخریب کل محوطه نباشیم گفت: محوطه های تاریخی زیادی در اردکان و یزد وجود دارد.

معاون میراث فرهنگی یزد درباره امکان انتقال سنگ نگاره ها برای حفاظت بیشتر هم توضیح داد: برخی از سنگ نگاره ها درشت هستند و امکان جابه جایی آنها وجود ندارد . این کار اجرایی و منطقی نیست. ضمن اینکه باید آثار تاریخی تا جای ممکن در محوطه های خود باقی بمانند اما می توان پیشنهاد کرد که مدیریت های محلی برای حفاظت از آثار بومی و غیر قابل دسترس، کمک کنند.



با این حال سازمان میراث فرهنگی ماجرا را پیگیری و به مراجع قضایی شکایت کرده است و عامل تخریب این محوطه تاریخی تحت تعقیب قرار دارد هر چند که این اقدامات نوش دارو پس از مرگ سهراب است.
    • تذکر مهم : برای آشنایی با اسرار گنج یابی و آموزش دفینه یابی به کتاب های (پکیچ آموزش گنج یابی در ایران،  چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین و به ویژه پکیچ آموزش گنج یابی در ایران) در فروشگاهی که لینک و بنرش در داخل وبلاگ وجود دارد، مراجعه کنید...

       

      مجموعه کامل آموزش گنج یابی در ایران (پکیچ زیرخاکی و گنج مشک آبادی)‎ کاملترین و تنها اثر منحصر به فرد است که تمام منابع موثق آموزشی و کاربردی را یکجا دارد. کاملترین منبع تمام منابع گنج یابی است.


منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/
  • گوهر گوهرها

اسرار دفینه و گنجینه های پنهان

ثروت های بزرگ پادشاهان و راز ناپدید شدن این گنجینه ها همیشه یکی از موضوعات جذاب تاریخ بوده اند. محققان، باستان شناسانطز و حتی ماجراجوهای زیادی به خاطر کشف این گنج های افسانه ای به مکان های ناشناخته قدم گذاشته اند اما با وجود جست و جوهای زیاد، هیچ اثری از آنها دیده نشده است؛ طوری که انگار داستان وجود این گنج ها فقط یک افسانه بوده که در گذر زمان به فراموشی سپرده شده اما واقعیت این است که در فهرست بزرگ ترین گنج های گمشده دنیا، اسم چهار گنجینه بزرگ به چشم می خورند که اسناد زیادی مبنی بر وجود آنها در دست است و مشکل تنها مکان های ناشناخته ای هستند که در آن پنهان شده اند؛ مکان هایی که هنوز کشف نشده اند

 

