جوغن یا نماد آخر در گنج و دفینه مقبره
برای یافتن نشانه آخر ، آشنایی
با اعتقادات و آداب تدفین و همچنین دوره خاکسپاری فرد و شناخت علایم
ابتدایی برای رمز گشایی درجه و مرتبه فرد مدفون ، بسیار کمک خواهد کرد .
نشانه آخر و تمام کننده ، در چند نوع طبقه بندی می شود .
نشانه آخر در تشخیص مقبره ها ، نشانه آخر در تشخیص قبور مهم ، نشانه آخر
در تشخیص چاه ها ، نشانه آخر در قلعه ها و تپه ها ، نشانه آخر در دفینه ای
که به قصد دفینه و پس انداز قرار داده شده ، نشانه آخر در .......
آخرین نشانه به محل کاوش شما و همچنین نوع دفینه ای که به دنبال آن هستید متفاوت است .
از مقبره ها شروع می کنیم . نشانه آخر
مقابر ، بستگی به زمان و دوره تدفین و همچنین ، مکانی که شما در آن قرار
گرفته اید دارد . به این مفهوم که ، در زمینهای صخره ای و کوهستانی غرب و
شمال غرب نوع خاصی از مقابر ساخته می شده که به تناسب آن نشانه های آخر خاص
خود را داشته و در دشت های جنوب و جنوب غربی ، نوعی دیگر ، با علایمی دیگر
به چشم میخورد . در شرق کشور نیز به همین ترتیب می باشد .
مقبره ها در دو نوع کلی ساخته می شدند یا
درون کوه و دامنه کوه ، یعنی بالاتر از سطح زمین ، و یا در زیر سطح زمین
ساخته می شدند . از آنجا که طبق اعتقادات ، این مقبره ها باید 12000 سال (
در تدفین ها به طور کامل توضیح داده میشود ) دوام بیاورد ساختار بسیار
مستحکمی دارند بالاخص مقابر کنده شده در کوه ها .
مقبره هایی که در بالای سطح زمین است نیز
خود دو نوع درب دارند . یا در دل صخره ها دربی همرنگ صخره های مجاور دارند
که با ساروجی همرنگ پلمپ شده اند و یا درب ورودی آن در زیر خاک مدفون است .
آن دسته که دربی بر دل صخره دارند بسیار راحت تر از دسته دومی ، قابل تشخیص هستند . این مقابر دارای علایم و نمادهای حیوانی هستند
و علایم آن تا شعاع یک متری ادامه دارد فقط باید چشمی کاوشگر داشت تا به
نتیجه رسید . جوغن بزرگ و هوا کش از مشخصه های قابل تشخیص هستند . معمولا
با این دسته از مقابر ، هیچ مشکلی نخواهید داشت زیرا در امتداد نگاه
نمادهای حیوانی هستند و چیدمانی مشخص دارند.
دسته دوم از مقابر روی سطح زمین ، آن دسته
از مقابرند که یا به علت شسته شدن خاک از ارتفاعات و رسوب بر روی درب
مقبره ، قابل تشخیص نیستند و یا درب آن به صورت مخفی در زیر خاک قرار دارد .
این دسته از مقابر نیز با کمی دقت ، قابل رمز گشایی است . این دسته نیز
مانند دسته اول ، دارای نماد حیوانی هستند و این علایم تا یک متری آن ادامه
دارد دقیقا به مانند دسته اول ، دارای هواکش و بعضا جوغن یا اسکنه هستند
فقط درب آن قابل رویت نیست . نکته اصلی اینجاست : شما تا یکی دو متری درب
با استفاده از علایم ابتدایی آمده اید حال نمی دانید کجا درب ورودی است و
از آنجا که درب این مقابر ، بسیار مهم است ( زیرا از طریق سقف و یا کناره
ها ، قابل نفوذ نیستند ) کاوش شما متوقف میشود .
نشانه های درب آن چیست ؟ نشست بی دلیل
زمین در شعاع یک یا دو متری ، بر آمدگی بی دلی در شعاع دو متری ، خاک دستی و
روشن تر از محل ، سنگی قابل جابجایی که نیمی از آن داخل زمین است ، سنگ
های کبود رنگ که با سنگ های منطقه همخوانی ندارد ، بوته هایی که در جهت
جریان باد به طور کلی خم شده و ریشه سستی دارند ، بوته های روشن تر از بقیه
محل ها و تردد موشهای سفید بزرگ و خاکستری روشن بزرگ و ..... اینها همه
نشانه های عمومی درب هستند ولی از همه مهمتر ....
در باستان ، رسمی وجود داشته که بسیار قوی جریان داشته و اجرا میشده که برای جویندگان راه گشاست .
برای تمامی مقابر ، تاکید میکنم تمامی
مقابر ، مکانی می ساختند یا مکانی انتخاب می کردند که بتوانند مراسم مذهبی
را اجرا کنند . در این مراسم ها فضایی برای آتش روشن کردن به جهت نور ( مثل
جوغنهای افقی ) و فضایی برای تجمع و دعا کردن باید باشد . یک نکته که کمتر
به آن پرداخته می شود این است که ایرانیان این مراسم را در حضور نمادها و
در جلوی رویت نمادهای مقدس انجام می دادند . یعنی اگر یک مقبره ای که درب
آن باز شده باشد را بیابید و در جلوی ورودی به طوری که کمر شما به سمت داخل
مقبره باشد متوجه خواهید شد که تمامی عناصر موجود در اطراف ، به گونه ای
چیده شده اند که انگار در حال نگاهبانی و یا رویت درب ورود هستند . نمادها
در حال نگهبانی یا رویت مقبره هستند . همانجا یعنی جلوی درب ورودی مکانی
بوده که فرد مذهبی آن دوران ، قرار میگرفته و مشغول دعا خواندن و تحویل
دادن روح فرد متوفی به خدایان میشده است . پس به راحتی میتوان از این ترفند
استفاده کرد تا درب ورودی را یافت . فرض کنید شما از مقبره بیرون آمدید
بهترین منظره برای شما کجاست و یا بهترین نقطه برای نگهبانی دادن نمادها و
رویت نمادها ، کجاست زیرا همه نمادها و عناصر موجود به سمت درب ورود نشانه
رفته اند حتی چیدمان سنگها و تراش خوردن سنگها بی دلیل صورت نگرفته است .
برای درب ورودی فاصله ای کمتر از 5 متر با خود مقبره در نظر بگیرید . مقابر
عمدتا تونلهای طولانی ندارند . تونلهای طولانی ، مختص دفینه زاغه و یا غار
هاست که معمولا در جلوی درب آنها نگهبان و یا خود سازندگان غار دفن شده
اند .
منبع مقاله : http://iranikan.blog.ir/
