واقعیت نقشه گنج و دفینه
چهارشنبه, ۶ بهمن ۱۳۹۵، ۰۱:۰۰ ب.ظ
واقعیت نقشه گنج و دفینه
اگر گنج یابی و کاوش دفینه با علم و درایت و مطالعه همراه نباشد منجر به کشف زیرخاکی نخواهد شد.
جویندگان گنج چگونه با کاغذهای کاهی راهی سرزمین های قدیم می شوند اگر گنج یابی و کاوش دفینه با علم و درایت و مطالعه همراه نباشد منجر به کشف زیرخاکی نخواهد شد.
گروه شوک – فریبا خان احمدی: جویندگی گنج یک افسانه و داستان نیست چرا که خیلی‌ها در این دنیای وسوسه‌آمیز به دل کوه‌ها و مناطق مرموز پای می‌گذارند به امید این‌که ثروتی رؤیایی به‌دست آورند.
همیشه در داستان‌ها و فیلم‌ها دیده‌ایم که جویندگان گنج نقشه‌هایی در دست دارند که علایم خاصی روی آن دیده می‌شود و یک کارشناس می‌تواند با خواندن این علایم نقش راه بلد را بازی کند.
همین وسوسه‌ها کافی است که گروهی شیاد دست به کار شده و با استفاده از طمع انسان‌ها گنج‌نامه‌هایی دروغین را وارد بازار سیاه کنند.
شاید باور نکنید که از ابتدای هزاره دوم در قسطنطنیه و بغداد گنج‌نامه‌های قلابی از سوی گروه‌های زیرزمینی رواج پیدا کرد که امروزه نمونه‌های تقلبی این نقشه‌ها در موزه ها نگهداری می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد برخی از اسناد تاریخی مهم که در گذشته‌های دور نگاشته شده است تنها وجود گنج‌های تقلبی را آشکار میکنند و تاکنون معلوم نیست که گنج‌نامه واقعی باشد.
تاراج اشیای باستانی
هر نسل از انسان که متولد می‌شود با سعی و تلاش برای پیشرفت و ترقی می‌کوشد تا یادگارهایی گرانبها و باارزش برای آیندگان به جا بگذارد.
سرزمین ما طلایه‌دار فرهنگ غنی بوده است که بخش بسیار کوچکی از آن را می‌توان در گالری‌ها و موزه‌های مشهور اروپا و امریکا دید، میراثی که متعلق به گذشتگان و آیندگانمان بوده که به نوعی به یغما رفته‌اند.
در سال‌های گذشته گروهی فرصت‌طلب با رفتن به روستاها اشیای قدیمی و باارزش را با قیمت بسیار پایین می‌خریدند و سپس با بالاترین قیمت به دلالان اروپایی می‌‌فروختند و در تاریخ نیز آمده است که بیشترین بخش گنج‌های ایرانی در زمان حمله اسکندر مقدونی به تاراج رفته است این در حالی بود که دلالی اشیای قدیمی با سوءاستفاده از ناآگاهی روستائیان و دیگر ناآگاهان افزایش یافت و در چند دهه گذشته خساراتی به میراث کشورمان وارد کرده است.
نباید از این موضوع بگذریم که دست یافتن به طلا و جواهرات قدیمی و میراث گذشتگان برای خیلی‌ها وسوسه‌انگیز است، اشیایی که شاید از عمر آن‌ها بیش از هزار سال یا خیلی بیشتر می‌گذرد. البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که خاک کشورمان غنی از گنجینه‌های گذشتگانمان است و به قول یک کارشناس اروپایی اگر خاک ایران 7 بار غربال شود باز هم باارزش است و پر از گنجینه.
شاید گذرتان به خیابان منوچهری تهران افتاده باشد، درست آنجایی که مغازه‌هایی با ویترین اشیای قدیمی و باارزش در کنار یکدیگر مشتریان خاص خود را دارند وقتی سؤالی از آنان می‌کنید که بر فرض این کاسه سفالی از کجا آمده است ادعا میکنند آن را از مشتری خریده‌اند یا اطلاعی ندارند و بعضی از آنان نیز دیگر جوابتان را نمی‌دهند تا از مغازه‌شان بیرون بروید!
برای بسیاری سؤالاتی به‌وجود می‌آید که آیا گنج واقعیت دارد و این اشیای قدیمی اتفاقی پیدا شده‌اند یا گروهی گنج‌نامه و نقشه‌هایی داشتند که توانسته‌اند به آنان دسترسی پیدا کنند و به فروش میلیونی و گاهی میلیاردی آن دست بزنند؟!