گنجینه اتاق آمبر

گنجینه اتاق آمبر منحصر به فردترین گنج گمشده تاریخ است که در قلعه کولینگزبرگ روسیه قرار داشت و در جنگ جهانی دوم به دست آلمانی ها افتاد. هرکدام از ضلع های این اتاق بزرگ که به شکل مربع ساخته شده بود حدود 35 متر طول داشت. نکته شگفت انگیز درباره اتاق آمبر اینجاست که خیلی ها می گویند اگر فهرست عجایب هفت گانه قدیمی، هشت تایی می شد حتماً اسم اتاق آمبر به عنوان مورد هشتم در آن ثبت می شد چرا که تمام دیوارهای داخلی این اتاق از طلا ساخته شده بود و هر وسیله ای هم که در درون این اتاق قرار داشت یا از طلا بود و یا طلاکاری شده بود؛ حتی موزائیک های کف این اتاق کاملاً از طلا بودند. در درون اتاق سه درخت نمادین وجود داشت که آنها هم از طلا ساخته شده بودند و دیوارهای داخلی آن هم با جواهراتی که هرکدام به تنهایی یک شاهکار به حساب می آمدند، تزئین شده بود.
اتاق آمبر یکی از با ارزش ترین کارهای هنری پروسی- روسی بود که در ابتدا برای شاه فردریش اول، پادشاه پروس ساخته شد و بعدها در سال 1716 به سزار معروف روس یعنی پترکبیر، رسید. این اتاق شگفت انگیز در کاخ کاترین در نزدیکی سن پترزبورگ امروزی قرار داشت و ارزشی که برای این اتاق تعیین کرده بودند، مبلغی در حدود 142 میلیون دلار بود. وقتی در جنگ جهانی دوم، هیتلر تصمیم گرفت ماشین های جنگی نازی ها را به سمت روسیه بچرخاند، محافظان و نگهدارندگان اتاق آمبر نگران و دستپاچه شدند چون با توجه به پیشروی سریع نازی ها در خاک روسیه و جبهه شرق، محافظان گنجینه اتاق آمبر وقت بسیار محدودی برای جا به جایی آن داشتند. آنها در مرحله اول سعی کردند کل این اتاق را جا به جا کرده و به قسمت هایی از کشور روسیه ببرند که احتمال رسیدن هیتلر به آن مناطق کمتر بود تا گنجینه از دستبرد نازی ها در امان بماند اما این ایده درست از آب درنیامد چرا که دیوارهای اتاق آمبر شروع به ریزش کردند و انتقال غیرممکن شد. بعد از اینکه آنها از جا به جایی اتاق آمبر به مکانی امن تر ناامید شدند، سعی کردند نمای ظاهری اتاق را تغییر بدهند. درنتیجه تصمیم گرفتند دیوارهای اتاق و کاشی های کف آن و قسمت های طلاکاری شده را با کاغذ دیواری بپوشانند تا این اتاق هم مثل بقیه اتاق های معمولی قلعه به نظر برسد. بالاخره نازی ها در اکتبر 1941 به سن پترزبورگ رسیدند و با جست و جوی زیاد به اتاق آمبر دست پیدا کردند . نازی ها بعد از دست یافتن به اتاق آمبر در قلعه کولینگزبرگ، در سال های باقیمانده از جنگ آن را به نمایش گذاشتند. هر چند در آوریل سال 1945، کنترل شهر و در نتیجه قلعه کولینگزبرگ دوباره به دست روس ها افتاد اما گنجینه افسانه ای اتاق آمبر در هیچ جایی پیدا نشد. در حقیقت اتاق آمبر از این تاریخ به بعد هرگز دیده نشد. بعد از مفقود شدن این گنج افسانه ای، سؤال های زیادی درباره سرنوشت آن مطرح شد که جواب هیچ کدام از آنها تا به امروز روشن نشده است. براساس یکی از فرضیه ها درباره این گنجینه گمشده، خود ارتش روسیه عامل ناپدید شدن آن عنوان شده است. به عبارتی ارتش روس در دوران محاصره این شهر و زمانی که از زمین و آسمان روی سر آلمانی ها بمب می ریخت به طور سهوی گنجینه را از بین برده است.
اما یکی از فرضیه های دیگر این است که با توجه به اینکه نازی ها وقت زیادی برای جا به جایی گنجینه داشتند، شروع کردند به حفر تونل های زیرزمینی تا گنجینه را به آلمان ببرند. البته حفر تونل و انتقال ارتش و ادوات جنگی از استراتژی های مهم جنگی در زمان جنگ جهانی دوم بوده و این فرضیه هم براساس همین موضوع بیان شده است. احتمالی هم که برای سرنوشت گنجینه آمبر در این فرضیه متصور می شود این است که با بمباران ارتش روسیه، قسمت هایی از تونل فرو ریخته و گنجینه در این تونل های زیرزمینی مدفون شده است. فرضیه دیگری هم وجود دارد که براساس آن افسران نازی در زمان محاصره شهر به دست روس ها به تعداد محدودی از سربازان خود دستور داده اند یک پناهگاه زیرزمینی حفر کرده و گنجینه را در آنجا پنهان کنند اما چون امیدی به حفظ شهر و شکستن محاصره نداشته اند، به احتمال زیاد گنجینه را نابود کرده اند تا به دست ارتش روسیه هم نرسد و آنها از این ثروت عظیم علیه نازی ها در جنگ استفاده نکنند. در هر حال با وجود کاوش های زیادی که برای یافتن گنج و حتی سرنوشت آن پس از جنگ انجام شد، نتیجه ای به دست نیامده و هنوز کسی نمی داند که آیا گنج توسط نازی ها به آلمان برده شده یا اینکه زیر خروارها خاک مدفون شده است. البته برای افرادی که علاقه مند بودند گنجینه اتاق آمبر و عظمت آن را از نزدیک ببینند این اتاق مجدداً در کاخ کاترین به طور نمادین بازسازی شده است.

 

گنجینه ریش سیاه

ریش سیاه یکی از دزدان دریایی معروف اوایل قرن 18 میلادی بود که در دریاهای بزرگ و اقیانوس ها دست به چپاول و غارت کشتی ها می زد. این دزد دریایی موفق شد در مدت کوتاهی ثروت زیادی برای خود و گروهش به دست بیاورد که فقط افسانه آن تا به امروز باقی مانده و خبری از خود این گنج ها نیست. البته روش این دزد دریایی آن قدر حساب شده بود که اسم او در میان موفق ترین دزدان دریایی قرار داد. در آن دوران که ثروت هر کشور با میزان طلاهایی که داشت سنجیده می شد، کشور اسپانیا دست به استخراج طلا و نقره از معدن های مکزیک و آمریکای جنوبی می زد و این طلاها را با کشتی به کشورش منتقل می کرد اما کشتی های اسپانیایی در راه بازگشت به اسپانیا با مشکل بزرگی به اسم ریش سیاه مواجه می شدند. ریش سیاه و خدمه اش با خونسردی کامل خود را در مکان های مناسب بر سر راه کشتی های اسپانیایی مخفی می کردند و در یک حمله غافلگیرانه طلاهای آنها را می دزدیدند.
حرف های زیادی درباره ریش سیاه شنیده می شد مثل اینکه او بسیار خشمگین، بی رحم و فرصت طلب است و برای رسیدن به هدفش به هیچ موجود زنده ای رحم نمی کند. اسم این دزد دریایی در دریای آتلانتیک، سواحل آمریکای جنوبی و شمالی، باهاما و کارولینای شمالی وحشت بر اندام همه می انداخت اما سرانجام در نوامبر سال 1718 رابرت ماینرد، کاپیتان یکی از کشتی های جنگی بریتانیا توانست او را به دام بیندازد. رابرت ماینرد بعد از دستگیر کردن ریش سیاه، سر این دزد دریایی را از تنش جدا کرد و برای اعلام پیروزی و همچنین عبرت سایرین، سر او را روی دکل کشتی اش آویزان کرد. اما سرنوشت طلاهای بی شمار و گنجینه عظیمی که او برای خود در طی سال ها دزدی از کشتی ها دیگر جمع کرده بود چه شد؟ تا به امروز فقط همین قدر مشخص شده که محل و یا محل هایی که ریش سیاه گنج های خود را مخفی می کرد با مرگش برای همیشه از بین رفته است؛ با این حال جویندگان طلا هیچ وقت از تلاش برای یافتن گنجینه های او دست برنداشتند زیرا گنجینه های او جزو بزرگ ترین گنجینه های طلا در طول تاریخ به شمار می آیند. البته جزایر کارابین و غارهای جزایر سایمون جزو محل هایی هستند که خیلی ها احتمال می دهند گنج افسانه ای ریش سیاه در آنها مخفی شده باشد؛ با این حال جست و جو در این مکان ها هم بی نتیجه بوده است.

 

گنج های لیما

در سال 1820، منطقه لیما در کشور پرو در معرض یک شورش داخلی قرار گرفت. به همین دلیل، نایب السلطنه لیما تصمیم گرفت گنج ها و دارایی های این شهر را برای در امان نگه داشتن از دست شورشیان داخلی، به مکزیک منتقل کند. این گنجینه که شامل وسایلی تزئین شده از جواهرات، شمعدان های طلا، دو مجسمه بزرگ طلا از مریم مقدس و مسیح، به همراه تعداد زیادی سکه های طلا بود در 11 کشتی بارگیری شد. قیمتی که برای آن تخمین می زنند نزدیک به 60 میلیون دلار است. کاپیتان ویلیام تامپسون، فرماندهی کشتی های حامل این گنجینه را که به سمت مکزیک در حرکت بود، بر عهده داشت اما نایب السلطنه باید تحقیق بیشتری درباره ویلیام تامپسون انجام می داد و بعد گنجینه را به او می سپرد چرا که تامپسون خودش یک دزد دریایی بود. وقتی که کشتی ها به مقصد مکزیک حرکت کردند، ویلیام تامپسون به همراه دزدان دریایی دیگر گلوی نگهبانان پرویی را بریدند و جسد آنها را درون دریا انداختند. تامپسون بعد از تسلط کامل بر تمام کشتی ها به سمت جزایر کوکو در اقیانوس هند که در آن زمان تحت حکمرانی استرالیا بود حرکت کرد. این جزیره همان مکانی است که به نظر می رسد او و مردانش گنج های افسانه ای لیما را در آنجا مخفی کرده اند. بعد از مخفی کردن گنج، تامپسون و یارانش تصمیم گرفتند از یکدیگر جدا شوند و گنجینه را به حال خود رها کنند تا اوضاع آرام شود و بعد از آرام شدن شرایط دوباره به جزیره برگردند و گنج را بین خودشان تقسیم کنند اما کشتی تامپسون در مسیر بازگشت محاصره شد و همه خدمه کشتی به همراه تامپسون دستگیر و در دادگاه به جرم دزدی های دریایی محاکمه شدند. در جریان این محاکمه، تامپسون و ناخدای دوم کشتی به اعدام محکوم شدند اما برای رهایی از اعدام تصمیم گرفتند جای گنج را فاش کنند؛ به همین خاطر تامپسون و ناخدای دوم کشتی همراه یک کشتی اسپانیایی مجدداً به جزایر کوکو بر گشتند. آنها در این جزایر موفق شدند از دست مأموران فرار کنند و در اعماق جنگل های انبوه این ناحیه مخفی شوند. از آن روز به بعد هیچ کس دیگر از محل گنج، ناخدا تامپسون و دوستش خبری ندارد. تا به امروز نزدیک به 300 سفر به این جزایر انجام شده که همه این تلاش ها برای یافتن گنجینه لیما شکست خورده است. آخرین فرضیه ای که درباره محل این گنجینه اعلام شده، این است که این گنج ها در جزایر کوکو مخفی نشده اند بلکه به جزیره نامعلومی در سواحل آمریکای مرکزی برده و در آنجا مخفی شده اند و بعد برای گمراه کردن دیگران ناخدا و همراهانش مدعی شدند که آنها را در جزایر کوکو مخفی کرده اند.