پاسخ دادن به این سؤالات سخت و دشوار بود چرا که یافتن کسانی که به دنبال گنج هستند یا اطلاعاتی هر چند غیرواقعی از گنج‌نامه دارند کار ناممکنی است. تنها یک مرد که چندین سال در این زمینه فعالیت داشت را پیدا کردیم قول دادیم هیچگاه مشخصاتش را فاش نکنیم تا رازهای پنهان گنج و نقشه‌های گنج را
فاش کند.
از توهم تا واقعیت
آقای «م» با ادعای این‌که گنج‌نامه وجود دارد و خود آن‌ها نیز جزو میراث باارزش هستند می‌گوید: «معمولاً گنج‌نامه‌ها در نسخه‌های وزیری و شاهی موجود هستند که نسخه‌های وزیری نسبت به نسخه‌های دیگر از اعتبار بیشتری برخوردار هستند و روی پوست، الواح سنگی و طلا منقوش شده‌اند و بین 200 میلیون تا چندین میلیارد تومان فروخته می‌شوند و توضیحات یا راهنمای یافتن گنج نیز در متن نوشته‌ها قرار دارد البته نسخه‌های دروغین آن‌ها نیز در اختیار برخی افراد سودجو قرار دارد و آنان با قیمت‌های بالایی اینگونه گنج‌نامه‌ها را می‌فروشند و در واقع کلاهبرداری میکنند.
گنج‌یابی ماهواره‌ای
وی می‌افزاید: با به‌دست آمدن یک گنج‌نامه معتبر، قاچاقچیان عتیقه بستگی به مقدار اموالی که به‌دست می‌آورند سهمی را برای مترجم نوشته‌های باستانی در نظر می‌گیرند و پس از ترجمه و مشخص شدن مکان گنج تیم دیگری وارد عمل می‌شود که در واقع جویندگان گنج هستند که دستگاه‌ها و ابزارهای خاص این کار را دارند. بعضی از دستگاه‌های آنان به ماهواره‌هایی که درجو قرار دارند، متصل هستند و با پرداخت هزینه آن به دلار به شرکت خارجی می‌توان از نقطه‌یابی ماهواره‌ای استفاده کرد، سپس تیم دیگری کار خود را آغاز می‌کند، تیم حفاری که وظیفه دارد تله‌های احتمالی را خنثی کند، تله‌هایی همچون شمشیر برگردان یا حوضچه‌های اسیدی و در آخر گنج به‌دست آمده پس از فروش به ارزش یک‌سوم خود به سهم مساوی بین اعضای این تیم تقسیم می‌شود.
خطر مرگ در مسیرگنج!
گاهی برخی قاچاقچیان برای به‌دست آوردن گنج پا در تله‌هایی که در مسیر گنج‌ها از سالیان بسیار دور تهیه شده‌اند، می‌گذارند و ناخواسته به کام مرگ فرو می‌روند ولی عده‌ای نیز برای به‌دست آوردن ثروت بیشتر همدستان خود را به قتل می‌رسانند یا این‌که هنگام فروش گنجینه دستگیر می‌شوند.
گاهی دیده می‌شود که بعضی‌ها هنگام حفاری به قسمتی از گنجینه‌ها آسیب می‌رسانند و زمان استخراج آن‌ها را نابود میکنند به‌ویژه ظروف سفالی. از سوی دیگر گروهی نیز هستند که وقتی در شرایط گرفتار شدن از سوی پلیس قرار می‌گیرند این ظروف را که قاچاق آن مجازات سنگینی دارد از بین می‌برند.
گروه دیگر گنج‌یاب‌های ناشی هستند که به‌صورت تصادفی گنجی را پیدا کرده‌اند و از ترس گرفتار شدن در چنگ قانون سکه‌های طلا یا مجسمه‌های زرین را که شاید بیش از چند میلیارد ارزش دارد ذوب میکنند و به شکل شمش طلا درمی‌آورند که شاید 100 میلیون تومان نیز ارزش نداشته باشد و با این کار ضربه بسیار سنگینی به میراث فرهنگی کشور
وارد میکنند.