 

گنجینه گمشده فرعون

وقتی که هاوارد کارتر در سال 1922 توانست مقبره توت آنخ آمون را در «دره پادشاهان» پیدا کند، از دیدن زرق و برق جواهراتی که این پادشاه جوان با خود به دنیای دیگر برده بود( در حقیقت جواهراتی که با این پادشاه دفن شده بود) زبانش به لکنت افتاد. در کنار اتاقی که این فرعون جوان در آن به خاک سپرده شده بود؛ خزانه ای وجود داشت که از جواهرات زیادی انباشته شده بود. جست و جو در این اتاق حدود 10 سال وقت کارتر را گرفت تا بتواند فهرستی از تمام جواهرات و وسایل درون آن تهیه کند. این در حالی است که وقتی مقبره های فرعون های دیگر در اواخر قرن 19 کشف می شد، تمامی خزانه ها خالی بودند. این موضوع نشان دهنده این قضیه است که دزدان مقبره در طی قرن های گذشته تمامی گنجینه های این مقبره ها را خالی کرده اند اما مسأله ای که ذهن تمام کاوشگران مقبره فرعون ها را به خود مشغول کرده، این است که خارج کردن تمام گنج های مقبره های فراعنه نیاز به وسایل و مهارت خاصی دارد که ممکن است از عهده دزدان مقبره ها خارج باشد؛ پس چه اتفاقی برای سایر گنجینه های مدفون در کنار فرعون های مصر افتاده است؟!

 

بعضی از محققان و کاوشگران اعتقاد دارند که این گنجینه ها توسط کاهنان معبد برداشته شده اند؛ چرا که در سال های 425 تا 343 قبل از میلاد، این کاهنان مأمور خاکسپاری مجدد فراعنه سلسله های پیش شده بودند و به احتمال زیاد این گنج ها را هم آنها برای معبدهایشان برداشته اند. یکی از دلایل دیگر که احتمال برداشتن این گنجینه ها توسط کاهنان را نشان می دهد، این موضوع است که فراعنه مصر استفاده از گنجینه های فراعنه پیشین را برای خود شوم می دانستند؛ به همین دلیل در طول تاریخ مدرکی دال بر برداشته شدن طلاهای یک فرعون توسط فرعون بعدی به چشم نمی خورد اما کاهنان خود را از فرمانرواها مجزا می دانستند و حتی گاهی قدرت آنها از قدرت فرمانروا هم بیشتر بود و در نتیجه حق انجام هر کاری را به خودشان می دادند. یکی از متهمان اصلی این ماجرا جریهور نام دارد؛ او یکی از افسران ارتش مصر و همچنین از کاهنان عالی رتبه معبد آمون در سال های 1080 تا 1074 قبل از میلاد در زمان فرمانروایی رامسس ششم بر مصر بود. بعد از مرگ رامسس ششم، جریهور با وجود آنکه اصلیتش معلوم نبود توانست تخت پادشاهی را به دست آورد و قدرت پادشاهی را میان خود، پسرخوانده و همدستانش که او را در انجام این توطئه یاری کرده بودند تقسیم کند. او خودش را مسؤول خاکسپاری مجدد فراعنه سلسله های پیشین هم قرار داد. اما مکان مقبره او بعد از مرگش و در گذر تاریخ به فراموشی سپرده شد و تا به امروز هم پیدا نشده است. برای همین کاوشگران اعتقاد دارند که تمام گنجینه های فراعنه مهم در مقبره او قرار دارد. اما این مقبره هنوز کشف نشده است. او تمام گنجینه های فراعنه سابق را از محل مقبره های آنها خارج کرد و بعد از مرگش دستور داد تا آنها را همراهش دفن کنند و احتمالاً به خاطر وجود همین ثروت عظیم، از مقبره او به خوبی محافظت می شده و مقبره اش به گونه ای ساخته شده که کشف مجدد آن بدون نقشه امکان پذیر نباشد. به همین خاطر با وجود پیشرفت های قرن حاضر هنوز مقبره او کشف نشده و در نتیجه گنج هایش هم پیدا نشده اند.

    • تذکر مهم : برای آشنایی با اسرار گنج یابی و آموزش دفینه یابی به کتاب های (پکیچ آموزش گنج یابی در ایران،  چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین و به ویژه پکیچ آموزش گنج یابی در ایران) در فروشگاهی که لینک و بنرش در داخل وبلاگ وجود دارد، مراجعه کنید...

       

      مجموعه کامل آموزش گنج یابی در ایران (پکیچ زیرخاکی و گنج مشک آبادی)‎ کاملترین و تنها اثر منحصر به فرد است که تمام منابع موثق آموزشی و کاربردی را یکجا دارد. کاملترین منبع تمام منابع گنج یابی است.


منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/

  • گوهر گوهرها

پرداخت حقوق گنج یابان و کاوشگران دفینه

گنج‌های باستانی در شرایطی عرضه می‌شوند و ‌غیرقانونی به فروش می‌رسند و ‌پس از چندین دست واسطه‌گری با مجموعه‌های خصوصی داخلی افزوده می‌شوند یا دربیشتر اوقات به خارج از کشور‌ها قاچاق شده و از دیدگان مردم ایران به دور می‌مانند که راهکار کاهش چشمگیر این قاچاق اشیای عتیقه پیش روست؛ اما اراده‌ای برای تبدیل این راه حل به قانونی جامع و اجرای این قانون پیش رو دیده نمی‌شود.

به گزارش «تابناک»، حفاری غیرقانونی و کشف اشیای عتیقه که «تابناک» روز گذشته در گزارشی به آن پرداخت، رویداد تازه‌ای نیست؛ اما لزوماً همه این گنج‌ها در پی حفاری‌های غیرقانونی به دست نمی‌آید و بسیاری در حین حفاری برای چاه یا دیگر فعالیت‌های اینچنینی در زمینشان با گنجینه‌های ارزشمندی روبه‌رو می‌شوند که ارزش بسیار‌ بالایی دارند، ولی به واسطه نوع برخورد نهادهای متولی با ایشان و اینکه عملاً در خوشبینانه‌ترین حالت رقم بسیار اندکی دست ایشان را می‌گیرد، ترجیح می‌دهند، راه جوینده‌های غیرقانونی میراث باستانی را در پیش بگیرند.

فروش ارزان قیمت آثار تاریخی ایران در کشورهای اروپایی یکی از تبعات عدم وجود قوانین مسنجم برای حمایت از یابندگان گنج در بناهایشان است. در واقع اگر گنجی در زمین یا خانه تان به صورت اتفاقی یا برنامه ریزی شده بیابید، ممکن است همچون مجرم با شما برخورد شود و یا به هیچ از شما خریده شود و در نهایت نیز با برچسب حمایت از میراث فرهنگی همراه شود.

بسیاری از یابندگان گنج، آثاری که یافته‌اند را با یک یا چند قطعه زمین و ملک مرغوب در پایتخت معاوضه می‌کنند که ارزش این معامله با توجه به حجم آثار یافته شده از چند صدمیلیون تا ند میلیارد در نوسان است اما برخی نیز گنج شان را به دلال‌هایی می سپارند که این آثار را به خارج از کشور قاچاق کرده و بعضاً فروش میلیون دلاری برای این آثار در نظر می‌گیرند.

این گستره وسیع پنهان کاری در قبال یافته های تاریخی توسط مردم در درجه نخست به قانون باز‌می‌گردد که هیچ نسبتی با قوانین میراث فرهنگی در بسیاری از کشورهای پیشرفته ندارد و به گونه‌ای این اموال را جنبه ملی بخشیده و یابنده را بدون کمترین حقوق دانسته که عملاً اگر یابنده حاضر نباشد از حق قانونی و شرعی‌اش در قبال میراث فرهنگی بگذرد و آثار کشف شده را به سازمان میراث فرهنگی تحویل ندهد، می‌تواند متناسب با ارزش آثار کشف شده از یک دستاورد مالی چشمگیر تا ثروتی افسانه‌ای را از آن خویش سازد که البته همه این‌ها مدیون قانون یکسویه‌نگر است.

در ماده ۵۶۲ قانون مجازات اسلامی آمده است: «هر گونه حفاری و کاوش به قصد به دست آوردن اموال تاریخی ـ فرهنگی ممنوع بوده و مرتکب به حبس از شش ماه تا سه سال و ضبط اشیای مکشوفه به نفع سازمان میراث فرهنگی کشور و آلات و ادوات حفاری به نفع دولت محکوم می‌شود. چنانچه حفاری در اماکن و محوطه‌های تاریخی که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است یا در بقاع متبرکه و اماکن مذهبی صورت گیرد، علاوه بر ضبط اشیای مکشوفه و آلات و ادوات حفاری، مرتکب به حداکثر مجازات مقرر محکوم می‌شود‌».

در تبصره یک این ماده نیز تأکید شده است: «هر کس اموال تاریخی ـ فرهنگی موضوع این ماده را حسب تصادف به دست آورد و طبق مقررات سازمان میراث فرهنگی کشور نسبت به تحویل آن اقدام ننماید به ضبط اموال مکشوفه محکوم می‌گردد‌».

این در حالی است که در اسلام گنج، حقی مشروع‌ برای رسمیت شناخته شده و اتفاقاً از مواردی است که درباره پرداخت خمسش میان علما اجماع نیز وجود دارد.

شیخ طوسی در کتاب خلاف در اواخر کتاب زکات می‌گوید: واژه رکاز که در روایات مطرح، ‌مراد‌‌ همان گنج است که دفن شده و مخفی است که در صورت پیدا شدن بدون هیچ خلافی باید خمس آن پرداخت شود. البته شیعه معتقد است اگر ارزش گنج به حدّ نصاب رسید، خمس واجب است امّا شافعی در کم و زیادش خمس را واجب می‌‌دانسته. ابو‌حنیفه و مالک نیز همین رأی را دارند‌ [۱].

ظاهر کلام شیخ طوسی این است که در اثبات وجوب خمس گنج به اجماع استدلال کرده ‌و اینکه قدر متیقن بر رعایت نصاب نیز اجماعی است؛ گرچه در میزان آن اختلافی باشد. صاحب حدائق می‌‌گوید: بین اصحاب اختلافی نیست در وجوب خمس در گنج‌ [۲].