پاداش بی‌ارزش برای یابندگان گنج
آقای «م» در این باره می‌گوید: در کشورهای اروپایی اگر کسی عتیقه یا اشیای قدیمی و با ارزش را پیدا کند آن را به اداره دولتی تحویل می‌دهد و کارشناسان روی آن ارزش‌گذاری میکنند و پاداش بسیار خوبی به یابنده گنج می‌دهند که گاهی بین یک‌سوم یا نیمی از ارزش گنج است ولی در کشور ما تنها قدردانی از یابندگان گنج یک سفر زیارتی سیاحتی است! و همین انگیزه همکاری مردم با سازمان میراث را کم کرده و دامنه فعالیت در قاچاق اشیای عتیقه را گسترده‌تر می‌کند. اگر سازمان میراث فرهنگی با در نظر گرفتن پاداش‌های مناسب و اعطای امتیازات خوب به مردم آنان را تشویق به تحویل عتیقه‌جات میراث‌های گذشتگان کند، دیگر شاهد از بین رفتن اینگونه میراث‌های گرانبها و نایاب نخواهیم بود.
برخی از قاچاقچیان اشیای به‌دست آمده را به یک سوم قیمت یا کمتر به دلالان می‌فروشند و خریداران نیز کسانی هستند که در اروپا یا امریکا موزه یا گالری دارند و با به نمایش گذاشتن میراث کشورمان پول خوبی از این راه به‌دست می‌آورند.
گنج‌نامه در بین خارجی‌ها؟
نقشه گنج یا همان گنج‌نامه نشانه‌ای از محل گنج دفن شده، معدن از دست رفته و یک راز با ارزش یا یک مکان مخفی است. نقشه گنج بیشتر در داستان‌ها شایع است تا واقعیت! اما صرف نظر از استفاده ادبی گنج‌نامه‌ها در داستان‌ها و کتاب‌های تاریخی، هرچیزی که مطابق با معیار نقشه‌باشد توصیف مناسبی از محل گنج است و گنج‌نامه نامیده می‌شود.
طبق منابع خارجی یکی از نخستین نمونه‌های شناخته شده سند گنج «طومار مس مدفون» است که در میان دریای مرده – بحرالمیت در مرز اردن و فلسطین- در نزدیکی کومران Qumran در سال 1952 میلادی کشف شد.
گفته می‌شود این کتیبه بین سال‌های 50 و 100 میلادی نوشته شده است. این طومار شامل فهرستی از 63 جایگاه گنجینه‌های پنهان از طلا و نقره است. تاکنون هیچ گزارشی مبنی بر یافتن گنج طبق این طومار انجام نشده‌است.
پژوهشگران در‌حال انجام تحقیقاتی در این زمینه هستند که آیا این معدن اشیای مسی نشان دهنده تدفین دروغین است؟
در انگلیس سه افسانه ادگارآلن پو، وآلفرت ویبر و جزیره گنج که به‌نظر غیر واقعی می‌رسند درباره این نقشه‌ها در طرح‌های ادبی و خطوط متفاوتی طراحی شده‌اند و به‌نظر می‌رسد که چیزی جز توهم نباشند.
مجازات گنج نامه نویسان
دکتر عزیز نوکنده کارشناس حقوقی و استاد دانشگاه درباره وجود گنج‌نامه‌ها و برخورد قانونی با
گنج نامه نویسی می‌گوید: اولاً طبق اطلاعات کاملی که در این باره وجود دارد چیزی به‌نام گنج‌نامه یا نسخه‌های گنج یا محلی که در آن طلا وجود داشته و گروهی محل آن را یادداشت کرده باشند وجود ندارد. زیرا حکومت‌های مختلف در طول تاریخ ایران وجود داشته و هرگز به تهیه گنج‌نامه دست نمی‌زدند تا افراد سودجو اشیای با ارزش آن‌ها را غارت کنند.
وی ادامه می‌دهد: گنج‌نامه یک امر موهومی است که گروهی شیاد و کلاهبردار از ساده‌لوحی و طمع شهروندان سوءاستفاده میکنند. روش گنج‌نامه تقلبی عمل کلاهبرداری است زیرا کسی از راه حیله و تقلب مال دیگری را بگیرد و پولی بگیرد کلاهبرداری است. مطابق ماده یک قانون ارتشا، اختلاس و کلاهبرداری تهیه گنج‌نامه جرم و کلاهبرداری بوده و مجازات آن یک تا 7 سال حبس است و جزای نقدی معادل پولی که از خریدار دریافت کرده‌است. کلاهبرداران گنج‌نامه‌ها را روی کاغذ کاهی و کهنه می‌کشند و با خطوط عجیب و غریب روی این کاغذها طراحی میکنند.
در واقع این کار نوعی صحنه‌سازی است. آن‌ها اشیای تقلبی را که محل آن در نقشه گنج وجود دارد در محل‌های خاص پنهان میکنند و با دریافت پول‌های هنگفتی گنج‌نامه‌های تقلبی را می‌فروشند. کلاهبرداران بدل سکه‌های ساسانی را ضرب میکنند و در محل‌های خاص جاسازی کرده و روی آن را با خاک می‌پوشانند در واقع نوعی صحنه‌سازی باستانی تا طعمه‌هایشان را فریب دهند.
شناسایی پاتوق‌های وسوسه‌شدگان ثروت
دکتر نوکنده در این باره می‌گوید: ضرب سکه همیشه در طول تاریخ در اختیار دولت‌ها بوده است و آنان برای ایجاد توازن و بالانس اقتصادی و برای این‌که ارزش پول پایین نیاید تعداد محدودی سکه ضرب کرده‌اند. ایران کشوری است که از گذشته‌های دور پادشاهانی داشته است گاهی فلزهای مدفون آنان به‌صورت اتفاقی توسط قاچاقچیان کشف شده‌اند. قاچاقچیان با علامت‌ها و نشانه‌هایی که روی تپه‌ها یا جاهای قدیمی وجود دارد آن‌ها را حفاری میکنند. البته هرچند گنج‌نامه‌ها غیرواقعی هستند ولی‌گنج‌نامه‌نویسان هرگز خودشان را نشان نمی‌دهند مگر این‌که برخی افراد میراث‌دوست آن‌ها را لو بدهند.
دکتر رحیم ولایتی رئیس مؤسسه باستان شناسی دانشگاه تهران درباره افسانه‌های جعلی و گنج‌نامه‌ها می‌گوید: نقشه گنج چیزی جز خرافات نیست ولی متاسفانه به‌دلیل عدم آگاه‌سازی و آموزش عمومی در رابطه با غارت اموال باستانی و فرهنگی مردم دچار یک نوع عقب‌ماندگی، توهم و خرافات شده‌اند.
توده‌ای از مردم به‌دلیل وضعیت اقتصادی و کسب پول به نقشه‌هایی که خیال میکنند یک شبه آن‌ها را ثروتمند میکنند، روی آورده‌اند. متاسفانه بیماری غارت اموال باستانی در جامعه همه‌گیر شده است و این تنها به‌خاطر آگاهی نداشتن درباره افسانه‌های جعلی است. وی در این باره به یک حادثه‌ای اشاره کرد و گفت: روزی در یکی از ماموریت‌های کاری متوجه شدم مردی سخت تلاش می‌کند تا سنگی را بشکافد وی که یک کارگر شهرداری بود و از طریق مرد کفاشی در بازار تهران شنیده بود آن جا محل دفن گنج است به‌دل صحرا زده بود تا از زیر یک سنگ طبیعی گنج پنهان را پیدا کند. وی معتقد است گنج‌نامه‌ها تخیلات بیمارگونه هستند.
یک راهکار
دکتر ولایتی می‌گوید باید اطلاعات عمومی را در این زمینه به‌گوش مردم رساند. باید این جو بیمارگونه را که از خیالات و دروغ پردازی‌ها ناشی می‌شود، از بین برد. اصولاً این آموزش‌ها از وظایف مؤسسه باستان شناسی خارج است و همکاری سایر سازمان‌ها بویژه میراث فرهنگی را می‌طلبد.
باید مردم را آگاه کرد که اموال فرهنگی هویت فرهنگی ما است و به نقشه‌های گنج اعتماد نکنند. البته لازم است برای جلوگیری از غارت اموال فرهنگی قانونی بگذاریم تا برای جویندگان جایزه نفیسی را اهدا کنند.عده‌ای از افراد ناآگاه که تنها دنبال طلا هستند سایر اشیای زیرخاکی و عتیقه را نابود میکنند و این خیانت به تاریخ کشورمان است. هیچ‌یک از نقشه‌هایی که باترفند خاص از گنج نامه‌نویسان خریداری می‌شوند مورد تایید کارشناسان نیست و شاید وجود گنج افسانه نباشد اما گنج‌نامه‌ها افسانه‌ای بیش نیستند.