علاوه بر اجماعی که توسط فقهای گذشته ادّعا شده، به غیر از آیه غنیمت که شامل اینجا قطعاً خواهد بود، روایات زیادی داریم که خمس را در گنج واجب می‌داند. از آن روایات صحیحه حلبی است که از امام صادق (ع) دربارۀ گنج پرسید که حقش چیست؟ حضرت فرمود خمس آن باید پرداخت شود. [۳] و نیز صحیحه بزنطی از امام رضا (ع) است: «قال سألته عمّا یجب فیه الخمس من الکنز؟ فقال ما یجب الزکاة فی مثله فقیه الخمس» [۴]

سوّم خبری است که در وصیت پیامبر (ص) برای علی (ع) آمده: «یا علی إنّ عبد المطلب سنّ فی الجاهلیّة خمس سنن، أجرا‌ها الله له فی الاسلام (الی ان قال) و وجد کنزاً فأخرج منه الخمس و تصدّق به فأنزل الله: (و اعلوا انما غنمتم من شیء فان لله خمسه)».

و روایات زیاد دیگری که بر وجوب خمس در گنج دلالت دارند، لکن در برخی روایات جملاتی آمده که انسان را به شک می‌اندازد و مخالف روایات سابق به نظر می‌‌رسد مانند روایت هارون بن خارجه از امام صادق (ع) در مالی که به عنوان گنج پیدا می‌‌شود، آیا زکات دارد؟ قال: لا. قلت و ان کثر؟ قال وان کثر. فاعدت‌ها علیه ثلاث مرات.

مضاف برروایات مهم‌ترین دلیل‌‌ همان آیه غنیمت است بر وجوب خمس گنج چون شمول آیه بروجوب خمس گنج اولاست بر شمولش بروجوب خمس ارباح مکاسب چون در بعضی عبارات علمای لغت بود که غنیمت به مالی که به انسان می‌­رسد بی‌مشفت گفته می‌­شود و این معنا قطعاً شامل گنج است.

از منابع اهل سنت هم روایاتی داریم که خمس را در گنج واجب می‌داند؛ مانند روایتی که در سنن بیهقی از قول ابی هریره نقل شده که می‌گفت: أن انس بن مالک أخبره. قال: قدمنا مع رسول الله (ص) فدخل صاحب لناخربة یقضی فی‌ها حاجته فذهب لیتناول منها لبنة فانهارت علیه تبراً فأخذ‌ها فأتی بها النبی (ص) فقال زن‌ها فوزن‌ها فاذا هی مأتی درهم. فقال رسول الله (ص) هذا رکاز و فیه الخمس [۵]‌.

بیشتر فقهای عصر حاضر قائل‌اند ‌آنچه از منابع شرعی به دست می‌آید، این است که گنج با شروطی که مفصّل ذکر شد، برای یابندۀ آن است و حکومت صرفاً حق دارد خمس آن را بگیرد تا در مصارف آن خرج کند؛ البته اگر حکومت اسلامی باشد، نه چیزی بیش از این؛ بنابراین، دلیلی بر توقیف ‌گنج یافته شدۀ مردم توسط حکومت‌ها وجود ندارد و چنین کاری غصب است و حرام است که بیشتر از خمس گنج را از مردم مطالبه کنند، مگر با چند توجیه این حکم را جور دیگری بدانیم؛

الف) بگوییم گنج‌ها مانند معادن از انفال و اموال عمومی است که امرش به دست حکومت است و آنچه تاکنون از جواز تملک گنج در روایات بوده از باب اجازۀ عامه از جانب اولیای دین بوده که اکنون با تشکیل حکومت اسلامی حاکم می‌‌تواند این اجازۀ عمومی را سلب کند.

اشکال این دلیل این است که انفال در شرع اسلام معلوم و مشخص است و گنج از آن‌ها نیست و دلیل و روایتی وارد نشده که گنج را داخل در انفال بداند با اینکه در مقام بیان بوده‌اند و سیرۀ عقلائیه متصله نیز بر جواز تملک گنج است، نه اینکه آن را از اموال بیت المال دانسته باشد.

ب) دومین توجیه این است که گفته شده گنج‌ها از اشیای مهم قدیمی‌اند که ارتباط دارند با حیاة و تمدن یک ملّت و باقی ماندن آن اشیاء نزد حکومت و منتقل نشدن آن‌ها از بلاد هر ملّت جهت حفظ تاریخچه و تمدن آن ملّت بسیار حیاتی است و امروزه دیگر گنج‌ها صرفا ارزش مالی ندارند مثل گذشته بلکه ارزش معنوی و حیثیتی دارند. حتی اگر بگوییم نزد افراد بماند نه حکومت چون در مظنّه خروج از حکومت است و خروجش بر عموم مسلمین خسارت است و شارع به خسارت مسلمین راضی نیست می‌‌تواند دلیل قوی دیگری بر مسأله باشد.

پاسخ این است اگر این دلیل دلیل ظنّی استحسانی نباشد خوب است امّا منافاتی ندارد که حکومت تمام ثمن و ارزش گنج را به واجد بدهد و آن گنج را به خاطر حفظ مصالح مسلمین نگهداری کند.

ج) اموال مدفونه همگی برای دوران کفار نیستند که بشود به صرف پیدا کردن مالک شد بلکه از قبیل مجهول المالک است که امرش به ید حاکم شرعی است که می‌‌تواند آن را بگیرد و بهای آن را صدقه دهد یا در جهت مصلحت عامة مصرف کند.

پاسخ این است، ‌چنان که عرض شد این خروج از محل کلام است و بیان شد لقطه و مجهول المالک شامل اموال بسیار قدیمی دفن شده در زمین‌‌ها و خرابه‌‌ها نیست.

با چنین تفاسیری آنچه به عنوان قانون به نگارش درآمده، حداقل نسبتی به قوانین اسلامی در قبال یافتن گنج ندارد و در کشورهای اروپایی نیز با دست گذاشتن بر روی گنجی که شخصی کشفش کرده، عملاً اقدام به توقیف اموال نمی‌کنند، بلکه اگر ارزش ملی داشته باشد به قیمتی بالا خریداری می‌کنند و مانع از خروجش از کشور با این سازوکار می‌شوند و یا در صورتی که ارزش تاریخی منحصر به فردِ ملی نداشته باشد، حتی از عرضه‌اش در سطح بین‌الملل نیز جلوگیری نمی‌کنند و تنها تأکید می‌نمایند که محل کشف و ریشه تاریخی اثر دقیقاً ثبت شود.

با این حال، ضعف و اشتباه آشکار قانونی که اتفاقاً خلاف قواعد اسلامی پیرامون مبحث گنج نیز می‌باشد، تنها دلیل وقوع چنین وضعیتی نیست و متاسفانه مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری هیچ گاه در پی روزآمد کردن این قوانین نبوده‌اند و عملاً این قوانین که کارآمدی شان را از دست داده اند را مورد تاکید قرار می‌دهند که حاصل از دست رفتن بخشی از میراث تاریخی این مرز و بوم است؛ میراثی که در فضایی شفاف قابل عرضه بود و در آن صورت امکان خریدشان توسط این سازمان و موزه‌ها و یا کلکسیونرهای خصوصی با هدف حفظ در ایران وجود داشت.


۱. الخلاف ج ۲ کتاب الزکات ص ۱۲۱.
۲. حدائق الناظره ج ۱۲ ص ۳۳۲.
۳. وسائل الشیعه ج ۶ باب ۵ حدیث ۱.
۴.‌‌ همان ح ۲.
۵. سنن بیهقی ج ۴ ص ۱۵۵.

    • تذکر مهم : برای آشنایی با اسرار گنج یابی و آموزش دفینه یابی به کتاب های (پکیچ آموزش گنج یابی در ایران،  چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین و به ویژه پکیچ آموزش گنج یابی در ایران) در فروشگاهی که لینک و بنرش در داخل وبلاگ وجود دارد، مراجعه کنید...

       

      مجموعه کامل آموزش گنج یابی در ایران (پکیچ زیرخاکی و گنج مشک آبادی)‎ کاملترین و تنها اثر منحصر به فرد است که تمام منابع موثق آموزشی و کاربردی را یکجا دارد. کاملترین منبع تمام منابع گنج یابی است.


منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/
  • گوهر گوهرها

احکام گنج ، دفینه و عتیقه در اسلام

در گنج شرط است که صاحب آن معلوم نباشد، خواه در سرزمین کفار یا در زمین موات(زمینی که مالکی ندارد) و یا در خرابه‌هاى کشورهای اسلامی، و چه اثر اسلام(نشانه ای از این که مثلا سکه ها، اسلامی هستند) بر آن باشد یا نه، و در همۀ این موارد، کسى که آن را پیدا کرده مالک است، و(در صورتی که به حد نصاب برسد)[1] باید خمس آن را بدهد.[2]

البته در مورد پیداکردن و یا خرید و فروش گنج، اگر در کشور اسلامی، قانونی وجود داشته باشد، باید بر طبق آن عمل شود.

ضمائم:

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است: [3]

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

عنوان اولی در گنج ها آن است که با شرایطی، متعلق به صاحبان زمین و در اراضی مباح متعلق به یابنده آن است ولی هرگاه حکومت به خاطر مصالحی که در عناوین ثانویه می گنجد لازم ببیند که گنج در اختیار بیت المال اسلام قرار گیرد باید مطابق آن عمل شود.

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

چنانچه مالک خصوصی نداشته باشد فی نفسه مانعی ندارد.

حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

طبق موازین شرعی و با شرایطی، گنج از آن پیدا کننده است مگر قانونی بر خلاف این وجود داشته باشد و حاکم اسلامی دستور خاصی داشته باشد.

حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):

هر چند یافتن گنج جز پرداخت خمس وظیفه ای برای یابنده ایجاد نمی کند ولی احتیاط واجب آن است که با قوانین کشورها به ویژه کشورهای اسلامی در این مورد مخالفتی نشود.    لینک به سایت استفتائات

 

[1] حد نصاب گنج: اگر قیمت آن به بیست دینار طلا و یا دویست درهم نقره باشد (1051 مثقال نقره یا 15 مثقال طلا)؛ چه از طلا و نقره باشد یا نه.

[2] امام خمینی، سید روح الله، نجاة العباد، ص 193،موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی،تهران، 1422.

[3]. استفتا از دفاتر آیات عظام: مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.

    • تذکر مهم : برای آشنایی با اسرار گنج یابی و آموزش دفینه یابی به کتاب های (پکیچ آموزش گنج یابی در ایران،  چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین و به ویژه پکیچ آموزش گنج یابی در ایران) در فروشگاهی که لینک و بنرش در داخل وبلاگ وجود دارد، مراجعه کنید...

       

      مجموعه کامل آموزش گنج یابی در ایران (پکیچ زیرخاکی و گنج مشک آبادی)‎ کاملترین و تنها اثر منحصر به فرد است که تمام منابع موثق آموزشی و کاربردی را یکجا دارد. کاملترین منبع تمام منابع گنج یابی است.


منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/
  • گوهر گوهرها

کارکرد خمره و کوزه در گنج و دفینه

کوزه :در قدیم  از کوزه ها به عنوان ظرف غذا یا ظرف ﺁب، جای دفینه و اشیای زینتی استفاده می کردند و کوزه های بزرگ هم برای مدفون کردن اجساد استفاده  میشد. البته  انواع کوزه ها برای دوره های مختلف است . در هر تاریخی از بشریت امکانات خاصی برای ساخت کوزه ها موجود بود
. اولین نوع کوزه به صورت خام بود و کم کم با آمدن کوره های سفال پزی آنها را در درون کوزه می پختند تا استحکام کوزه بیشتر شود ولی چون این کوره ها , ساختمانی به صورت اولیه داشتند و از امکانات پایینی برخوردار بودند . پس از اینکه کوزه ها را در کوره می پختند به خاطر گرمای کم این کوره ها وسط این کوزه ها به صورت خام  باقی می ماند .بعد از گذشت دوره هخامنش کم کم به این فکر افتادن که کوره ها رو طوری طراحی کنند که گرمای لازم را در آن به دست آورند . با پیشرفت ساختاری کوره ها در دوره اشکانی دیگر توانستند به کوزه هایی کاملا مغز پخت دست پیدا کنند . پس از اینکه در ساخت کوزه های کاملا پخته پیشرفت حاصل شد کم کم  موارد زینتی پیدا کردند و ساخت آنها به صورت صنعت در آمد از این پس ساختار بیرونی کوزه ها مورد اهمیت قرار گرفت و دیگر کوزه ها به صورت ساده نبودند و با نقش و نگاری شکیل ساخته می شدند بعد از دوره اشکانیان هینطور پیشرفت در ساخت کوزها روز افزون بود و نه تنها کوزه ها دیگر زیبا بودن بلکه لعابدار هم شده بودند و اوج این صنعت لعابدار شدن کوزه ها در دوره صفویه به شکوفایی رسید و حتی در قبور هم از کوزه های رنگین و لعاب دار استفاده میکردند مخصوصا در دوره قاجار که قوری و سماور سفالی هم به بازار عرضه شد .
از کوزه ها برای نشان دادن و علامت گذاری مسیر دفینه هم استفاده می شد . روش علامتگذاری اینگونه بود که معمولا سه کوزه را به صورت خالی در بالا قرار میدادند که برای گمراه کردن دیگران بود و یک کوزه به صورت وارونه نشاندهنده ی راه درست است . حدود ۲ الی ۳ متر پایین تر باز کوزه را به صورت شکسته پراکنده قرار می دادند و اگر مورد تپه باشد ۳ عدد کوزه که هر یک به اندازه قد یک انسان بود را پر از نقره کرده و در قسمت جلویی تپه که رو به مسیر مال رو بود در متراژ ۳ الی ۵ متری قرار میدادند  .
 
از کوزه ها برای چیزهای دیگر هم استفاده می شد که یک نمونه از این استفاده ها جهت مهروموم کردن سند داخل کوزه بود که به این صورت بود کروکی منطقه را قبل از پخت کوزه روی خود کوزه حکاکی می کردند و محل دفینه روی کوزه قید می شد و بعد داخل کوزه یک نسخه که با پوست دباغی شده درست می شد می گذاشتند که روی پوست شجره نامه  شخص مالک  دفینه و تله مربوط به راه ورودی نوشته می شد  و در آخر سر کوزه را با ساروج مهرو موم میکردند و دور کوزه را با قیر و روغن حیوانی و مقداری هم پشم آغشته می کردند تا مقاومت کوزه بالاتر رود و باعث ترک خوردن و شکستگی نشود . و معمولا این نوع کوزه ها در کنار تپه هایی به ارتفاع ۵ متر و عرض ۱۰ متر و در متراژ ۲ متری دفن می شدند . و نوع تله با رسم شکل به روی کوزه حکاکی میشد

    • تذکر مهم : برای آشنایی با اسرار گنج یابی و آموزش دفینه یابی به کتاب های (پکیچ آموزش گنج یابی در ایران،  چشم طلایی ، اسرار کاوش ، میراث زرین و به ویژه پکیچ آموزش گنج یابی در ایران) در فروشگاهی که لینک و بنرش در داخل وبلاگ وجود دارد، مراجعه کنید...

       

      مجموعه کامل آموزش گنج یابی در ایران (پکیچ زیرخاکی و گنج مشک آبادی)‎ کاملترین و تنها اثر منحصر به فرد است که تمام منابع موثق آموزشی و کاربردی را یکجا دارد. کاملترین منبع تمام منابع گنج یابی است.


منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/
  • گوهر گوهرها